DIGEST OF GODDELIJK RECHT door Rand

VERTEREN  VAN  DE  GODDELIJK  WET  #1

door

Howard Rand (1942)

VOORWOORD

De Bijbel bevat voorschriften en geboden die de door God gegeven autoriteit zijn voor de leiding en controle van de mensheid. God spreekt via verschillende kanalen. Hij koos steevast degenen uit door wie Hij Zijn geboden aan Zijn volk doorbracht en door wie Hij tot de mensen sprak. Deze mannen, die aldus door God werden gebruikt om Zijn aanwijzingen voor hun leiding op te schrijven en aan de mensen door te geven, stonden vroeger bekend als de priesters van God en de profeten. De Bijbel is een doorlopend levend boek dat is samengesteld uit talrijke boeken met een enorme oudheid, en het bevat vier grote lichamen of bronnen van goddelijke wet, namelijk: de geboden, de statuten, de oordelen en de verordeningen, waaruit bijl al onze rechten en plichten.

Zolang de kinderen van Israël Gods wetten gehoorzaamden, waren ze voorspoedig in alle dingen, maar toen ze zich afkeerden van deze wetten, waren er grote problemen en nederlagen bij hen totdat ze uiteindelijk terugkwamen onder de goddelijke wetten - onze God is een vergevensgezinde God.

De bron of het fundament van alle wet, orde en samenleving berust op gezag. Onze menselijke wetgevers verklaren dat alle macht van de mensen en in de mensen komt, maar hoe blind zijn deze wetgevers, want de Bijbel zegt ons dat "er geen macht is dan van God". In Jesaja 33:22 lezen we opnieuw: “Want de Heer is onze Rechter, de Heer is onze wetgever, de Heer is onze Koning; hij zal ons redden. " Deze uitspraken zijn de onderliggende principes van alle rechtvaardige regeringen. Wanneer het lichaam van de burgers dit feit beseft, dan en alleen dan zullen Satan en zijn koninkrijk vernietigd worden.

Menselijke systemen zijn ontgroeid. Onze menselijke wetgevers en heersers gaan door en worden opgevolgd door andere mensen, die op hun beurt het gezag van hun voorgangers vervangen. Oude wetten worden ingetrokken en nieuwe opgelegd aan de mensen, en de vicieuze cirkel gaat door.

Er is terecht gesteld dat alle gelijkwaardige wetboeken van jurisprudentie gebaseerd zijn op bijbelse leer, want zoals Blackstone zegt: "Een vaststelling is geen wet als deze in strijd is met de wet van God."

Na duizenden jaren van strijd langs de lijnen van hervormingen, is de wereld er niet in geslaagd een ethisch systeem te vinden dat vergelijkbaar is met dat wat in de Bergrede wordt onderwezen. Telkens wanneer we het goddelijke ontmoeten, en we ontmoeten het goddelijke element dagelijks, komen we naar het tribunaal vanwaar er geen beroep is. Als God spreekt, kan de mens alleen gehoorzamen. De waarheid van een uitspraak hangt af van zijn eigen aard, maar zijn autoriteit hangt af van zijn oorsprong. Dat wat van God komt, is daarom absoluut, allerhoogste en definitief in zijn gezag en zal dat voor altijd zijn.

In mijn ervaring als advocaat, rechter en soldaat heb ik de werking van menselijke wetten ontoereikend gevonden; en ik ben ervan overtuigd geraakt dat de goddelijke wetten, uiteengezet in de Bijbel, in elke behoefte van de mens voorzien.

Generaal William George Shedden Dobbie, een godvrezende man en de held van Malta, zegt: "Aan het einde van alles is het God op wie we moeten vertrouwen." Kapitein Eddie Rickenbacker vertelt ons dat hij en zijn kameraden, na de tweede dag van hun verschrikkelijke beproeving, zich tot de Bijbel wendden en daaruit 's ochtends en' s avonds lazen en dat de Goddelijke Voorzienigheid hun gebeden om voedsel en bevrijding verhoorde.

Een meer diepgaande kennis van de Bijbel en de goddelijke wetten die daarin uiteengezet worden, wordt steeds noodzakelijker voor ons behoud als individuen en als natie, en het is inderdaad een geluk in deze tijd dat onze nood zo groot is, dat dhr. Howard B. Rand dat heeft gedaan. schreef dit boek waarin de goddelijke wetten aan ons worden uitgelegd. Hij is goed gekwalificeerd door jarenlange intelligente bijbelstudie om de lezer een duidelijke interpretatie van de goddelijke wetten te geven, en ik ben er zeker van dat een doordachte lezing van zijn boek de lezer rijkelijk zal terugbetalen.

Jozua 1: 8 zegt: “Dit wetboek zal niet wijken uit uw mond, maar u zult er dag en nacht in mediteren, opdat u zult observeren te doen naar alles wat erin staat; want dan zult u uw weg vinden. welvarend en dan zult u veel succes hebben. "

Kolonel James H. Hayes Rockefeller Flaza, New York City, 29 december 1942

INVOERING

Oude en beproefde bestuursmethoden komen tot oordeel nu de politieke en economische methoden van mensen uit het verleden plaatsmaken voor een planeconomie. De beschaving zelf, zoals we die hebben gekend, vertoont tekenen van desintegratie. Mensen streven ernaar een toekomstige economie op te bouwen op basis van de huidige en vroegere kennis van de dingen zoals ze zijn en waren, en houden geen rekening met bepaalde rechtsbeginselen, die even fundamenteel zijn in een perfect systeem van bestuur en politieke economie als de wetten van de natuur fundamenteel zijn. op de dingen waarop ze van toepassing zijn.

Omdat het geluk van een volk afhangt van het rechtssysteem waaronder het moet leven, is het goed om de fundamentele principes van het volmaakte bestuur en de ware economie in overweging te nemen, want tenzij mensen hun vereisten kennen en eraan voldoen, hun verlangen om weg te komen van het kwaad van het huidige systeem, brengt ons toestanden die veel erger zijn dan die waaraan ze proberen te ontsnappen.

Destiny Magazine heeft van tijd tot tijd de aandacht gevestigd op de wet van de Heer, wat heeft geresulteerd in vele brieven en verzoeken om een samenvatting van de goddelijke wet. Het is in antwoord op deze verzoeken dat dit boek is geschreven en hoewel het noodzakelijkerwijs slechts een schets van die wet moet zijn, maar het is te hopen dat er voldoende is gegeven om de lezer de fundamentele principes voor te leggen die erin zijn opgenomen. in de wet.

De eerste hoofdstukken zijn gewijd aan een bespreking van de reikwijdte van de wet en het onderscheid tussen wetten in het ritueel en die welke essentieel zijn voor nationaal bestuur. Dit is zo omdat er bij het omgaan met de wet van de Heer verwarring heerst in de geest van velen (en vooral christenen) die geleerd hebben dat ze niet onderworpen zijn aan de wet en daarom zijn de wetten in de Schrift niet langer essentieel of noodzakelijk voor hen om te bewaren of te observeren. Dit is niet waar, in strijd met de bijbelse leer en heeft aanzienlijke schade aangericht. Denk er altijd aan dat er in de Bijbel vier grote wetten zijn uiteengezet.   Ze zijn als volgt:

Wetten vervat in geboden.

Wetten uiteengezet in de statuten.

Wetten betreffende uitspraken.

Wetten vervat in verordeningen.

In deze verhandeling over de wet worden de verordeningen alleen vermeld in relatie tot de rest van de wet. Jezus Christus vervulde de vereisten van deze verordeningen. Het onderscheid tussen hen en de wetten in geboden, statuten en oordelen wordt in de eerste twee hoofdstukken uitvoerig uiteengezet vanwege de algemene verwarring over deze kwestie.

Helaas denkt de gemiddelde theoloog, wanneer hij naar de wet verwijst, intuïtief en vanwege zijn eerdere opleiding alleen aan verordeningen terwijl hij zou moeten denken in termen van de hele wet en schrap alleen de verordeningen - want Jezus heeft ze voor ons geëlimineerd.

Wanneer mensen tot het besef komen dat de geboden van toepassing zijn op individueel gedrag, de statuten op het nationale bestuur en de oordelen op beslissingen die onder zowel de geboden als de statuten worden gegeven; dan zal er begrip van de wet komen, dat een fundament zal leggen om op te bouwen.

Nu worden bestuurswetten nooit gehandhaafd en daarom gaat hoofdstuk drie over de organisatie van het Koninkrijk, waarvan het doel was een regering op te richten om de volmaakte wet toe te passen. En omdat de wet van de Heer in de eerste plaats bedoeld is ter bescherming van het individu en het gezin, wordt het belang hiervan getoond in hoofdstuk vier, en ook daar zullen de wetten te vinden zijn die de gezondheid van zijn volk regelen. Er wordt ook aangetoond dat wanneer het individu ondergeschikt wordt gemaakt aan de staat, dat een ondermijning van de wet is.

Vanuit het gezin gaan we in de volgende twee hoofdstukken over op de geboden die gaan over de individuele relatie met God en met onze medemensen en behandelen we in het volgende hoofdstuk drie belangrijke wetten die met welvaart te maken hebben. De drie systemen van de mens: kapitalisme, socialisme en communisme, blijken ontoereikend te zijn om de mensheid zekerheid te brengen, terwijl wordt aangetoond dat het door God gegeven systeem de zegeningen van vrede en voorspoed brengt wanneer mensen bereid zijn de principes ervan over te nemen en zich eraan te houden. De plaats van geld in het Koninkrijk en het belastingstelsel dat voor iedereen billijk zal zijn, wordt ook uiteengezet.

De oplossing van de problemen van kapitaal en arbeid wordt gegeven in hoofdstuk acht, dat een bespreking is van die goddelijke wetten die, wanneer ze in werking worden gesteld, vrede zullen brengen in de industrie en de mensen - zowel management als arbeid - een rechtvaardige terugkeer zullen geven van de productie die het resultaat is van hun gezamenlijke inspanningen. Nauw verbonden met dit onderwerp is de kwestie van eigendom en daarom worden in hoofdstuk negen eigendomsrechten besproken, want de Bijbel sanctioneert privé-eigendom en de bescherming van een man in zijn bezittingen. De huidige tendens is om de rechten van privébezit te negeren en het kan maar één einde hebben: vernietiging van welvaart en uiteindelijke ondergang - tenzij bepaalde fundamentele principes van eigendom worden erkend en hersteld.

Wat is het doel van de overheid? Deze vraag wordt beantwoord in hoofdstuk tien, waar de geschiedenis van de organisatie van regeringen wordt gegeven. Het kwaad van een regering in zaken en zaken die de regering onder controle heeft, blijkt het doel te vernietigen waarvoor regeringen oorspronkelijk door God werden georganiseerd. Dit hoofdstuk behandelt ook het type en de vorm van de komende perfectie in de regering wanneer er een echte en enige echte nieuwe orde van de eeuwen zal worden gevestigd. En die nieuwe orde zal niet in overeenstemming zijn met de plannen van degenen die er vandaag naar streven de wereld veilig te maken voor democratie.

Het volgende in hoofdstuk elf wordt de billijke en rechtvaardige methode van gerechtelijke procedure uiteengezet in de wetten van de jurisprudentie. Er wordt aangetoond dat zowel rijk als arm het voor de wet hetzelfde moeten vergaan en dat de boosdoener echt wordt bestraft, terwijl de rechtvaardigen worden beloond.

Hoe zit het met de oorlog? Als agressors onze natie aanvallen, wat zal onze houding dan zijn? Deze vragen hebben veel christenen verbijsterd en toch zouden ze, als ze bekend waren met de wet van de Heer, weten dat ze hun regering tegen alle agressie moeten verdedigen. Het pacifistische standpunt is tegen de wet en is onschriftuurlijk, wat allemaal wordt behandeld in het twaalfde hoofdstuk, evenals de oorlogswetten wanneer Zijn volk wordt gedwongen hun regering en natie te verdedigen.

Het laatste hoofdstuk gaat over de instructie van Jezus aan zijn volgelingen over burgerschap in het Koninkrijk, hun houding ten opzichte van de wet en de manier waarop ze de zegen van vrede kunnen verzekeren. In deze instructie van de koning aan zijn kabinet worden de vereisten van burgerschap in het Koninkrijk en de geboden die individuen moeten naleven, gedetailleerd beschreven. Dit hoofdstuk eindigt met een overzicht van de toestanden die zullen gelden in de komende nieuwe orde, wanneer de rechters niet zullen oordelen naar het zien van hun ogen, noch zullen horen naar het gehoor van hun oren, maar ze zullen de gedachten en bedoelingen kennen van het hart van degenen die voor hen staan voor oordeel. De wet moet niet alleen in de harten van Zijn volk worden geschreven, maar het oordeel moet worden uitgesproken in overeenstemming met het verlangen van het hart. Onder het bestuur en de heerschappij van de beheerders van die dag zal niets in het hele land schade of pijn doen.

Onze natie wordt vandaag geconfronteerd met een politieke en economische crisis. Het is absoluut noodzakelijk dat we als volk de juiste keuze maken in het soort wet en de vorm van bestuur dat door dit land zal worden aangenomen. We zullen niet verder kunnen in overeenstemming met de oude orde. Bepaalde groepen plannen al een regimentatie-economie voor onze natie; maar het zal het lijden en gebrek uit het verleden alleen maar verergeren en onze mensen al het kwaad brengen dat het gevolg zal zijn van een dergelijke planning door een groep mannen die geen rekening houden met de fundamentele principes die aan de wet van de Heer ten grondslag liggen. Ze kunnen het leven en geluk niet met succes plannen zonder de volledige toepassing van deze wetten. Als hun plannen zouden worden voltooid, zouden ze alleen maar leiden tot ellende, armoede, gebrek en tirannie. Maar er is een oplossing en in dit boek krijgt de lezer de sleutel voorgeschoteld!    Het is - De goddelijke wet.

In deze samenvatting van de goddelijke wet wordt de enige mogelijke oplossing uiteengezet die ultieme economische chaos zal voorkomen en politieke vergetelheid. Zulke personen zullen onze natie onder ogen zien als dit volk weigert om als natie het beheer van Zijn geboden, verordeningen en oordelen als de wet van het land te aanvaarden. Alleen in hun bestuur kunnen we bevrijding van tirannie krijgen en duurzame vrede tussen individuen tot stand brengen; tussen management en arbeid; en tussen de overheid en zijn mensen.

Wat Mozes zei over deze wetten, toen ze voor het eerst aan onze voorvaders werden gegeven, is nu zeer zeker van toepassing: “Zie, ik heb u heden het leven en het goede, en de dood en het kwaad voor u gesteld; Dat ik u heden gebied de Heer, uw God, lief te hebben, zijn wegen te bewandelen en zijn geboden, inzettingen en oordelen te onderhouden, opdat u leeft en vermenigvuldigt; en de Heer, uw God, zal u zegenen in het land. waarheen je het gaat bezitten. "   (Deut.30: 15-16.)

Laten we vandaag, terwijl we op weg zijn naar een door de Heer gezegend land en de nieuwe orde die het huidige conflict zal volgen, de wet herstellen en de zegen ontvangen.

Haverhill, Massachusetts, 1 december 1942

De auteur

De goddelijke wet

Misschien wel belangrijker voor de mens dan welke andere levensfactor dan ook, is zijn houding ten opzichte van de wet; want alle basiswetten zijn van goddelijke oorsprong. In feite hangt het bestaan van de mens af van het naleven van bepaalde fundamentele levenswetten die, als ze worden overtreden, resulteren in een plotselinge dood! Er is maar één bron en oorsprong van alle basiswetten en dit is waar, of ze nu het materiële universum, de fysieke schepping, beheersen; of het spirituele, morele en economische leven van de mens. Die bron is God - de bron van alle wet en orde - die reeds aan de mensen Zijn wetten heeft geopenbaard die een ordelijke schepping beheersen. Die wetten kennen en houden is dat ook leven; terwijl het kleineren of veronachtzamen ervan armoede en gebrek met zich meebrengt, totdat de dood een einde maakt aan een leven van verdriet en lijden, het directe gevolg van het niet naleven en naleven van de wetten van God.

In de woorden van de psalmist: “De hemelen verkondigen de heerlijkheid van God; en het firmament toont zijn handwerk! " Dit is een erkenning van de goddelijke wet die tot uiting komt in de verordeningen van de hemel. De werking van de Wet van de Heer is echter niet beperkt tot het fysieke universum alleen, want zelfs de kleinste en kleinste in de schepping wordt geteld, gewogen en gemeten in overeenstemming met de wet. Jezus had dit in gedachten toen Hij zei: "Maar de haren van je hoofd zijn allemaal geteld."

Wetenschappers herkennen misschien niet altijd de hand en macht van de Godheid in de wet en orde die duidelijk zijn op het gebied van onderzoek, maar ze erkennen wel dat er een rigide wet bestaat die ze respecteren en naleven, wetende dat de overtreding ervan straffen met zich meebrengt. In sommige gevallen heeft een dergelijke overtreding geleid tot de dood van de onzorgvuldige onderzoeker.

De zogenaamde natuurwetten beheersen de gehele werking van het universum, van de grote hemellichamen die in hun circuits rollen tot het kleinste atoom en elektron; en het is al lang bekend dat het gevolg van de oorzaak in een ordelijk proces is vanwege de onverbiddelijke werking van deze wetten. Dit wordt volledig begrepen door mensen die zich vertrouwd hebben gemaakt met Gods wetten van zwaartekracht, natuurkunde, mechanica, scheikunde, wiskunde en de vele en gevarieerde veelvouden in de werking van deze wetten in hun ontelbare vertakkingen - die allemaal de stelling van wet en orde ondersteunen. die de wetenschappers hebben geleerd te respecteren en te houden.

Reikwijdte van de goddelijke wet

Nu erkende natuurwet dekt niet de gehele reikwijdte van de goddelijke voorschriften die een ordelijk universum beheersen, besturen en behouden. God heeft in Zijn voorzienigheid ook andere wetten uitgevaardigd die, als ze worden nageleefd, een utopisch tijdperk zouden inluiden - een tijdperk dat voordelen voor de mensheid oplevert die verder gaan dan de dierbaarste dromen van degenen die naar echte vrede en blijvend geluk hebben verlangd. Dit zijn noodzakelijkerwijs wetten van overheidsadministratie.

Een begrip van de volmaakte wetten van bestuur kan door mensen echter niet worden verkregen door middel van enig experiment - een methode die effectief was om het bestaan van de natuurwetten van het universum aan het licht te brengen. Het korte feit is dat het op deze manier onmogelijk is om tot een begrip te komen van Gods wetten van gerechtigheid, billijkheid en moreel gedrag.

De mens, zelf het resultaat van goddelijke schepping in overeenstemming met de wet, werd door goddelijke openbaring de volmaakte wet van het leven gegeven, waarvan het houden zou resulteren in vrede, geluk en voorspoed. Overtreding van die wet was voorbestemd om onrecht, armoede, ellende en oorlog te veroorzaken. De mens kan over vrijheid en vrijheid spreken, maar er kan geen vrijheid of vrijheid zijn zonder de wet! En wanneer mensen weigeren zich eraan te houden en zich eraan te houden, resulteert de daaruit voortvloeiende vergunning in geweld en strijd, met chaos als het uiteindelijke doel van die samenleving die de goddelijke wetten negeert.

De mens die geestelijk in een staat van rebellie verkeert, heeft tot dusver geweigerd de levenswijze te erkennen of er acht op te slaan die hem vrede zou brengen en voorspoed zou brengen bij al zijn inspanningen. In het allereerste begin begon God Zijn wetten aan de mensen te openbaren. Het allereerste gebod van God aan Adam werd een regel van handelen, of wet van leven, voor de mens.

Een wet voor de mens

De positieve levenswet die aan onze eerste ouders in de Hof van Eden werd gegeven, was om van de vrucht van de bomen in de Hof te eten en te leven. De negatieve wet was vervat in het bevel om af te zien van het nuttigen van bepaalde verboden vruchten met de waarschuwing dat de overtreding van dit bevel zou worden gevolgd door de dood. Lichamelijke gezondheid en welzijn hingen ervan af dat de mens de eerste gehoorzaamde, terwijl het bewaren van de tweede hem verzekerde van een oneindige en voortdurende geestelijke gemeenschap met God. Aldus was het goddelijke gebod wet voor de mens geworden. Maar de mensheid - geschapen naar het beeld van God - kreeg het recht om te kiezen: in gehoorzaamheid - een zegen; in ongehoorzaamheid - een vloek. Het eerste zou voortdurende gezondheid en leven brengen - het tweede probleem en de dood.   Door wilskracht was de mens nu in staat zijn koers te kiezen, want voor hem lagen twee wegen: de ene weg van het leven en de andere de weg naar de dood.

Overtreding van de wet

Velen hebben de vraag gesteld: wat is zonde? Het antwoord is simpel. Zonde is ongehoorzaamheid aan de geboden van God, een weigering om Zijn wetten te houden. Johannes verklaarde dit toen hij zei: "Zonde is de overtreding van de wet."   (I Johannes 3: 4.)

Wet, voor zover het het gedrag en de actie van mensen en naties regelt, is een actieregel die is vastgesteld door een erkende autoriteit met de macht om gerechtigheid en directe plicht af te dwingen. God is een erkende autoriteit en Hij heeft de volledige macht om Zijn geboden af te dwingen die uiteindelijk moeten worden nageleefd, gehouden en gehoorzaamd; want de goddelijke wetten kunnen niet worden gewijzigd of verwijderd - ze zijn a constante - en het verstrijken van de tijd heeft geen effect op hen.

Enactments of Men

Menselijke voorschriften, door mensen als wet aangeduid, zijn vaak slechts tijdelijke verzoeningsdaden om het resultaat van het niet naleven en toepassen van de Wet van de Heer tegen te gaan. Door middel van dergelijke middelen hebben de mensen getracht in hun behoeften te voorzien en een menselijke oplossing te vinden voor bestaande problemen die in werkelijkheid bestaan het resultaat van het breken van de goddelijke wet. Zulke door mensen gemaakte voorschriften worden voortdurend herzien naarmate de tijd vordert! Nieuwe generaties komen en veranderende omstandigheden in het menselijke experiment tonen het gebrek aan vooruitziendheid en wijsheid in wetgevende maatregelen; want wanneer het optreden van mensen in strijd is met de goddelijke wet, kan er maar één resultaat zijn: problemen voor mannen.  Dit is waar wanneer mensen weigeren zich te conformeren aan de wetten van God die het universum beheersen; of het niet naleven en houden van Gods morele, geestelijke en economische vereisten - inclusief de volmaakte wetten van bestuurlijk bestuur.

Alvorens het onderwerp van de goddelijke wet te beschouwen in de toepassing ervan op de mens, zowel individueel als collectief, is het essentieel dat we eerst de kwestie van de volledige reikwijdte en toepassing van de goddelijke wetten en de relatie van de mens tot deze wetten op bevredigende wijze oplossen. Dit wordt noodzakelijk vanwege de prevalentie van een leerstellige leer die een duidelijke invloed heeft gehad op christelijke mannen en vrouwen in die mate dat het sommigen ertoe heeft gebracht Gods gebod om al Zijn wetten na te leven en te houden, te negeren. Door aldus de wet te negeren, hebben zij het goddelijke plan van de werking van de wet van de Heer niet erkend, aangezien deze ons fysieke welzijn, economische veiligheid en nationale welvaart regelt.

Perfectie van de wet

Als de psalmist over de wet spreekt, zegt hij: “De wet van de Heer is volmaakt, de ziel bekeert: het getuigenis van de Heer is zeker, waardoor wijsheid eenvoudig wordt. De inzettingen van de Heer zijn juist, het hart verheugend: het gebod van de Heer is zuiver en verlicht de ogen. ' En hoewel zelfs dit over de wet van de Heer wordt gezegd, negeren sommigen deze verklaring van de psalmist, met zijn onmiskenbare duidelijkheid en betekenis, en leren ze dat ze vrij zijn van de noodzaak om zijn wetten te houden. Deze leerstellige leerstelling is gebaseerd op de aanname dat vanwege genade (de onverdiende gunst van God door middel van zijn Zoon Jezus Christus), christenen zijn vrijgesteld van de noodzaak om de wet te houden. Als een man echter vrij is van het houden van de wet, staat het hem dan vrij om die wet ongestraft te overtreden; en daaruit zou dan volgen dat de gave van genade een vergunning wordt om te worden gebruikt als een dekmantel om zonde te bedekken (want zonde is de overtreding van de wet), wat weerzinwekkend is voor alle leer van de wet en de directe geboden van God, zoals gegeven in zowel het Oude als het Nieuwe Testament.

Nergens in de Schrift staat dat een christen vrij is van de noodzaak de wet te houden. Hoewel het Woord van God zegt dat een christen niet onderworpen is aan de wet, kan deze vrijheid van slavernij op geen enkele manier worden opgevat als een vergunning om de wet te overtreden. Het is jammer dat de gave van genade is gebruikt om een leerstellig geloof te beoefenen dat in strijd is met de duidelijke leer van de Bijbel. Overtreding van de goddelijke wet is zonde, of die wet nu wordt overtreden door een christen of een niet-christen, ongeacht enig leerstellig excuus dat voor een dergelijke overtreding zou kunnen worden gemaakt.

Kennis essentieel

Nu omvat het toepassingsgebied van de goddelijke wet alle behoeften, activiteiten en vereisten van mensen en naties; hen te beperken, te leiden en te sturen in alle dingen die wel en niet moeten worden gedaan. Christenen vergissen zich door deze wetten niet te kennen en te begrijpen.

Kennis van de Wet van de Heer zou voor christenen een veel duidelijker concept van Gods plannen met betrekking tot Zijn volk ontvouwen dan ze nu hebben. Het bezit van dergelijke informatie zou voor de christelijke wereld de wonderbaarlijke reikwijdte van die wet in zijn geheel en in zijn toepassing op de behoeften van mensen en naties openen. Zo'n begrip zou voor eens en voor altijd de vraag oplossen dat geen enkele groep mensen, christen of anderszins, is vrijgesteld van naleving van de wet. Het zou de absurditeit bewijzen van alle excuses die door mensen worden gegeven om hun overtreding van de wet te rechtvaardigen; en zou aantonen dat zelfs het claimen van het recht om de goddelijke wet te negeren of te overtreden op zichzelf zonde is.

Definitie van zonde

Zonde, zoals gedefinieerd in het woordenboek, is volledig in overeenstemming met de Bijbelse definitie van wetsovertreding. Het woordenboek stelt dat zonde is: "Elk gebrek aan overeenstemming met of overtreding van een regel van rechtschapenheid of plicht, vooral zoals bekend gemaakt door het geweten of het geopenbaarde Woord van God: onenigheid in gedachte, woord, daad of verlangen, hetzij door weglating. of opdracht, met de goddelijke wet. "

Deze noodzaak van naleving van de wet moet eerst worden vastgesteld, want tenzij dit wordt gedaan, zullen veel christenen de goddelijke wetten blijven negeren tot hun eigen pijn - in de veronderstelling dat ze daarmee gerechtvaardigd zijn vanwege hun aanvaarding van de leringen van een onjuiste leerstelling die kleineerde de noodzaak van een dergelijke naleving van de wet. Niemand met een gezond verstand zou zo dwaas zijn om ook maar één moment te beweren dat de goddelijke wetten van het fysieke universum niet in acht hoeven te worden genomen. De verstandige en intelligente christen erkent dat hij ze moet houden of de gevolgen moet dragen die voortvloeien uit hun overtreding. Is een man, hoewel christen, gerechtvaardigd in een opzettelijke schending van de vereisten van de wet zoals vastgelegd in de tien geboden? Zou hij bij zijn overtreding immuun zijn voor het kwaad als gevolg van hun overtreding? Zeker niet! En wat waar is met betrekking tot deze morele wetten van God, is ook waar met betrekking tot de goddelijke wetten van bestuur met hun regels en voorschriften betreffende economie, jurisprudentie en de gezondheid van Zijn volk. Mannen of naties die deze wetten overtreden, zullen worden onderworpen aan de werking van strafbepalingen van de wet en zullen lijden onder de vervloekingen die worden uitgesproken voor hun overtreding.

Wet versus genade

Paulus is heel duidelijk in zijn uitspraken over dit alles, want klaarblijkelijk had hij degenen in zijn tijd in gedachten die een leerstelling van wetsovertreding leerden die parallel loopt aan die van sommige christenen in deze tijd. Hij zei: “Zonde (wetsovertreding) zal geen heerschappij over u hebben, want u bent niet onder de wet (in slavernij eraan), maar onder genade (vrij van de straffen). havgunst bij God en in staat om houd die wet door middel van zijn zoon Jezus Christus)." Hij vervolgt: 'Wat dan? Zullen we zondigen (dat wil zeggen, de wet overtreden), omdat we niet onder (de slavernij van) de wet staan, maar onder de genade? God verhoede. Weet niet, dat aan wie u uzelf dienstknechten geeft om te gehoorzamen, u zijn dienstknechten bent aan wie u gehoorzaamt; of van zonde (wetsovertreding) tot de dood, of van gehoorzaamheid (wet-naleving) tot gerechtigheid? "

De Apostel stelt hier duidelijk dat Genade niemand een vergunning geeft om de wet te overtreden, want een dergelijke overtreding verklaart hij als zonde. Welk voordeel heeft de christen dan? Heel erg, want zoals Johannes zegt: "Als iemand zondigt (dat wil zeggen, de wet overtreedt), hebben we een advocaat bij de vader, Jezus Christus de rechtvaardige." Omdat dit het geval was, kon Paulus zeggen: "Daarom gerechtvaardigd (ontkomen aan de straf van de wet door de gerechtigheid van Jezus) door geloof, hebben we vrede met God door onze Heer Jezus Christus."

Oorzaak van verwarring

Misschien is de enige grote moeilijkheid met betrekking tot de absolute noodzaak van het naleven van de goddelijke wet en die verantwoordelijk is voor veel van de verwarring over die wet, het niet erkennen van het onderscheid tussen de wetten die zijn vervat in verordeningen en die gegeven in geboden, statuten en oordelen. Het ontbreken van een duidelijk gedefinieerde definitie van de goddelijke wet in elk van zijn specifieke toepassingen en vooral met betrekking tot de werking van de verordeningen is verantwoordelijk voor de meeste van deze verwarring.

Wetten en verordeningen

Ons doel in deze samenvatting van de goddelijke wet is om de werking van deze wetten uiteen te zetten en om voor onze lezers het onderscheid tussen 1) de wetten die de activiteiten en activiteiten van mensen en naties regelen, en 2) de verordeningen of het ritueel. Deze verordeningen hadden hun plaats en doel in het goddelijke plan volledig geopenbaard door Jezus Christus in Zijn leven, bediening, dood en opstanding. Wat betreft de wetten, afgezien van de verordeningen, zal worden aangetoond dat als we sommige moeten gehoorzamen, we verplicht zijn ze allemaal te houden! Als we straffeloos sommigen kunnen overtreden, dan heeft God gefaald en is de Bijbel niet langer een autoriteit voor de leiding van mensen en naties. Maar God heeft niet gefaald en het gezag van Zijn Woord staat nog steeds onveranderlijk in zijn leringen en wet.

Het nieuwe verbond

Het nieuwe verbond dat zo benadrukt wordt door de leerstellingen van het christendom, wordt volgens de Bijbel beslist geassocieerd met het houden van de wet. Jeremia profeteerde en Hebreeën bevestigt: "Ik zal mijn wet in hun binnenste plaatsen en in hun hart schrijven." Als de christen dan niet verplicht is zich aan de wet te houden, hoe kan die dan in zijn hart worden geschreven? Nadat het Nieuwe Testament was vastgesteld, verklaarde Paulus dat hij dood was voor de wet. Welke wet? Het kan beslist niet die wet zijn die in zijn hart werd geschreven als resultaat van het werk van de Heilige Geest! Later stelt Paulus de vraag: waarom dient de wet die is toegevoegd? Dit was de wet waartoe Paulus verklaarde dat hij dood was, want die wet werd toegevoegd aan de geboden, statuten en oordelen die Israël ontving op Mt. De Sinaï was niets anders dan de verordeningen die werden gegeven als gevolg van de zonde van Israël toen Aäron het gouden kalf bouwde dat ze aanbaden.   Deze verordeningen werden een schoolmeester om de mensen tot Christus te brengen. Nu Christus is gekomen, is de schoolmeester niet meer nodig; noch is het nodig om in slavernij te zijn aan het ritueel, waarvan Paulus verklaarde dat hij niet meer diende.

Het toegevoegde ritueel

"Verwarring" is het enige woord dat de toestand verklaart die in de geest van zo veel christenen bestaat met betrekking tot de wet door het niet erkennen van de verordeningen als die wet die werd toegevoegd. De ritueel hoeft nu niet te worden nageleefd; maar de Geboden, statuten, en Uitspraken zijn nog steeds in bedrijf en elke man en natie zal uiteindelijk worden gedwongen om ze te observeren en te houden. De dag zal nog komen dat Gods volk gedwongen zal worden de werking van deze goddelijke wetten te erkennen. Ezechiël profeteert van die tijd en zegt: "Zij zullen ook in mijn oordelen wandelen, en mijn inzettingen onderhouden en ze uitvoeren." (Ezechiël 37:24.) Laten we ons vertrouwd maken met deze goddelijke wetten die de natie alsnog zal moeten naleven, houden en gehoorzamen. Op die dag: "De wet zal uit Sion uitgaan en het woord des Heren vanuit Jeruzalem."    (Micha 4: 2.)

Een behoefte vandaag

Als resultaat van Gods erkenning van de behoeften van mensen zijn er aan de mensheid regels en voorschriften geopenbaard, waarvan het naleven ervan welvaart en geluk zal brengen aan alle mensen overal. Naleving, met de resulterende vrede en goede wil, zal toch alle nationale en internationale relaties kenmerken.

Het is deze erkenning van de kant van de mensen en naties van het Jehovah-bestuur, zoals uiteengezet in de goddelijke wet, die essentieel is. Het is de schreeuwende behoefte van een wereld vol problemen en strijd!

…………..

 

WET IS DE ESSENTIE

        VAN HET LEVEN

Het is de voortdurende en ononderbroken werking van de onveranderlijke levenswetten die het bestaan van het menselijk ras mogelijk hebben gemaakt. In feite is de wet zo essentieel voor ons bestaan dat het leven zelf is ontstaan als gevolg van de werking van de wet. Maar de werking van de wet is niet alleen beperkt tot het fysieke bestaan. Onze gezondheid en welvaart bij elke handeling en behoefte van de mens, individueel, sociaal en bestuurlijk, worden allemaal beheerst door de wet; en als we ons houden aan deze wetten en ze naleven, zullen al hun voordelen ons toekomen, terwijl als we ze overtreden onvermijdelijk vergelding en lijden zullen volgen.

Wanneer mensen deze feiten volledig beseffen, zullen ze zich bereidwillig toeleggen op het begrijpen van deze wetten, zodat ze met de kennis van hun werking en in gehoorzaamheid eraan een zegen kunnen verkrijgen.

De vele en gevarieerde bestuursproblemen die de mensheid zo verontrust en verbijsterd hebben, zullen een oplossing vinden in het naleven ervan.

Chaos in het fysieke, spirituele of economische leven van de mens is duidelijkontkennen dat er een gebrek is geweest aan het naleven en houden van de ordelijke wetten van vrede. Een inzage in zowel vroegere als huidige verslagen van de menselijke geschiedenis onthult chaotische omstandigheden waarin de mensheid wordt geteisterd door misdaad, geweld en oorlog; terwijl revolutie, hongersnood en ziekte hun tol van het leven hebben geëist.  Zulke slechte omstandigheden kunnen alleen bestaan als de volmaakte wetten van het leven zijn geschonden, en het naleven daarvan zal verre van chaotische resultaten opleveren.

De schepping is een ordelijk proces, terwijl chaos het gevolg is van het falen van de mens om het goddelijke gebod, de wet van het leven en de weg naar vrede, na te leven en te onderhouden.   Het leven op zijn best, met alle zegeningen van vrede, is het resultaat van het naleven van de positieve geboden van God en het niet schenden van de negatieve bevelen.

De wetten van de Heer zijn vanaf het allereerste begin van de menselijke geschiedenis aan de mens bekendgemaakt. Dit was zo anders zou de mens geen gids hebben gehad voor voorspoed en vrede. Alle bewijzen van de geschiedenis en elke factor van het leven tonen voortdurend aan dat het houden van volmaakte wetten is de essentie van een gelukkig en duurzaam bestaan. En dus betaamt het ons, als we volmaakt zouden willen leven, om ze te kennen!

In het begin . . .

De Bijbel zegt: "In het begin schiep God de hemel en de aarde." Een studie van die schepping onthult orde en perfectie met een miniem evenwicht in overeenstemming met de zogenaamde onveranderlijke natuurwetten. De fysieke schepping van de aarde werd gevolgd door de schepping van leven; en tot slot, man. Dezelfde wet die in het fysieke rijk werkzaam is, wordt gezien als werkzaam in de instincten en gewoonten die zo duidelijk zijn in het dierenrijk. Is het onredelijk om dat aan te nemen Mens, een hogere volgorde van creatie, is ook onderworpen aan wetten, en aan wetten die hoger zijn dan die welke de instincten en gewoonten van het dierenleven beheersen?

God nam man, die Hij had geschapen en hem in de tuin plaatste: “En de Here God beval de man." Zo werd het gebod van God de wet van het leven voor de mens. Vanaf het allereerste begin werd de mens onderworpen aan de geboden van God en dit was een wet voor hem, want God had de mens hoog boven de rest van de schepping geplaatst doordat de mens verantwoordelijk was gemaakt voor zijn daden, nadat hij het recht van keuze en de macht om te kiezen.

Geschiedenis van de wet

Het zou onmogelijk zijn om een volledig en nauwkeurig verslag te geven van de hele geschiedenis van het recht zoals die van toepassing is op de mens, want daarvoor zou het nodig zijn om het hele verslag van het menselijk ras op te schrijven dat de vele fasen van sociale activiteit, nationale aangelegenheden en internationale relaties. De geschiedenis vermeldt echter het feit dat het geluk, de welvaart en de tevredenheid van een volk in grote mate het directe resultaat is van het soort wet dat wordt toegepast en de wijze van bestuur: een zegen voor het volk wanneer de geboden van God (dat is de goddelijke wet) worden nageleefd en toegepast; en een vloek wanneer de perfectie van die wet wordt geschonden en het bestuur ervan wordt genegeerd.

Antediluviaanse beschaving

Terwijl het gebod van God voor de mensen wet werd, werden de mensen in strijd met dat gebod onderworpen aan de rampen en moeilijkheden die het menselijk ras hebben geteisterd vanaf de dag van de ongehoorzaamheid van de mens tot nu toe. De antediluviaanse beschaving die ontstond nadat de mens uit de tuin was verdreven, was geen uitzondering. Gedurende de jaren die volgden op de verdrijving van de mens uit het paradijs van God, ontstond er een beschaving los van God. De mensen waren een wet op zich en alleen door hun goede wil gebonden om de geboden van God te onderhouden. Het resultaat was een volledig verzuim om te voldoen aan de vereisten van de wet, wat duidelijk tot uiting komt in de veroordeling van die beschaving: 'En God zag dat de slechtheid van de mens groot was op aarde en dat elke verbeelding van de gedachten van zijn hart was alleen maar slecht. "

De zondvloed maakte een einde aan deze beschaving van geweld en misdaad. Met het begin van de nieuwe orde werd de menselijke regering gevestigd, en aan die regering vaardigde God het gebod uit: "Wie het bloed van de mens vergiet, zijn bloed zal door de mens vergoten worden; want naar het beeld van God heeft hij de mens gemaakt." (Gen. 9: 6.) Hier hebben we het eerste bewijs van de introductie van menselijk bestuur, want hoewel de mens de wet van de Heer kent, zal die wet zichzelf niet afdwingen! Daarom werd het noodzakelijk om het recht op bestuur en oordeel aan de menselijke samenleving te delegeren. Mannen werden nu opgedragen om de samenleving en de overheid te organiseren en geweld te beteugelen. Onder dit bevel heeft elke aardse regering een recht, ja het is een plicht en opdracht om de moordenaar voor het gerecht te brengen en hem aan de doodstraf te onderwerpen.

Het geven van de wet

De mensen hebben niet ingezien dat vanaf het allereerste begin van de menselijke geschiedenis de goddelijke wet in het leven van de mens heeft gewerkt. Vanwege deze mislukking hebben ze aangenomen dat de wet voor het eerst aan de mens werd gegeven op de berg Sinaï. Niets is minder waar. Godvrezende mannen hebben eeuwen vóór de ervaring van de berg Sinaï van Israël in overeenstemming met de principes van de wet van de Heer geleefd en het is onjuist om de kennis van die wet toe te schrijven aan de mens door Mozes. De openbaring van de goddelijke wet stamt uit de oudheid. Overal waar mensen zijn gevonden, was er voor de leiding van de mens kennis van de geboden, inzettingen en wetten van God. Het is waar dat mensen ze negeerden en vergaten, maar niettemin zorgde God ervoor dat in het begin Zijn wetten bij de mensen bekend waren.

Schriftuurlijk bewijs van de oudheid

Het oudste verslag in de Schrift, waarin we het verslag hebben van de ervaringen van Job (die een paar honderd jaar na de zondvloed leefde) vermeldt de wetten van de Heer die door Job werden nageleefd. Abraham hield zich vierhonderddertig jaar vóór de organisatie van het Israëlische koninkrijk op de berg Sinaï aan deze zelfde wetten. Dit wordt bevestigd in de informatie die werd gegeven aan Isaak aan wie de Heer zei dat Hij zijn eed nakwam die Hij aan Abraham had gezworen, waarbij hij als een van de redenen gaf: 'Omdat Abraham mijn stem gehoorzaamde en mijn opdracht, mijn geboden, hield, mijn statuten en mijn wetten. "   (Gen.26: 5.)

Mozes codificeerde de wet

Abraham hield zich dus aan de wet lang voordat Mozes werd geboren! Mozes had echter een taak om de wetten van de Heer uit te voeren en te codificeren die Israël moest uitvoeren toen dit volk op de berg Sinaï tot een koninkrijk werd georganiseerd.

De wet versus ritueel

Voor zover Abraham de geboden, inzettingen en wet onderhield, over welke wet spreekt Paulus dan als hij verwijst naar de beloften die vierhonderddertig jaar voor de wet aan Abraham zijn gedaan? (Gal. 3:17.) De passage is vertaald door Ferrar Fenton: “En ik beweer dit - het ritueel, dat vierhonderddertig jaar later begon, kon een eerder door God ingestelde regeling niet annuleren om de beloften af te schaffen. "

Het waren niet de geboden, inzettingen en wetten van de Heer die Abraham hield waar Paulus naar verwijst als vierhonderddertig jaar na de belofte, maar het was de rituele of religieuze dienst die werd ingesteld of toegevoegd op de berg Sinaï vanwege de zonde. (Galaten 3:19). Hier ontving Israël hun systeem van nationale eredienst, dat te maken had met de verordeningen waarmee verzoening voor zonde werd gedaan.

Het vaststellen van dit onderscheid tussen de wet in geboden, statuten en oordelen en de verordeningen lijkt misschien niet belangrijk. Echter, vanwege de onjuiste leer van menigten kerkleiders aangaande de wet en hun aanvaarding van de valse leer dat christenen de wet niet hoeven te houden, is het noodzakelijk om dit onderscheid tussen het ritueel (afgeschaft in Christus) en de wetten te definiëren. van administratie die nog in werking zijn.

Wet essentieel

Wet is de essentie van het leven, want bij het naleven van de volmaakte wetten van God is het leven de moeite waard. Het naleven van deze wetten is essentieel voor ordelijk gedrag en hun bestuur is noodzakelijk om gerechtigheid te brengen en rechtvaardigheid en vrede te vestigen. Zonder wet zou anarchie heersen en zou de samenleving in een staat van wetteloosheid en politieke wanorde verkeren waaronder geen enkele regering zou kunnen functioneren.

Christelijke anarchisten

Christenen die voorstaan om de wet af te schaffen en die weigeren de werking van de principes van de geboden, statuten en oordelen van de Heer te aanvaarden als de wet van het leven in het gedrag van de mens individueel, sociaal, economisch en in het beheer van nationale aangelegenheden zijn niet verschillend van de anarchist; want hij pleit ook voor de afschaffing van de wet. Christenen die dergelijke leerstellingen aanhangen, geloven dat ze boven de noodzaak staan om de wet te houden. Anarchisme op zijn best staat voor een samenleving die ordelijk is gemaakt door goede manieren, maar waar er geen wet is, is er geen standaard voor gedrag of goede manieren en het einde van zo'n samenleving is slechts verwarring en wanorde. Anarchisten zijn in opstand tegen de menselijke regering, maar de christenen die weigeren de wetten van God na te leven en te houden, zijn in opstand tegen de goddelijke heerschappij en regering. Het is een serieuze beschuldiging, maar toch waar. Peter verklaarde dat degenen die de regering verachten, aanmatigend en eigenzinnig zijn. (2 Petrus 2:10.) Als God een regering en wet op aarde had gevestigd, betaamt het ieder mens, en zeker alle christenen, zich aan de vereisten te conformeren of onder de veroordeling te komen van aanmatigend zijn.

Aanmatigende zonde

Wat is de zonde van aanmatiging? Onder de bestuurswetten van het koninkrijk doet het opzettelijk dat waarvan bekend is dat het verboden is. “U zult één wet hebben voor hem die zondigt (doet) door onwetendheid. . . . Maar de ziel die doet, behoort aanmatigend te zijn. . . smaadt de Heer: en die ziel zal uit het midden van zijn volk worden uitgeroeid. Omdat hij het woord des Heren heeft veracht en zijn gebod heeft overtreden, zal die ziel volkomen worden afgesneden; zijn ongerechtigheid zal op hem zijn. "  (Num.15: 29-31.)

Wet bevestigd door Jezus

Tenzij er mensen zijn die weigeren de goddelijke geboden en regering in hun dagelijks leven en leven te respecteren, door het excuus te maken dat de nieuwtestamentische leer hen vrij heeft gemaakt van naleving van de wet, is het goed om te luisteren naar deze woorden van Jezus: een van deze minste geboden zal overtreden en de mensen zo zal leren, hij zal de minste worden genoemd in het koninkrijk van de hemel; maar wie ze zal doen en onderwijzen, die zal groot genoemd worden in het koninkrijk van de hemel. Want ik zeg u: tenzij uw gerechtigheid (uw houden van de wet) de gerechtigheid (naleving van de wet) van de schriftgeleerden en farizeeën zal overtreffen, zult u in geen geval de Hngdom van de hemel binnengaan. '  (Matt. 5: 19-20.)

Hier hebben we een interessante belofte gedaan aan de christen, want alleen degenen die Christus aanvaarden, komen in aanmerking voor positie en macht in het Koninkrijk. Grootheid in het Koninkrijk zal komen aan degenen die zich hebben gehouden, en anderen hebben geleerd zich te houden, zelfs de minste van de wetten. Maar veroordeling en een plaats van onduidelijkheid worden beloofd voor degenen die aanmatigend zijn en weigeren zelfs maar de minste wetten na te leven. Bovendien zei Jezus dat zijn volgelingen de wet beter moesten houden dan die wet door de schriftgeleerden en farizeeën werd gehouden.

Veel passages in de Schrift bevestigen dit alles, dus laten we geen anarchisten zijn en vooral geen christelijke anarchisten, want de essentie van een ordelijk en gelukkig bestaan is het naleven van alle regels en voorschriften zoals vervat in de geboden, statuten en oordelen van de Heer. .

De dienende natie

Als eenmaal het feit is vastgesteld dat het naleven van wetten essentieel is voor ordelijke sociale relaties, wordt het noodzakelijk om de mensen de wetten bekend te maken die moeten worden nageleefd. Maar naast kennis van die wet is er ook behoefte aan een effectief instrument of organisatie waardoor de wet ten behoeve van alle mensen kan worden toegepast. God erkende deze behoefte en, hoewel Zijn wetten al eeuwen vóór Abrahams tijd bekend waren, riep God Abraham en koos in deze roeping een gezin door wie Hij voorstelde te werken, waardoor de nakomelingen van deze man een dienende natie werden die de beheerders van Koninkrijkswetten zou worden. . Door hen zou Hij aan alle naties de gerechtigheid en perfectie van Zijn regering en Koninkrijk demonstreren. Mozes had deze gedachte in gedachten toen hij Israël opdroeg de inzettingen en oordelen van de Heer te houden. Hij zei: 'Bewaar daarom en doe ze; want dit is uw wijsheid en uw begrip voor de ogen van de natiën, die al deze inzettingen zullen horen en zeggen: Zeker, dit grote volk is een wijs en begripvol volk. "  (Deut.4: 6.)

Rechtspleging essentieel

Hoe rechtvaardig en volmaakt een wet ook mag zijn, de loutere kennis van het bestaan ervan brengt haar niet in werking, noch zal die kennis alleen de mensen ertoe dwingen haar voorschriften na te leven en te gehoorzamen. Het is noodzakelijk dat een natie die wet aanneemt als de wet van het land en door middel van bestuurshandelingen de perfectie van die wet aantoont. In de roeping van Abraham werd door God een ras gekozen aan wie de volmaakte wetten zouden worden gegeven en door wiens bestuur Hij de wereld de volmaaktheid van die wet zou demonstreren.

De Bijbel vermeldt de geschiedenis van Abraham, Isaak en Jacob en het Egyptische verblijf van Jakobs twaalf zonen. Terwijl ze in Egypte waren, werden ze een grote natie. Toen kwam de verlossing uit de Egyptische slavernij onder leiding van Mozes. Na de tocht door de wildernis kwamen ze aan aan de voet van de berg Sinaï waar ze ontving een nationaal handvest van God en werden opgedragen om zijn geboden, inzettingen en oordelen te onderhouden.

Na de ervaring van de berg Sinaï van dit volk kwam er uit de wildernis een natie tevoorschijn met een volmaakt bestuurs- en rechtssysteem dat zo'n diepe indruk op dit volk achterliet dat het al zijn daden en daden duizend jaar lang materieel beïnvloedde!

De organisatie van dit koninkrijk op de berg Sinaï, met de toekenning van de macht om de wet toe te passen, is zo verreikend en vol betekenis voor de hele mensheid dat er ruimte moet worden besteed aan een studie van de organisatie zelf - en de uiteindelijke doel van dat koninkrijk.

…………….

 

DE  INDIVIDUELE EN      

FAMILIE  EN  GEZONDHEID

Het is al aangetoond dat de kennis van de volmaakte wetten van het leven absoluut essentieel is voor de mens, want zonder die kennis zijn de mensen niet in staat om aan de vereisten van de wet te voldoen. Het is het gebrek aan het naleven van deze wetten die verantwoordelijk zijn geweest voor ziekte en de totstandbrenging van vrede en geluk met gerechtigheid voor allen heeft verhinderd. We hebben ook laten zien dat geen wetten, zelfs niet de goddelijke geboden, inzettingen en oordelen van de Heer, zichzelf zullen afdwingen. Daarom werd het noodzakelijk dat er een koninkrijk wordt georganiseerd, met als doel het uitvoeren van de wetten van de Heer, en zo werd het Koninkrijk van God opgericht voor dit doel op aarde toen Israël zich in een koning organiseerdedom op de berg Sinaï, aanvaardde de verantwoordelijkheid van administer uitvoering van de geboden, statuten en oordelen van de Heer.

Gevolg van ongehoorzaamheid

In de loop van de tijd verliet Israël het houden en adbediening van deze wetten en vanwege dat vertrek waren gevangen genomen en weggevoerd uit hun eigen land. Centuries gingen voorbij in een lange periode van nationale kastijding, gedurende welke tijd Israël, onder verschillende namen, het land verliet van hun ontvoerders door Klein-Azië, de Kaspische regio, dus Centraal- en Zuid-Europa: eindelijk aangekomen op de eilanden ten noorden en westen van Palestina. Hier groeiden ze uit tot een natie, en bezetten samen met de Verenigde Staten van Amerika een immense hoeveelheid grondgebied; de natie, het gezelschap van naties en grote mensen van profetie geworden.

Bewijs dat niet lichtvaardig terzijde kan worden geschoven, stelt definitief vast dat de Angelsaksisch-Keltische volkeren het huidige Israël zijn! Dit maakt hen verantwoordelijk voor het herstel van het Jehovah-bestuur in gehoorzaamheid aan hun goddelijke grondwet. Alleen door dit te doen zal gerechtigheid op aarde worden gevestigd en zal de overwinning over al hun vijanden worden verzekerd. De tijd is gekomen voor Zijn volk om terug te keren, te herstellen en opnieuw al Zijn geboden, inzettingen en oordelen te onderhouden en toe te passen als de wet van hun land. Jesaja profeteert over deze tijd wanneer hij zegt: "Er is geen vrede, zegt mijn God, voor de goddelozen." De zonde van het Huis van Israël is haar weigering om Zijn wetten na te leven en toe te passen, en het is vanwege deze weigering dat de vrede van de aarde is weggenomen en dat de mensheid wordt geteisterd door oorlog, armoede, gebrek en lijden. Deze beproevingen zullen voortduren totdat de Angelsaksisch-Keltische volkeren zich bewust worden van hun verantwoordelijkheid en hun goddelijke constitutie herstellen. In feite zal de druk op het moderne Israël steeds rampzaliger worden totdat we onze verplichting nakomen en de eed naleven die onze voorvaderen op de berg Sinaï hebben afgelegd toen ze zeiden: "Alles wat de Heer heeft gesproken, zullen we doen."

Een oproep tot bekering

Jesaja daagt het moderne Israël uit, terwijl hij degenen die deze boodschap kennen, oproept om "hardop te schreeuwen, spaar niet, verhef uw stem als een bazuin en toon mijn volk hun overtreding, en het huis van Jakob hun zonden." (Jes. 58: 1.) Onze nationale overtreding is de weigering om Zijn wetten toe te passen en dit is zonde voor ons geworden. We zullen alsnog gedwongen worden om al die wet te houden, want alleen op die manier kunnen we Gods zegen ontvangen die ons volk zal redden van vernietiging door de hand van de vijand die onze vernietiging zoekt. Laten we daarom de wetten van de Heer bestuderen - die Hij eiste dat we ons hielden - zodat gemoedsrust moge komen en voor iedereen geluk en tevredenheid verzekerd is!

Bij de benadering van een studie van de goddelijke wet zoals geopenbaard door de instructie die aan Israël werd gegeven, moet worden erkend dat Mozes te maken had met mannen en vrouwen die het fundamentele feit wisten dat er een goddelijke wet was. Mozes herinnerde het volk eraan dat Abraham zich aan deze wetten had gehouden en nu deze zelfde wetten het fundament van hun nationale bestaan moesten worden, werden oordelen door Mozes uitgesproken in overeenstemming met hun vereisten. Het doel van deze oordelen was om de toepassing van de wet te verduidelijken bij het beheer van de geboden, statuten en oordelen van de Heer door zijn Koninkrijksstaat.

Individueel en gezin belangrijk

Van belang bij het benaderen van de verwerking van de wet is een begrip van het fundamentele principe van goddelijke gerechtigheid. Dit berust in de eerste plaats op de bescherming van de rechten van het individu en de verzekering van een gelukkig en vreedzaam gezinsleven. Dit principe waarbij de rechten van het individu en het gezin boven alles worden geplaatst, wordt nooit uit het oog verloren, zelfs niet in aangelegenheden die betrekking hebben op het bestuur en de wetten die het nationale bestaan beheersen.

Het Koninkrijk van God bestaat uitsluitend met het doel het individu te beschermen in zijn recht op gerechtigheid, vrijheid en het nastreven van geluk: het gezin alle waarborgen om zich heen gooien om huiselijke rust en vrede te brengen.

Mannen hebben deze rechtvaardigheidsbeginselen ondermijnd door de leerstelling te verkondigen en in praktijk te brengen dat het individu bestaat om de staat en het gezin te ondersteunen om kinderen te voorzien voor de toekomstige bescherming van de staat en met het doel zijn heerschappij uit te breiden. Hoewel de Goddelijke Wet verdediging biedt voor het Koninkrijk dat er nationale continuïteit zou kunnen zijn, is het doel van die verdediging om het individu te beschermen en het gezin te behouden. Er is geen geldige reden voor het bestaan van een regering anders dan om individuen hun rechten en privileges te verzekeren en om het gezin te beschermen dat de kinderen het recht hebben om de zegeningen van vrede te erven en omringd te zijn door een omgeving van spirituele en nationale welvaart. wezen.

Reden voor geweld

Wanneer een natie afwijkt van deze fundamentele principes, waardoor het individuele en gezinsleven ondergeschikt wordt gemaakt aan de functies van de staat, volgen onderdrukking en tirannie, gaat de individuele vrijheid voorbij en lijdt het gezinsleven eronder. Dit wordt gevolgd door ontevredenheid onder mannen, terwijl het onrecht en het geweld haat veroorzaken en brute kracht de plaats inneemt van de wet en de orde. Dit alles leidt tot kwaadaardige agressie met zijn lusten en vernietiging. Dus misdaden tegen individuele vrijheid en vrijheid, met bemoeilijkte familierelaties, met oorlog tussen naties - is slechts een stom getuigenis van het onvermogen van de mens om de geboden, statuten en oordelen van de Heer te erkennen, te onderhouden en toe te passen.

Bescherming van het individu

Omdat bescherming voor het individu en het gezin een fundamenteel principe is van de goddelijke wet, zullen deze wetten gerechtigheid en vrede brengen en huiselijke rust scheppen. Met de vorming van het Koninkrijk op de berg Sinaï was het allereerste wat op de agenda stond nadat Israël was bijeengekomen om de afkondiging van de wetten te horen die deze natie voorbestemd was toe te passen, het geven van de geboden die betrekking hebben op de individuele relatie met God, die van het individu. persoonlijk gedrag en zijn relatie met zijn medemens. Hierna worden de statuten en uitspraken uiteengezet. In al deze wetten, zelfs in de wetten die betrekking hebben op staatsaangelegenheden, wordt de bescherming van het individu in al zijn rechten nooit vergeten. Dit komt omdat een dergelijke bescherming voor het individu de enige reden is die het bestaan of de continuïteit van een regering mogelijk kan rechtvaardigen.

Theologische mislukking

Als de wetten van de Heer worden genoemd, denkt de mens alleen aan de tien geboden. Dit is de gebruikelijke omvang van de gemiddelde kennis van de wet, en dit gebrek aan de volledige informatie over de kwestie is in grote mate te wijten aan het feit dat theologische leerstellingen alleen betrekking hebben op de principes van de relatie van de mens tot God en zijn medemens. uiteengezet in deze wetten van moreel gedrag. De theologie is niet verder gegaan, en de reden is duidelijk, want theologen zijn door hun opleiding en roeping niet in staat om de grote hoeveelheid wetten die het gedrag van staatslieden, rechters, advocaten, doktoren en economen regelen, te behandelen: in feite is elk beroep dat elke fase van menselijk gedrag of bestuur vertegenwoordigt. Het is jammer dat mensen hebben aangenomen en gehandeld in de veronderstelling dat het de exclusieve plicht van theologen was om bijbelse waarheden te presenteren. Omdat dit zo is geweest, weten mensen iets van de morele en spirituele leringen van de Bijbel, maar de instructie over zaken van administratie en economie is bijna volledig genegeerd. Om deze reden, en vanwege de behoefte aan de informatie die de Bijbel bevat voor tijden als deze, is het absoluut noodzakelijk dat kennis van deze volmaakte wetten bekend wordt.

Codificatie van de wet

Deuteronomium is de codificatie van de wet van de Heer door Mozes, een systeem van wetten dat hij Israël aanspoorde te allen tijde toe te passen. In dit boek zijn er geen wetten van verordening of ritueel. In hoofdstuk na hoofdstuk voor meer dan 600 verzen zijn er statuten en wetten uiteengezet voor individueel, nationaal en economisch welzijn. Slechts vijftien verzen van dit boek behandelen de Tien Geboden, de perfecte morele code die mensen voortdurend hebben erkend.

Het grote gebod

Toen een advocaat Jezus Christus vroeg: “Meester, wat is het grote gebod in de wet? 'Jezus antwoordde:' Je zult de Heer, je God, liefhebben met heel je hart en met heel je ziel en met heel je verstand. ' Toen voegde Hij eraan toe: "En het tweede is daaraan gelijk: gij zult uw naaste liefhebben als uzelf." Jezus zei toen dat aan deze twee geboden de hele wet en de profeten hangen. De volledige betekenis van deze verklaring van Jezus verduidelijkt als men het onderliggende principe van de wet van de Heer bestudeert. De last van de boodschap van de profeten en het onderliggende principe van de gehele wet van de Heer is liefde voor God en voor je medemens.

De Gouden regel

Tenzij de wet wordt nageleefd, zijn mensen of naties niet in staat zich aan de regel te houden: 'Daarom alle dingen die u wilt dat de mensen u aandoen, doet u hun ook alzo; want dit is de wet en de profeten.' Als de wet van de Heer echter de wet van het land wordt, zal de vernietigende concurrentie voorbij zijn. Toen en alleen dan zal de Gulden Regel volledig in werking zijn. Op die dag zal de junglewet van de "overleving van de sterksten" plaats maken voor de wet van het bijstaan van uw naaste: wanneer iedereen zijn broer zal helpen, en aldus een concurrentie van service in plaats van voor egoïstisch voordeel zoals nu.

Christen en jood

Er staat geschreven: "U hebt velen doen struikelen over de wet." De christen veroordeelt de jood omdat hij Jezus niet als de Messias heeft erkend. De Joden hebben reden om de christenen te veroordelen omdat ze niet in alles wat ze onderwijzen in de Schrift geloven, inclusief de noodzaak om de hele wet te houden en in acht te nemen. Als de Jood blind is geweest voor de vervulling van oude Messiaanse profetieën, zijn christenen net zo blind geweest voor de waarheid van het Koninkrijk en zijn bestuurswetten.

Afdeling van de wet

De wet kan worden onderverdeeld in drie hoofdclausules: 1) Die wetten die iets verklaren, bevelen of verbieden. 2) De bevelen of bevelen van de Heer, die het individu of de natie instrueren of beschuldigen. 3) De beslissingen onder de statuten en geboden.

De geboden, inzettingen en oordelen van de Heer kunnen worden geclassificeerd als de wetten die te maken hebben met menselijk gedrag, personale verantwoordelijkheid en bestuurlijke verantwoording jegens God voor het beheer van de zaken van Zijn Koninkrijk en het toekennen van gerechtigheid en billijkheid aan allen.

De wetten van gezondheid

Gezondheid van lichaam en geest is zo essentieel voor de vervulling van elke taak dat voordat Israël naar de berg Sinaï kwam, waar ze de wet ontvingen, het noodzakelijk werd dat de mensen werden geïnstrueerd in de kwestie van gezondheid, zodat ze vrij zouden zijn van ziekte en ziekte. Tijdens de reis vanuit Egypte kwamen ze naar Mara, waar het water bitter was. Dit veroorzaakte murmureringen tegen Mozes die tot de Heer riep en een boom werd getoond die, wanneer hij in het water werd geworpen, zoet werd. In die tijd stelde de Heer voor Israël een verordening en verordening vast betreffende de gezondheid van zijn volk. Deze wet werd zowel een statuut van bestuur in de natie als een verordening in de kerkelijke orde van dienst voor de natie.

En de Heer zei: 'Indien gij ijverig naar de stem van de Here, uw God, luistert en doet wat recht is in zijn ogen, en gehoor geeft aan zijn geboden, en al zijn inzettingen onderhoudt, deze ziekten over u, die ik over de Egyptenaren heb gebracht: want Ik ben de Heer die u geneest. " (Ex. 15:26.) Later herinnert Mozes Israël eraan dat de “Heer, uw God, hij is God, de getrouwe God, die het verbond en de barmhartigheid onderhoudt met hen die hem liefhebben en zijn geboden bewaren tot duizend generaties; En betaalt hen die hem haten in hun aangezicht, om hen te vernietigen; hij zal niet traag zijn jegens hem die hem haat, hij zal hem in zijn aangezicht terugbetalen. Daarom zult gij de geboden, de inzettingen en de oordelen onderhouden, die ik u heden gebied, om ze te doen. . . . En de Heer zal alle ziekte van u wegnemen, en zal geen van de kwade ziekten van Egypte, die u kent, op u leggen; maar zal ze op allen leggen die u haten. " (Deut. 7:15.)

Reden voor ziekte

Overal waar ziekte en ziekte is onder Zijn volk als natie, weigeren ze zich aan Zijn wetten te houden en toe te passen. Massa's mensen leven nog steeds in pijn en lijden, terwijl ontelbare aantallen voortijdig naar de graven zijn gegaan omdat ze er niet in geslaagd zijn de wet na te leven en toe te passen en individueel de vereisten voor voortdurende en ononderbroken gezondheid in acht te nemen. Ook, en wat belangrijk is, zijn er velen die geen gebruik hebben kunnen maken van immuniteit tegen ziekte omdat ze de wet en haar vereisten niet kennen.

Genezing vandaag beschikbaar

Hoewel de gezondheidswet in de natie tot een wet is gemaakt, die de verwijdering van alle ziekte van de mensen verzekert wanneer al zijn geboden en statuten worden nageleefd, hoeft de persoon niet te wachten totdat de natie rechtvaardig is voordat de zegeningen van voortdurende gezondheid worden ontvangen. zijn beschikbaar. Dit komt doordat genezing en gezondheid voor altijd een verordening en een statuut in de natie zijn geworden, en deze wet en deze verordening zijn nooit ingetrokken. Ze zijn nog steeds actief voor degenen die hun uitkering kunnen claimen door aan de vereisten te voldoen.

We leven in een vreemde wereld. Belijdende christenen zoeken zelden of nooit in de Schrift naar leiding bij hun dagelijkse bezigheden, en dit geldt vooral voor de vereisten voor gezondheid. In de Bijbel worden bepaalde fundamentele wetten gegeven die, als ze worden nageleefd, die gezondheid en kracht zouden geven die zo kenmerkend zijn voor het leven van Mozes. Mozes stierf op de leeftijd van honderdtwintig jaar en het verslag zegt: "Zijn oog was niet dof, noch nam zijn natuurlijke kracht af."   (Deut.34: 7.)

Schone en onreine dieren

De mens was vegetariër in de jaren voorafgaand aan de zondvloed (Gen. 1:29). Toen Noach de ark begon te laden, kreeg hij de opdracht om zeven paar van elk van de reine en één paar van elk van de onreine dieren binnen te brengen. Dit veronderstelt kennis van een dergelijke classificatie lang voordat soortgelijke instructies aan Israël werden gegeven op de berg Sinaï.  Na de zondvloed voegde God vlees toe aan de dieet van de mens.  “Maar vlees met zijn leven, dat is het bloed daarvan, zult gij niet eten. "   (Gen.9: 3-4.)

Belofte van genezing

Toen Israël in Egypte God vergat, ervoeren ze de ziekten van de Egyptenaren. In Mara ontving Israël instructies over hoe ze immuniteit tegen alle ziekten konden krijgen. Hoewel het houden van de wet immuniteit tegen ziekten zal geven, wordt genezing beloofd voor degenen die de voorziening hebben overtreden. De psalmist had dit in gedachten toen hij zei: “Prijs de Heer, o mijn ziel, en vergeet niet al Zijn voordelen: Wie vergeeft al uw ongerechtigheden; Die al uw ziekten geneest. " In beide gevallen moeten de voorwaarden worden gehandhaafd om zowel vergeving als genezing te verzekeren.

Gij zult niet

Wat mensen consumeren, betekent voor hen gezondheid en leven of ziekte en dood. Als uiteindelijk het volledige verhaal is geschreven, zal blijken dat de ziekten die de mensheid treffen het directe gevolg zijn van het eten van de verboden dingen. Het "Gij zult niet" van de geboden is niet meer bindend dan het "Zult u niets walgelijks eten?^“

Het was niet nodig Israël te onderrichten in het soort kruiden (groenten) en fruit dat ze konden eten, want zo'n instructie was al aan de mens gegeven in de tijd dat hij vegetariër was. De regel was simpel. De mens kon de groenten eten die zaad dragen en de vrucht van de bomen die zaad opleveren. God heeft gezorgd voor een grote verscheidenheid aan voedsel zonder deze regel te overtreden. Allerlei soorten schimmels, zoals paddenstoelen, zijn verboden (Gen. 1:29).

Afschuwelijke dingen verboden

Toen Israël de wet inzake vlees ontving, zei God: "Gij zult niets walgelijks eten."  (Deut.14: 3.)

Er worden eenvoudige regels gegeven voor onze instructie die gemakkelijk te onthouden zijn. Van de viervoetige dieren moeten alleen diegenen die de gespleten hoef hebben en ook herkauwen, vlees zijn om te eten. Het varken is verboden, want hoewel het de gespleten hoef heeft, herkauwt het niet. Van de vissen die in het water leven, kunnen alle vissen worden gegeten die zowel vinnen als schubben hebben. Dit geldt niet voor alle soorten schelpdieren, inclusief de kreeft. Van de vogels en het gevogelte kunnen alle vogels worden gegeten die geen roofvogel zijn, zoals de arend, de gier en de havik, enz. Het eten van bloed is ten allen tijde ten strengste verboden. Kalfsvlees is verboden totdat het kalf is gespeend. Er is dus geen gevaar om dit vlees te eten als het kalf te jong is. De details van deze wetten zijn te vinden in Deuteronomium veertien en Leviticus elf.

Bouillon van gruwelijke dingen

De viervoetige dieren die geoorloofd zijn om te eten, hebben allemaal een dubbele spijsvertering. Bij monde van Jesaja zei de Heer over onze generatie: 'Een volk dat me voortdurend tot woede uitlokt; die offert in tuinen en wierook brandt op altaren van baksteen [gevestigde kerkpraktijk]; die tussen de graven blijven, en verblijven in de monumenten [met begraafplaatsen van hun doden gemarkeerd door monumenten in hun kerken], die varkensvlees eten [Angelsaksen consumeren grote hoeveelheden van dergelijk vlees], en bouillon van gruwelijke dingen is in hun vaartuigen ”[mosselvissoep, oesterstoofpotten, enz.]. (Jes.65: 3-4.)

Ziekten van Egypte

Onderzoek van de mummies van Egypte heeft het feit onthuld dat de Egyptenaren onderworpen waren aan de ziekten die onze natie vandaag de dag treffen. God verklaarde dat de overtreding van Zijn wetten alle ziekten van Egypte over ons zou brengen, ook alle andere ziekten en plagen (Deut. 28: 58-61). We hebben ze allemaal. Het oordeel zoals uitgesproken is over ons gekomen. Dit komt tot uiting in de ziekte en het lijden door ons onvermogen om de wet te houden en het bevel te gehoorzamen: "Gij zult niets walgelijks eten."

Manier van leven en dood

Mannen zijn verontwaardigd als hun eetlust wordt verstoord. Christenen die er niet aan denken een van de tien geboden te overtreden, zullen opzettelijk de wetten van voortdurende gezondheid overtreden. Later in het leven, wanneer het onvermijdelijke gebeurt en de gezondheid weg is, geven ze God de schuld, hoewel Mozes zei: 'Zie, ik heb u heden het leven en het goede, en de dood en het kwaad voor u gesteld; in die zin dat ik u heden gebied de Heer, uw God, lief te hebben, zijn wegen te bewandelen en zijn geboden, inzettingen en oordelen te onderhouden, opdat u leeft en vermenigvuldigt. '' (Deut. 30: 15-16.) Kan God de schuld krijgen als mensen opzettelijk de weg van de dood kiezen? Omdat de straffen voor een dergelijke wetsovertreding worden uitgesteld, verharden mensen in sommige gevallen hun hart totdat het leven bijna zijn volledige loop heeft gehad en citeren christenen nieuwtestamentische passages om zichzelf te rechtvaardigen in de zonden die ze begaan.

Geheiligd vlees

Paulus vertelde Timoteüs dat vlees gegeten mocht worden, op voorwaarde dat het geheiligd was (dat wil zeggen: apart zetten) door het Woord van God (I Tim. 4: 4-5). Het enige Woord van God voor Timoteüs was het Oude Testament, waarin we een lijst met vleeswaren hebben die voor de mens apart zijn gezet.

Peter's  Visie

Sommigen halen Petrus 'visioen aan waarin hij een laken uit de hemel zag neergelaten met allerlei viervoetige dieren en kruipende dingen erop om het eten van gruwelijke dingen te rechtvaardigen. Lees dat visioen aandachtig (Handelingen 10: 10-28) en merk op dat Petrus niet doodde en at. Nadat hij wakker was geworden, wist hij dat geen visioen de duidelijke leerstellingen van de Schrift terzijde kon schuiven. Terwijl hij nadacht over de betekenis van het visioen, kwamen mannen uit Cornelius 'huis naar hem vragen. Petrus legt vervolgens zelf het visioen uit: "God heeft me laten zien dat ik niemand gemeen of onrein mag noemen." Om deze visie op een andere manier te interpreteren dan die door Petrus is gegeven, is de betekenis van het Woord van God veranderen.

Jezus zei: 'Niet wat de mond ingaat, maakt de mens onrein; maar wat uit de mond komt, dat maakt de mens onrein. " (Matt: 15-11.) Dit had niets te maken met het eten van verboden voedsel. Toen Jezus de Farizeeën antwoordde die klaagden dat Zijn discipelen met ongewassen handen aten, toonde hij aan dat dat soort vuil niet verontreinigde.

Vlees aangeboden idolen

Paulus zei: "Ik weet, en ben er door de Here Jezus van overtuigd, dat er op zichzelf niets onrein is; maar voor hem die iets onrein acht, is het voor hem onrein." (Rom. 14:14.) De context en andere uitspraken van Paulus laten duidelijk zien dat hij verwees naar vlees dat aan afgoden was geofferd. "Wat er ook wordt verkocht in de puinhopen [markt], dat eet, zonder gewetensvragen te stellen." (I Cor. 10:25.) Het verboden vlees werden niet op de markt verkocht, maar er werd vlees verkocht dat aan afgoden was geofferd. Paulus instrueert de christen om niet te vragen of ze al dan niet zo geofferd waren, vanuit hun standpunt bezien was de afgod niets. Het Nieuwe Testament is op geen enkele manier in tegenspraak met het Oude Testament en wanneer de mensen dit erkennen, zullen ze het hele Boek gaan doorzoeken op al zijn waarheid!

Genezing in verzoening

De Psalm die hierboven is aangehaald, verwijzend naar de vergeving van ongerechtigheid en de genezing van ziekten, maakt genezing een onderdeel van het verzoeningswerk van onze Heer. Het is niet het doel van God dat Zijn volk zou lijden. Ziekte is het gevolg van het niet naleven van de gezondheidswetten. Genezing is een geschenk van God door middel van zijn Zoon Jezus Christus, die de Koninkrijkswetten van genezing en gezondheid demonstreerde. Hij herstelde de kreupelen, de halters en de blinden tot een staat van fysieke perfectie en genas alle ziekten. Jesaja profeteerde over komende Koninkrijkszegeningen, waarvan Jezus de voordelen zo succesvol demonstreerde: 'Sterkt de zwakke handen en bevestigt de zwakke knieën. Zeg tot hen die een angstig hart hebben: Wees sterk, vrees niet: zie, uw God zal komen met wraak, zelfs God met een beloning; hij zal komen en je redden. Dan zullen de ogen van de blinden worden geopend en de oren van de doven worden geopend. Dan zal de lamme springen als een hert en de tong van de stomme zingen. "   (Jesaja 35: 3-6.)

Verordening in de kerk

Genezing is ook een verordening in de kerk. James zei: "Is er iemand onder u ziek? laat hij de oudsten van de kerk roepen; en laten zij over hem bidden, hem zalven met olie in de naam van de Heer; En het gelovige gebed zal de zieken redden, en de Heer zal hem opwekken; en als hij zonden heeft begaan, zullen die hem worden vergeven. "    (Jakobus 5: 14-15.)

Op zoek naar de artsen

Nationaal weigeren we de wet na te leven en toe te passen en betalen een vreselijke prijs aan kreupele mannen en vrouwen met onnoemelijk lijden, pijn en dood: terwijl we individueel de artsen zoeken in plaats van de Heer.  Een welsprekend getuigenis van de resultaten van een dergelijke cursus wordt gegeven aangaande Asa, koning van Israël: “En Asa in het negenendertigste jaar van zijn regering werdverzachtte in zijn voeten, totdat zijn ziekte buitengewoon groot was: toch in de zijne ziekte zocht hij niet bij de Heer, maar bij de doktoren. En Asa sliep met zijn vaders. "    (II Kron. 16: 12-13.)

Gezondheid is een van de meest waardevolle bezittingen van de mens - zoals blijkt uit de fortuinen die voortdurend worden uitgegeven door degenen die, nadat ze het hebben verloren, proberen de zegeningen ervan weer terug te krijgen - ons ertoe hebben gebracht om eerst het statuut en de verordening te behandelen die Israël ontving voordat ze bij de voet van de berg Sinaï.

……….

RELATIE

    NAAR   GOD

Bescherming van het individu in zijn recht op vrijheid en vrijheid is de essentie van goddelijke gerechtigheid. Vrijheid onder de wet kan echter nooit worden opgevat als een vergunning om te doen wat men wil, zonder rekening te houden met de rechten van anderen. Bij het uitoefenen van persoonlijke vrijheid beschermt de wet van de Heer de rechten van individuen en regelt de relatie tussen mannen om gerechtigheid voor iedereen te verzekeren. Maar er kan geen echte vrijheid of echte en blijvende vrijheid voor de mens zijn, tenzij de mens God en alleen Hem erkennen. God moet op de eerste plaats komen in de gedachten en harten van Zijn volk. Zo omvatten Zijn wetten allereerst de relatie van de mens tot Hem en daarna de relatie van de mens tot zijn naaste.

Het grootste gebod

Toen Jezus werd gevraagd wat het grootste van alle geboden was, zei Hij: "En gij zult de Heer, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand en met geheel uw kracht." (Markus 12:30.) Deze zelfde vermaning was door Mozes aan Israël gegeven (Deut. 6: 4-5) en deze instructie omvatte de vereisten van de eerste helft van de Tien Geboden.

Direct volgend op Zijn verklaring over wat het eerste en grootste van de geboden was, zei Jezus toen: “En de het tweede is daaraan gelijk: gij zult uw naaste liefhebben als uzelf '(Matt. 22:39) waarin hij citeerde uit een verklaring van Mozes zoals opgetekend in Leviticus 19:18. Dit is het basisprincipe van de laatste helft van de Tien Geboden.

Liefde voldoet aan de wet

Paulus brengt het feit naar voren dat de wet zal worden nageleefd als iemand zijn naaste echt liefheeft, door te zeggen: “Want wie een ander liefheeft, heeft de wet vervuld, hiervoor zult gij geen overspel plegen, gij zult niet doden, gij zult niet stelen; U zult geen vals getuigenis afleggen, u zult niet begeren; en als er een ander gebod is, wordt het kort begrepen in dit gezegde, namelijk: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. De liefde werkt zijn naaste niet kwaad: daarom is liefde de vervulling van de wet. " (Rom. 13: 8-10.) Dus de liefde voor de naaste dekt de vereisten zoals uiteengezet in de laatste helft van de Tien Geboden, want iemand die echt liefheeft, zal geen van deze vereisten overtreden.

Gij zult niet

Er zijn tien "Gij zult niet" in de Bijbel opgesomd en bekend als de Tien Geboden, en hoewel kerkleiders deze geboden vaak bij naam noemen, begrijpen maar heel weinig mensen de volledige reikwijdte en betekenis van de toepassing van deze codificatie van moreel gedrag als het is van toepassing op de individuele relatie met God en met elkaar. De naleving van deze geboden is zo belangrijk voor het burgerschap in Zijn Koninkrijk dat onmiddellijk na de organisatie van het Koninkrijk de Tien Geboden werden afgekondigd aan het volk van Israël. Niet alleen is het naleven ervan essentieel voor het burgerschap in het Koninkrijk, maar niemand, zelfs geen christen, kan hun voorziening schenden en gelijk hebben met God.

Belang van Pinksteren

Israël ontving de tien geboden ten tijde van de inauguratie van het allereerste Pinksteren, vijftig dagen na het Pascha en de uittocht uit Egypte. Het was daarom passend dat eeuwen later, na de Pesach-kruisiging van Jezus Christus, vijftig dagen na die kruisiging met Pinksteren, de Heilige Geest neerdaalde en de Kerk werd geboren in Jeruzalem. In die tijd waren de discipelen begiftigd met macht die hen en allen die na hen kwamen in staat zouden stellen om, in hun voetsporen te treden, de vereisten van de Tien Geboden te houden en na te leven in een hartelijke relatie met God door Zijn Zoon Jezus Christus. Zo ontving Israël op de berg Sinaï de wet en kreeg de kerk te Jeruzalem de macht om die wet te houden!

De tien Geboden

In deze wetten is de allereerste die op de berg Sinaï wordt afgekondigd voor Israël om zich te houden en te besturen, de aansporing dat God de allerhoogste moet zijn in het leven en de activiteiten van de mens. Afgoderij en vloeken zijn verboden, terwijl een op de zeven dagen heilig moet worden gehouden.

Ouders dienen geëerd te worden en de mens mag geen geweld plegen of zijn medemens onrecht aandoen. De geboden vereisten dus zowel eerbied en aanbidding van God als liefde voor de naaste.   In het kort zijn deze wetten als volgt:

1) Geen andere goden voor Hem.

        2) Zal niet buigen voor gesneden beelden.

        3) Ik zal Gods naam niet ijdel gebruiken.
        4) Houd elke zevende dag heilig. (Bedrieglijk  praten ... het is DE 7e dag die heilig is - Keith Hunt)

5) Eer vader en moeder.

6) Zal niet doden.

  7) Pleeg geen overspel.

  8) Zal niet stelen.

         9) Zal geen vals getuigenis afleggen.

        10) Zal niet begeren.

Laten we elk van deze Tien Geboden in de bovenstaande volgorde behandelen, want God vereist dat Zijn volk zich eraan houdt en al hun vereisten in acht neemt.

Het eerste gebod

Israël had de verantwoordelijkheid op zich genomen om Gods Koninkrijk te worden en in Zijn erkenning en aanvaarding van hun bereidheid om deze verantwoordelijkheid op zich te nemen, manifesteerde God Zichzelf aan de mensen op de berg Sinaï. Na die manifestatie sprak de Heer het volk toe en zei: 'Ik ben de Heer, uw God, die u uit het land Egypte, uit het diensthuis, heb geleid.' Niemand in Israël kon aan deze verklaring twijfelen. Nu de mensen de verantwoordelijkheid hadden aanvaard voor het beheer van Zijn Koninkrijkswetten, werden de regels van persoonlijk gedrag aan Zijn volk voorgelegd en hun relatie met God duidelijk omschreven. Het allereerste gebod, nadat de bereidheid van de mensen om Zijn Koninkrijk te worden door God was aanvaard, definieert hun relatie met Hem. "U zult geen andere goden vóór mij hebben." Ferrar Fenton geeft dit weer: "Er zal geen andere God voor u zijn dan ikzelf."

Onmogelijk om God en Mammon te dienen

Jehova, de God van Israël, zal de allerhoogste zijn in het leven van Zijn volk. Er kan geen verdeelde loyaliteit zijn. “Niemand kan twee heren dienen: want hij zal de een haten en de ander liefhebben; of anders zal hij vasthouden aan de een en de ander verachten. " Jezus verklaarde toen: "U kunt God en de mammon niet dienen."

Dienstbetoon aan de mammon is niet de enige manier waarop dit eerste gebod kan worden overtreden. Wat de mens ook op de eerste plaats plaatst of wat het allerhoogste is in zijn leven, dat is het ding waaraan hij dienst verleent. Het kan trots zijn op macht, of rijkdom of glorie. Het kunnen de geneugten van het leven zijn. God heeft dat verklaard Hij komt eerst, en wat de mens voor Hem plaatst, overtreedt dit gebod. Dit geeft niet aan dat de mens geen belangen in andere dingen kan hebben, maar het betekent wel dat alle dingen in zijn leven ondergeschikt moeten zijn aan zijn dienst voor God.

Mag God niet vergeten

Tegenwoordig is mammon, en alles wat daarbij hoort bij de dienst aan mammon, oppermachtig in de harten van de meeste mensen. De aanbidding van mammon wordt onder mensen in alle lagen van de samenleving aangetroffen. Het manifesteert zich onder de arbeiders, de financiers, de industriëlen en zelfs in de kerk en onder haar leiders. De liefde voor geld en macht heeft ertoe geleid dat mensen al Gods wetten hebben overtreden. In dienst van de god van de hebzucht is de economische slavernij van mensen tegenwoordig erger dan de Egyptische slavernij van Israël van weleer. Mannen en vrouwen worden door financiële taakmeesters gedwongen om goden van zilver en goud te dienen, zodat ze in de noodzakelijke levensbehoeften kunnen voorzien.

Mozes zei: "Pas op dat u de Here, uw God, niet vergeet door zijn geboden, zijn oordelen en zijn inzettingen, die ik u heden gebied, niet te onderhouden." (Deut. 8:11.) Dan herinnert Mozes ons eraan dat wanneer we tot onze vulling hebben gegeten, mooie huizen hebben gebouwd en onze kuddes hebben vermenigvuldigd en ons zilver en ons goud hebben verhoogd, niet te vergeten de Heer, om Hem te dienen. Hij vertelt ons dat we niet in ons hart moeten zeggen dat vanwege onze voorspoed: "Mijn macht en de macht van mijn hand heeft mij deze rijkdom bezorgd." We moeten niet vergeten: "De Here, uw God, want hij geeft u macht om rijkdom te verwerven."

Oordeel wegens ongehoorzaamheid

Als we de Heer vergeten en andere goden volgen om ze te dienen en te aanbidden, zoals de meerderheid nu doet, zei Mozes: "Ik getuig vandaag tegen u dat u zeker zult omkomen." De reden hiervoor is: 'Omdat u niet gehoorzaam wilt zijn aan de stem van de Heer, uw God.'

Hier zijn oordelen voor ongehoorzaamheid, oordelen die nu op ons land zijn. Mozes verklaarde dat wanneer al deze dingen over ons komen, en wij ons tot de Heer wenden en naar zijn stem luisteren en volgens al zijn geboden doen, de Heer onze moeilijkheden van ons zal afwenden. Alleen bidden om bevrijding is niet genoeg. Er moet een bereidheid en een verlangen zijn om Gods wetten te herstellen. God moet de allerhoogste worden in ons individuele en nationale leven en handelen. Het belang van dit alles kan niet genoeg worden benadrukt als we als volk en natie Gods zegeningen zouden hebben op al onze ondernemingen.

Het tweede gebod

In het eerste gebod verklaarde God dat Hij alleen aanbeden mocht worden door Zijn volk. Toen zei Hij: 'Gij zult u geen gesneden beeld maken, of enige gelijkenis van iets dat in de hemel boven is, of dat op de aarde beneden is, of dat in het water onder de aarde is; gij zult niet buigen. uzelf aan hen, noch dien hen: want Ik, de Heer, uw God, ben een naijverige God, die de ongerechtigheid van de vaderen op de kinderen bezoek aan het derde en vierde geslacht van hen die mij haten; En betoon barmhartigheid aan duizenden van hen die van mij houden en mijn geboden onderhouden. "

We weten dat de heidense gewoonte om beelden te aanbidden gepaard ging met weerzinwekkende losbandige handelingen en scènes. Dit feit verklaart de verklaring van het bezoeken van de ongerechtigheid van de vaders jegens hun kinderen als gevolg van deze zonde; maar barmhartigheid zal worden betoond aan hen die Hem liefhebben en zijn geboden onderhouden. Zo volgt ongerechtigheid degenen die Hem haten, terwijl barmhartigheid wordt betoond aan degenen die Hem liefhebben.

Idols dienen

Mensen zijn geneigd te denken dat ze vrij zijn van afgoderij omdat ze niet echt buigen voor een beeld. Dit is niet het geval. Aanbidden voor een beeld is zijn macht en autoriteit erkennen en zijn opperheer aanvaarden. Dit geldt vooral wanneer het dienen van dit object van aanbidding de ambitie en het doel van iemands activiteiten wordt. Zoals in de dienst van andere goden, zo zetten mensen hier afgoderij op wanneer ze iets boven alles plaatsen, zelfs God, en het wordt een voorwerp van eerbied in de plaats van God.

We zouden een groot aantal dingen kunnen noemen die aan God zijn voorgelegd en van de vele bijgeloof die mensen volgen terwijl hun prestaties monumentaal en verheerlijkt worden boven God. Misschien staat bovenaan de lijst de afgodische aanbidding van het winstsysteem, waarbij geld en rijkdom wordt verdiend, weergegeven in goud en zilver - het beeld van aanbidding. Mannen zoeken vaak geld uit liefde, zelfs ten koste van eerlijkheid en deugdzaamheid.

Goud aanbidden

Onlangs verkondigde een predikant vanaf zijn kansel dat het doel van iedereen (inclusief hijzelf) geld was en verklaarde dat hij zou twijfelen aan de waarachtigheid van iedereen die ontkende dat dit zo was. Deze moderne aanbidding van goud vond zijn oorsprong in Babylon toen de koning het beeld oprichtte, dat wil zeggen een gelijkenis van goud op de vlakte van Dura (Dan. 3: 1). Daar verzamelde hij de prinsen, de gouverneurs, de kapiteins, de rechters, de penningmeesters, de raadgevers, de sheriffs en alle heersers van de provincies voor de  toewijding  van het nieuwe systeem dat hij inaugureerde. Zijn eis was dat ze goud als hun standaard accepteren en het tot hun doel maken: of, zoals de Bijbel zegt, buigen en het aanbidden. Vanaf die dag aanbidden mensen goud of het equivalent daarvan in de liefde van geld dat de wortel is van alle kwaad. De zekerheid van het leven, de zegeningen van vrede, de liefde en het geluk tussen individuen zijn allemaal geofferd op het altaar dat aan dit beeld is gebouwd. Ellende, lijden, oorlog, armoede en gebrek zijn het geschenk van deze god aan de mensen, zoals mensen en naties hem hebben gediend en aanbeden. De ongerechtigheid van deze dienst is zeker van generatie op generatie op de kinderen bezocht.

Het begraven van goud

Er is een oordeel uitgesproken over dit beeld van de aanbidding van de mens. De koning van Babylon, 2520 jaar vóór onze generatie, woonde de geboorte van de gouden standaard bij en hief zijn beeld zestig el hoog in de lucht. Vandaag zijn we getuige van het begin van de uitvaartdienst. Het begrafenisproces is aan de gang terwijl we doorgaan met het verzamelen van dit metaal uit de vier hoeken van de aarde en het diep in de grond bij Fort Knox plaatsen. Voor mannen om door te gaan met het aanbidden van dit beeld, of een ander voorwerp van aanbidding, plaatsing service aan en verlangen naar dit beeld van hun afgoderij vóór God kan niets anders brengen dan de toorn van God over zo'n individu en natie. We begeven ons al in de baan van tuchtiging met als doel ons volk en land te zuiveren van alle sporen van dergelijke afgoderij.

Het derde gebod

Het eerste en tweede gebod vereisen dat de mens God dient, en alleen Hem. God handelt nu te allen tijde met de eerbied die Hem verschuldigd is. Hij moet geëerd worden en zijn naam mag niet voor niets worden gebruikt. Het derde gebod is: 'Gij zult de naam van de Here, uw God, niet ijdel gebruiken; want de Heer zal hem die zijn naam ijdel gebruikt niet onschuldig houden. '

Zijn naam ijdel gebruiken

Wat wordt bedoeld met het ijdel gebruiken van zijn naam? Het betekent veel meer dan algemeen wordt begrepen. Om die naam op onwaardige wijze te gebruiken, te doen alsof je in Hem gelooft, gebruikend of handelend in Zijn naam terwijl je innerlijk Zijn macht ontkent; bidden in Zijn naam, maar niet in gebed geloven, is Zijn naam ijdel gebruiken. In feite is elk gebruik van Zijn naam in woord, daad of daad, zonder oprechte bedoeling, Zijn naam ijdel gebruik.

Het volgende was het eerste geval waarover Mozes onder deze wet een oordeel moest vellen. Twee mannen vochten samen in het kamp. De ene was de zoon van een Israëlitische moeder, wiens vader een Egyptenaar was. Hij lasterde de naam van de Heer en gebruikte die naam op een denigrerende manier. Mozes zette de man in de gevangenis totdat hij zou weten hoe hij hem moest straffen.

Vloeken en vloeken

Later droeg de Heer Mozes op om de man buiten het kamp te brengen en hem te stenigen. Het oordeel wordt nu uitgesproken onder dit derde gebod: “Een ieder die zijn God vervloekt, zal zijn zonde dragen. En wie de naam van de Heer lastert, die zal zeker ter dood worden gebracht. "

Waarom nemen de mensen de naam van God en van zijn Zoon Jezus Christus ijdel aan? Wat is de reden dat ze niet in plaats van Jezus de Christus de naam van een ander historisch personage gebruiken om te zweren, zoals Socrates, Washington of Abraham Lincoln? De reden is duidelijk. De duivel weet dat Jezus de Christus God de Zoon is en slechte mensen gebruikt om Zijn naam in het slijk te slepen zoals mensen die naam gebruiken bij hun vloeken en vloeken. We lijden vandaag vanwege dergelijk vloeken en vloeken. Het volume van denigrerende opmerkingen die vanuit dit land tot God opstijgen, is misschien wel groter dan het volume van alle gebeden van al Zijn volk. Moeten we ons afvragen waarom onze natie in moeilijkheden verkeert? Jeremia legt de verantwoordelijkheid als hij zegt: 'Want wegens de vloek treurt het land; de aangename plaatsen van de woestijn zijn opgedroogd. "    (Jer.23: 10.)

Minachtend over God spreken

De volgelingen van de school van het modernisme lasteren de naam van God in hun denigrerende opmerkingen over God en hun kleinering van de Heilandschap van Jezus Christus. Ze hebben God vernederd, Zijn Woord in smaad gebracht en spreken minachtend over het werk van Zijn Zoon. Dus veel mannen op hoge plaatsen in de kerk zijn schuldig onder het gebod en zij, evenals elk individu en ook de natie, moeten zich tot God wenden in oprechtheid van doel en eerbied hebben voor zijn naam in al zijn toepassingen. God zal mensen niet onschuldig houden voor het vervloeken van Hem terwijl het oordeel des doods wordt uitgesproken over degenen die Zijn naam lasteren.

Het vierde gebod

God heeft de relatie van Zijn volk tot Hem en Hem alleen verklaard, en dat zij Zijn naam eerbiedigen. Hij zet nu de volgende vereiste uiteen in het vierde gebod: “Gedenk de sabbatdag, om die te heiligen. Zes dagen zult gij werken en al uw werk doen; maar de zevende dag is de sabbat van de Here, uw God; daarin zult gij geen enkel werk doen, gij, noch uw zoon, noch uw dochter, uw dienstmaagd, noch uw dienstmaagd. noch uw vee, noch uw vreemdeling die binnen uw poorten is: want in zes dagen heeft de Heer hemel en aarde gemaakt, de zee en alles wat erin is, en rustte op de zevende dag; daarom zegende de Heer de sabbatdag en heilig het. "

De sabbatdag

De mens krijgt zes dagen om te werken en al zijn werk te doen, maar de zevende dag is de sabbat van de Heer. Op deze zevende dag moet de mens ophouden met werken. Het Hebreeuwse woord Shabbath, vertaald sabbat, betekent ophouden en duidt door zijn betekenis juist op het afzien van arbeid. Israël zou niet alleen één op de zeven dagen in acht nemen,  maar elke feestdag moest ook een sabbat zijn. Op deze dagen moesten alle mensen hun arbeid staken en zelfs de dieren moesten een rustdag krijgen. De activiteiten van vandaag bij de ontwijding van de sabbat geven aan hoever we zijn afgeweken van de viering van deze rustdag.

God gebruikte Zijn eerste rusttijdperk aan het einde van de scheppingsperiode als een type en noemt het als een voorbeeld dat Israël moet volgen. Er werd ook verwezen naar de bevrijding uit Egypte, ter herdenking waarvan God Israël gebood de sabbatdag te houden. Het Pascha was de eerste hoge dag, of sabbat, ter herdenking van de bevrijding.

Barometer van spiritualiteit

Een op de zeven dagen apart zetten als heilig voor de Heer, zou voor altijd een teken zijn tussen Israël en God. Degenen die zich niet aan deze wet hielden, moesten ter dood worden gebracht. Degenen die op die dag werkten, zouden uit zijn volk worden afgesneden. Dit oordeel lijkt misschien streng, maar laten we niet vergeten dat de vervulling of het niet naleven van deze wet een perfecte barometer was van de spiritualiteit van Zijn volk. Wanneer de natie zich van zijn God afkeert, wordt de allereerste indicatie erkend door hun houding ten opzichte van de sabbatdag. Het is interessant om op te merken dat in dezelfde verhouding waarin onze natie in een staat van spirituele decadentie zinkt, we de ontheiliging van de sabbatdag hebben vergroot. In plaats van een heilige dag is het een feestdag geworden en hierdoor lijdt onze hele natie.

De wet van sabbatten

De wet van de sabbat vereist meer dan de viering van één op zeven dagen. (NOTITIE  OPNIEUW  DE  MISLEIDEND  PRATEN …. "EEN  DAG  IN  ZEVEN "  –  DE  GEBOD  ZEGT  NEE  DERGELIJK  DING  –  Keith Hunt). De cyclus van zevens heeft een veel bredere reikwijdte. Het is als volgt: zes dagen om te werken, de zevende om heilig te zijn; zes jaar om economische activiteiten te planten en uit te oefenen, het zevende jaar is een jaar van rust voor het land, stopzetting van de arbeid en een kwijtschelding van schulden; zeven weken van jaren, of negenenveertig jaar, van commerciële activiteit met het kopen en verkopen van land, gevolgd door het grote jubeljaar, of vijftigste jaar waarin: "Gij zult het vijftigste jaar heiligen en vrijheid uitroepen in het hele land voor alle inwoners daarvan: het zal u een jubeljaar zijn; en u zult een ieder in zijn bezit teruggeven, en u zult een ieder tot zijn gezin terugkeren. ' (Lev. 25:10.)  Het land kon dus niet voor altijd vervreemd worden.

Het is de mislukking van onze natie geweest om de hele wet van de sabbatten na te leven, wat verantwoordelijk is voor onze economische moeilijkheden en een land dat geteisterd wordt door armoede en armoede. We zullen deze wetten later in meer detail bespreken. De Heer heeft gezegd: 'Indien gij uw voet van de sabbat afkeert, van het doen van uw welbehagen op mijn heilige dag; en noem de sabbat een verlustiging, de heilige des Heren, eervol; en zult hem eren, niet uw eigen wegen doende, noch uw eigen genoegen vinden, noch uw eigen woorden spreken: dan zult gij u verlustigen in de Heer; en Ik zal u doen rijden op de hoogten der aarde, en u voeden met de erfenis van Jakob, uw vader, want de mond des Heren heeft het gesproken. "   (Jes.58:13.)

Het houden van de sabbat, zowel wat betreft de wekelijkse als jaarlijkse vereisten, is een vereiste voor welvaart. Omdat we de Dag ontheiligen, kan God ons niet zegenen met voortdurende voorspoed.

Welke dag?

Voordat we deze kwestie van het houden van de sabbat verlaten, is het noodzakelijk om de kwestie van welke in zoverre sommigen beweren dat zaterdag in plaats van zondag als rustdag in acht moet worden genomen. We maken ons geen zorgen over de controverse over een dag waarop al veel is geschreven door beide groepen in hun poging om te bewijzen dat de specifieke dag die ze houden de enige echte naleving van de wet is. De wet vereist dat één op de zeven dagen als heilig opzij wordt gezet. In de geest van deze wet houden zowel joden als christenen zich aan de vereisten ervan als ze na de zes dagen van arbeid op de zevende rusten. Het is onjuist om te beweren dat ze het directe vervolg van dagen vanaf de schepping behouden.

Om één dag op zeven te behouden in een vervolg van weken vanaf het moment van schepping, zou het eerst nodig zijn om Eden, de plaats van schepping, te lokaliseren. Als die plaats zich bevond, dan zou de continuïteit worden verbroken op het moment dat de mens naar het oosten of westen van die locatie verhuisde.

Illustreren. Laten twee mannen vertrekken vanaf een bepaalde plaats, de een naar het oosten en de ander naar het westen, terwijl ze elk een op de zeven dagen vasthouden tijdens hun reis! Laat ze plannen om elkaar te ontmoeten wanneer ze halverwege de aarde zijn. De twee zouden achtenveertig uur van elkaar verwijderd zijn in het naleven van de ene dag op de zeven vanwege het feit dat degene die naar het westen ging een dag zou hebben gewonnen, terwijl degene die naar het oosten ging een dag zou hebben verloren, maar beiden zouden gelijk hebben in hun naleving van de orde van de sabbatten: elke zeven dagen één in overeenstemming met de opkomende en ondergaande zon. De aardse omstandigheden zijn zodanig dat de omtrek van de aarde zich niet leent voor een perfecte wekelijkse verdeling voor de man die reist. Aldus doen deze fysieke omstandigheden de claims teniet van degenen die strijden voor een vervolg op sabbatten vanaf het begin, terwijl de mensen zich over de aarde verspreiden. De wet om één op de zeven dagen als heilig voor de Heer opzij te zetten, kan echter overal worden nageleefd, ondanks het feit dat het nodig is geworden om een tijdlijn vast te stellen aan weerszijden waarvan de dag verandert.

Joshua's lange dag

Een opmerkelijk verslag van een lange dag is opgetekend door Joshua. De week waarin deze dag plaatsvond, had zeven perioden van vierentwintig uur, maar slechts zes zonsopgangen en zonsondergangen, aangezien de lange dag in de kalender van die week als twee dagen werd behandeld. Voor degenen die beweren dat het vervolg van de sabbat teruggerekend moet worden tot de schepping, zouden we willen vragen hoe ze deze week moeten overbruggen? Als ze het vervolg van zevens bij zonsondergang beschouwen, wordt zondag de zevende dag als gevolg van een van de vierentwintig uurperioden van deze week zonder zonsopgang en zonsondergang. Deze vragen worden slechts opgeworpen om de nutteloosheid aan te tonen van de extravagante beweringen over het vervolg van een dag als criterium voor de viering ervan als de rustsabbat.

Het is de geest van de wet die moet worden nageleefd. Volgens die wet werken we zes dagen en rusten we de volgende of zevende dag in het vervolg van arbeid en rust, waarbij we de zevende dag heilig houden voor de Heer. Een dergelijke naleving kan overal en overal op aarde worden gehouden, ongeacht de tijd en plaats van schepping.

De uiterlijke verschijning baat niets, want God ziet het hart. Door zijn Geest heeft Hij zegeningen uitgestort op de persoon, het werk en de arbeid van degenen die een op de zeven dagen heilig zijn gebleven, zoals zij de wet van arbeid en rust hebben gehouden.

Het vijfde gebod

Naast de aanbidding van God is er de heiligheid van het huis en de bescherming ervan. De eerste vier geboden hebben betrekking op de relatie van de mens tot God, en het onderhouden hiervan zou resulteren in het liefhebben van de Heer met heel hart, ziel en verstand, en het vijfde gebod is zoals deze, want als mensen de Heer echt liefhebben, zullen ze hun ouders eren . Het vijfde gebod luidt als volgt: "Eer uw vader en uw moeder: opdat uw dagen lang zullen zijn in het land dat de Here, uw God, u geeft." Hier maakt God de lengte van het leven afhankelijk van het eren van zijn ouders. Het is het eerste van de geboden, waarvan het onderhouden de belofte van een lang leven inhoudt.

Traditie van mannen

Jezus beschuldigde zijn generatie ervan deze wet te veranderen door hun tradities. Hij verwees naar dit gebod. De Farizeeën leerden echter (voor hun eigen financieel gewin) dat als iemand tegen zijn vader of moeder zou zeggen: 'Waar ik u mee zou kunnen helpen, is toegewijd aan God', hij zijn vader of moeder niet hoeft bij te staan. Jezus zei toen: 'Gij huichelaars, goed heeft Esaias van u geprofeteerd, zeggende: Dit volk nadert mij met hun mond en eert mij met hun lippen; maar hun hart is ver van mij. Maar tevergeefs aanbidden ze mij, omdat ze leringen onderwijzen die geboden van mensen zijn. "

De christelijke kerk is tegenwoordig net zo schuldig omdat ze de traditionele leerstellingen van de kerk onderwijst in plaats van de noodzaak te prediken om alles wat in Zijn Woord geschreven staat te houden en in acht te nemen. Een natie waarvan de mensen dit vijfde gebod houden, zal door God worden gezegend onder de belofte dat het goed zal gaan met degenen die hun vader en moeder eren.

Paulus geeft deze waarschuwing aan ouders: "Vaders, provoceer uw kinderen niet tot woede, opdat ze niet ontmoedigd raken."   (Kol. 3:21.)

Het onderhouden van dit vijfde gebod zal niet alleen een zegen met zich meebrengen, maar de kennis van de vereiste ervan zal kinderen onderrichten in hun verantwoordelijkheid. Het moderne gezinsleven is rechtstreeks verantwoordelijk voor het gebrek aan kennis van Gods woord. De ouders die klagen over verwaarlozing, moeten een deel van de verantwoordelijkheid dragen omdat zij hun kinderen niet goed hebben geïnstrueerd in de weg van de Heer.

Een gesloten boek

Als natie zijn we ver onder de vereisten gevallen in overeenstemming met Gods wetten. De Bijbel is uitgesloten van onze onderwijsinstellingen, of, waar toegestaan, zo ongepast gebruikt dat de leringen ervan teniet worden gedaan. Het huis is er niet in geslaagd zijn leefregels te onderwijzen. De kerk heeft nagelaten die ware instructie te geven die zo essentieel is voor een goed begrip van zijn wetten.

……….

 

RELATIE  NAAR  ONZE  BUURMAN

Een vraag die vaak wordt gesteld door degenen die voor de eerste keer tot het besef zijn gekomen van de nationale noodzaak om de geboden, inzettingen en oordelen van de Heer te onderhouden, is: wat kunnen we eraan doen? Het is natuurlijk onmogelijk voor iemand om de statuten van de nationale administratie in werking te stellen; maar we kunnen, voor zover het nationale schending van dergelijke wetten betreft, wijzen op de gerechtigheid van de wet en protesteren tegen de schending ervan, en daarmee de aandacht vestigen op de straffen die vandaag van ons als natie worden opgelegd voor een dergelijke schending. In wezen is het een werk van getuigen: een stem in de woestijn, als het ware, die de aandacht vestigt op de wegen van gerechtigheid, wijzend op de noodzaak van een nationaal herstel van het beheer van al Zijn wetten om de zegeningen van vrede en welvaart.

Individueel hoeven we niet te wachten tot het land dat herstel heeft doorgevoerd voordat we ons aan de wet houden en onder de voordelen ervan vallen. Veel van de eisen van de wet kunnen nu door individuen worden nageleefd, zoals de gezondheidsregels en de vereiste houding ten opzichte van God en onze medemens. Dus hoewel het onmogelijk is om de perfectie van bestuur en vrede beloofd te krijgen als het resultaat van het feit dat de natie de geboden, statuten en oordelen beheert als de wet van het land, kunnen we, voor zover de wet van toepassing is op het individu, voldoen aan de vereisten ervan. .  Het is vanzelfsprekend dat het naleven van elke vereiste van de Tien Geboden zijn specifieke zegen en innerlijke geestelijke vrede brengt. Dit is dan het antwoord voor degenen die - na gehoord te hebben van de noodzaak om de wet en de nationale administratie na te leven - de vraag stellen wat individuen eraan kunnen doen!

We hebben al laten zien wat er van de mens wordt verlangd in zijn relatie tot God. Deze relatie wordt uiteengezet in de eerste helft van de Tien Geboden. Er kan geen ordelijke samenleving zijn waar deze vereisten worden genegeerd, want tenzij mensen God op de eerste plaats stellen en hun juiste relatie tot Hem erkennen, zijn mensen niet in staat om een goede relatie met hun naaste te behouden. Meteen volgend op de vereisten die de relatie van de mens met God beheersen, zet de Heer de relatie tussen de mensen uiteen - de een tot de ander.

Huiselijke rust is onmogelijk in een gemeenschap die deze wetten negeert. Dus hoewel het grootste van alle geboden is om de Heer, uw God, lief te hebben met heel uw hart, is het tweede het volgende: 'Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf.'

Het zesde gebod

Niemand kan de laatste vijf geboden overtreden (te beginnen met het zesde) en zijn naaste liefhebben als zichzelf. Het zesde gebod is: "Gij zult niet doden."

Maar er zullen mannen zijn die deze wet zullen overtreden, tenzij het gezag wordt toegekend aan een organisatie met macht om af te dwingen de naleving ervan, zal de samenleving lijden onder het resultaat van geweld en misdrijf. Omdat dit zo is, machtigde God de oprichting van regeringen, delegeerde aan de mens de macht om Zijn wetten toe te passen en autoriseerde het voor het gerecht brengen van de persoon die Zijn geboden overtreedt.

Individuen hebben niet het recht om een persoonlijke gedragsnorm vast te stellen! Dat is al door God gedaan door middel van de Tien Geboden. Het is evenzeer waar dat geen enkel land het recht heeft te zeggen wat voor soort straf zal worden opgelegd aan degenen die een van de geboden overtreden. De straffen zijn al verklaard door de statuten en oordelen van de Heer.

Doodstraf verplicht

Het oorspronkelijke statuut: "Wie het bloed van de mens vergiet, door de mens zal zijn bloed vergoten worden", werd uitgebreid door een statuut van oordeel dat aan Israël werd gegeven op de berg Sinaï. Hier is het: “De gemeente (dwz de regeringsvergadering van Israël) zal oordelen tussen de moordenaar (degene die het leven heeft genomen) en de bloedwreker (de beul). . . Deze dingen zullen u tot een oordeel zijn gedurende uw geslachten in al uw woningen. Wie iemand doodt, de moordenaar zal ter dood worden gebracht. . . . Bovendien zult u geen genoegen nemen met het leven van een moordenaar die schuldig is aan de dood (zelfs niet de vervanging van levenslange gevangenisstraf). Zo zult u het land waarin u bent niet verontreinigen; want bloed verontreinigt het land; en het land kan niet worden gereinigd van het bloed dat erin wordt vergoten, dan door het bloed van hem die het vergoten heeft. " (Num.35: 24-33.)

Volgens deze wet is elke natie gerechtigd de moordenaar te executeren. Deze wet stelt een dergelijke executie verplicht en de natie die weigert deze wet uit te voeren, maakt zich schuldig aan het nalaten recht te spreken in het land. Zo'n mislukking zal resulteren in een land vol geweld en misdaad.

Om de man te beschermen wiens plicht het is om de misdadiger te executeren, werd een oordeel uitgesproken onder dit zesde gebod: “En de bloedwreker (de beul) doodt de moordenaar; hij zal zich niet schuldig maken aan bloed. "    (Num.35: 27.)

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, stelt de Bijbel het leven niet goedkoop. Het is een ernstige zaak om levens te nemen, en voor het nemen van leven verbeurt de moordenaar zijn leven. Maar degenen die per ongeluk de dood van een ander veroorzaken, worden opgesloten in een toevluchtsoord tot de dood van de hogepriester. In sommige gevallen kan dit neerkomen op levenslange gevangenisstraf. Zo'n wet bracht zeker respect voor het leven teweeg en zorgde ervoor dat een man voorzichtig was met het leven van zijn medemens. Deze wet die vandaag van kracht is, zou auto-ongelukken tot een minimum beperken. Een bestuurder van een auto zou net zo voorzichtig zijn met het leven van andermans man, vrouw, dochter en zoon als hij zou zijn voor zijn eigen dierbaren, want niemand zou zijn vrijheid willen verspelen.

Snelheid van gerechtigheid

Het is een feit in onze geschiedenis dat wanneer misdaad ondraaglijk wordt, de Angelsaksische geest onbewust terugkeert naar de oude Israëlische wetten van bestuur. Dit kwam tot uiting in de vroege dagen van het westen, in de organisatie van waakzame comités om de misdaad aan te pakken. De snelheid waarmee gerechtigheid werd uitgevoerd, herstelde al snel de wet en orde in een onrustige gemeenschap. Deze snelheid van gerechtigheid was de methode die God inluidde bij de behandeling en bestraffing van de misdadiger. De zaak werd berecht en vóór zonsondergang op de dag na het vonnis was de moordenaar dood. De man of vrouw die zulk een snelheid van gerechtigheid voelt, zal geen gezagsgetrouwe werking hebben, faalt in een begrip van de menselijke natuur. Een man wil leven, niet sterven. God weet dit en heeft daarom wetten en oordelen gegeven die mensen ervan zouden weerhouden misdaden te begaan. In de snelheid van het oordeel zei Hij: 'Dus schacht gij het kwaad onder u weg; en heel Israël zal het horen en vrezen. "

Specifieke uitspraken

Bepaalde zaken zouden moeilijk te beslissen zijn, dus vonnissen werden gewezen. “Wie een man aanvalt en hij sterft; hij zal ter dood worden gebracht. Maar als hij niet op de loer lag, maar zijn beroerte kwam van God, dan moet je zorgen voor een plek waar hij kan vliegen. Als een man echter van plan is tegen zijn buurman om hem te vermoorden; dan moet je hem van mijn altaar halen om hem te doden. " (Ex. 21: 12-14, Ferror Fenton Vertaling.)

Wanneer twee mannen samen streven, als er een gewond is en in bed ligt en de verantwoordelijke niet gewond is, dan zal de niet gewonde het verlies van de gewonde tijd betalen en de kosten dragen die nodig zijn om een genezing te bewerkstelligen (Ex. 21: 18- 19).

Als een os een man of een vrouw stoot, zal de os worden gedood en is de eigenaar vrij, behalve in het geval dat hij wist dat de os gemeen was. Als hij dergelijke kennis had, zou de doodstraf op hem worden uitgesproken, maar in dit geval zou hij zijn leven kunnen redden door een aanzienlijke schadevergoeding te betalen.

Als een dief 's nachts inbrak en binnendringt, zou het geen moord zijn (Ex.22: 2). Als de dief overdag zijn bloed kan terugkopen en als hij niets heeft, kan hij worden verkocht voor diefstal. Deze en diverse andere uitspraken werden gedaan als leidraad op het gebied van administratie.

Er zouden gevallen zijn waarin een moord is gepleegd en de dader van het misdrijf niet wordt opgespoord. In zulke gevallen de stad waar de misdaad werd gepleegd, of als in het land de dichtstbijzijnde stad verzoening moet doen (Deut. 21: 1-9). Hier hebben we de schuld van de gemeenschap vastgesteld wanneer de persoon die verantwoordelijk is voor het misdrijf niet wordt opgespoord en gestraft.

We kunnen dit onderwerp niet verlaten zonder naar het Nieuwe Testament te verwijzen. Jezus haatte een broeder zonder reden gelijk aan moord. Het innerlijke verlangen om een ander te vernietigen is dus moord in de ogen van God.

Uitsluiting van de Heilige Stad, die symbool staat voor de komende nieuwe orde, wordt uitgesproken over "de angstigen en ongelovigen, en de afschuwelijke, en moordenaars, enz." (Openbaring 21: 8).

Het zevende gebod

Naast moord veroordeelt God de vervuiling van de levensstroom van Zijn volk. Het gezinsleven moest worden beschermd tegen al dit soort corruptie, daarom is het zevende gebod: "Pleeg geen overspel."

Een krachtige, welvarende, gezonde natie is afhankelijk van een gezond en deugdzaam gezinsleven en relatie. De geschiedenis heeft keer op keer aangetoond dat wanneer een volk afwijkt van de wetten van fatsoen en moraliteit, die natie achteruitgaat. De Bijbel is heel duidelijk in zijn instructies over juiste relaties tussen de seksen, want onwetendheid over dergelijke zaken wordt in de Schrift niet als een deugd behandeld.

Dood wegens overspel

Er worden ernstige oordelen uitgesproken over degenen die zich niet aan deze wetten houden. Respect voor het vrouw-zijn, het moederschap en voor de rechten van de naaste zou schending van dit gebod voorkomen. De dood is de straf die wordt uitgesproken voor de overtreding ervan. “De man die overspel pleegt met de vrouw van een andere man. . . de overspelige en de overspelige vrouw zullen zeker ter dood worden gebracht. "   (Lev. 20:10.)

Jezus citeert dit gebod en velde er een oordeel onder toen Hij zei: "Maar Ik zeg u, dat een ieder die naar een vrouw kijkt om haar te begeren, reeds overspel met haar heeft gepleegd in zijn hart." Onder een dergelijk oordeel worden duizenden schuldig, want in deze verklaring heeft Jezus dit gebod van de Tafel van Steen overgenomen en op het hart geschreven.    Uiterlijk kunnen mensen door omstandigheden deugdzaam lijken, maar de man wiens hart juist is, zal niet denken of verlangen om kwaad te doen. Hij zal zich in gedachten en daden onthouden van alle kwaad, ongeacht de omstandigheden en omstandigheden.

De wet inzake seksuele relaties en hygiëne stelt zeer strikte regels. Hechte huwelijken tussen bloedverwanten zijn absoluut verboden. De dood wordt uitgesproken voor de misdaad van sodomie en voor vleselijke relatie met beesten.

Verloofde jonkvrouwen worden onder de wet behandeld alsof ze getrouwd zijn; met de doodstraf voor de man die hen aanrandt. Een probleem waarvan de verkeerde behandeling onnoemelijk veel leed heeft veroorzaakt, betreft jonge mensen die gedwongen zijn te trouwen. Volgens de wet was het verplicht dat ze trouwen en als verzoening wordt bepaald dat de jongeman een geldbedrag betaalt aan de vader van het meisje. Bovendien verklaart de wet dat de jongeman niet al zijn dagen van haar leven van haar mag scheiden om welke reden dan ook. Aldus heeft hij door zijn daad de noodzaak van het bewaren, ondersteunen en koesteren van haar tot het einde van zijn leven voor zichzelf bindend gemaakt.

Overspel is de enige grond onder de wet die volgens Jezus de rechtvaardiging voor echtscheiding was; Hij zei: "Een ieder die zijn vrouw zal verstoten, spaart voor de zaak van hoererij, maakt haar overspel te plegen." (Matt. 5:32.) De reden hiervoor is duidelijk. Volgens de wet van het oordeel was de dood de straf voor overspel. Dus volgens de wet is degene die overspel heeft gepleegd wettelijk dood en of de werkelijke dood volgt op echtscheiding of niet was gerechtvaardigd.

Er zijn bepaalde sekten die tegen het huwelijk leren. Voor mensen die zulke leringen volgen, wordt verklaard dat ze acht slaan op verleidende geesten en doctrines van duivels (Tim. 4: 1), want de Bijbel verklaart dat het huwelijk eerbaar is, maar overspelers zal God oordelen (Hebr. 13: 4).

Salomo zei: "Mijn zoon, bewaar mijn woorden en leg mijn geboden bij u neer. Onderhoud mijn geboden en leef; en mijn wet als de appel van uw oog. Bind ze aan uw vingers, schrijf ze op de tafel van uw hart. Zeg tot wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en noem begrip uw bloedverwant: opdat zij u bewaren voor de vreemde vrouw, voor de vreemdeling die vleit met haar woorden. " Hij zei ook: "Maar wie overspel pleegt met een vrouw, heeft geen begrip: wie het doet, vernietigt zijn eigen ziel."

Het achtste gebod

Na de geboden met betrekking tot leven en deugd te hebben gegeven, ging God ertoe over de relatie van de mens tot de goederen van zijn naaste uiteen te zetten. De schending van dit achtste gebod is verantwoordelijk voor het plegen van meer geweld en heeft meer leed veroorzaakt dan misschien de schending van een van de andere wetten. Geweld en moord en in feite de hele categorie misdaad zijn vaak terug te voeren op de schending van dit achtste gebod. Dit gebod is: "Gij zult niet stelen."

Veroordeling onder deze wet wordt uitgesproken over een breed scala aan activiteiten in ons moderne zakelijke en financiële leven. Elke fase van menselijke activiteit die zich ertoe verbindt iets voor niets veilig te stellen wanneer een dergelijke verwerving een verlies voor anderen is, is dat wel stelen. Het onthouden van de tiende is stelen van God, volgens Maleachi 3: 8.

Oordeel - voor stelen

Het oordeel voor diefstal varieerde met het soort gestolen goederen. Het varieerde van herstel en andere straffen tot zelfs de dood. Als ossen en schapen werden gestolen en in de hand van de dief werden gevonden, moest hij het dubbele herstellen. Als de dief ze echter had verkocht of gedood, moest hij vijf ossen en vier schapen teruggeven voor de ene os en het ene schaap dat hij had meegenomen. Hoewel deze wet van toepassing was op een landbouwgemeenschap, zet ze niettemin een principe uiteen dat even gemakkelijk kan worden toegepast op een zeer industriële beschaving. De wet van de Heer verwijdert alle winst uit stelen en legt zware straffen op aan degenen die stelen. Als er geld wordt gestolen, moet de dief dubbel herstel uitvoeren.

In het geval van ontvoering of het stelen van een man of een vrouw om ze voor losgeld te verkopen, vereiste het oordeel dat de dief zeker ter dood zou worden gebracht.

Een voor de hand liggende vraag is: wat zal er worden gedaan met de dief die geen vergoeding kan geven? De Heer zei: "Als hij niets heeft, zal hij worden verkocht voor zijn diefstal." Dat wil zeggen, hij moet zijn schuldenlast uitwerken. Als zo'n wet vandaag van kracht zou zijn, zouden menig financier en zakenmagnaat die door middel van voorraadmanipulatie miljoenen van de behoeftigen hebben weggenomen, de rest van hun leven besteden aan het herstellen van het dubbele van wat ze van hun slachtoffers hadden afgeplakt.

Onder de wet van de Heer, met twee, vier en zelfs vijf keer meer herstel dan het gestolen geld en met het dubbele van het geld dat de dief zou moeten teruggeven, zouden veel potentiële dieven bang zijn om verkeerd te doen. Manipulatie van financiën en reorganisaties om de kleine investeerder eruit te persen; in feite zouden alle scherpe praktijken waarmee in het verleden veel gestolen rijkdom is vergaard, ophouden onder het rechtvaardige beheer van dergelijke wetten.

Er zijn bepaalde grensgevallen die moeilijk te beslissen zouden zijn en daarom zijn er volgens de wet vonnissen gewezen. Laten we er een paar bekijken, want de Bijbel zegent en beschermt beslist privébezit.

Persoonlijke verantwoordelijkheid

Als een man een put graaft en een os of ander dier van zijn buurman erin valt, zal de eigenaar van de put of put het verlies vergoeden. Als de os van de een de ander pijn doet zodat hij sterft, dan moet de levende os worden verkocht en moet het geld worden verdeeld en moet de dode os ook worden verdeeld. Maar als bekend was dat de os wreed was en de eigenaar er niet in slaagde hem opgesloten te houden, moet hij de os die zijn buurman heeft verloren goedmaken en zal de dode os van hem zijn.

Als een man ervoor zorgt dat een veld wordt opgegeten, moet hij het teruggeven, terwijl als hij een vuur aansteekt en het de goederen van zijn naaste verbrandt, hij de vernietigde goederen moet herstellen. Wanneer een man goederen of geld aan zijn naaste levert om te bewaren, als het uit zijn huis wordt gestolen en de dief wordt gepakt, dan moet de dief dubbel herstel verrichten; als de dief niet kan worden gevonden, moeten de rechters beslissen of de man aan wie de goederen waren toevertrouwd, zelf schuldig is; en als de rechters hem veroordelen, moet hij dubbel herstel verrichten.

Als een man zijn voorraad aan zijn naaste levert om voor hem te bewaren, als het sterft of wordt verdreven, niemand ziet, moet hij voor de Heer een eed afleggen dat hij zijn hand niet aan de goederen van zijn naaste heeft gelegd. Als het van hem wordt gestolen, moet hij het aan zijn buurman terugbetalen, maar als het in stukken wordt gescheurd en hij brengt het als bewijs aan, hoeft hij het niet goed te maken.

Als een man iets leent van zijn naaste en het is gewond of sterft of wordt beschadigd terwijl het in zijn hand is, terwijl de eigenaar er niet bij aanwezig is, dan moet het worden vergoed. Maar als de eigenaar erbij is, zal hij het niet vergoeden, want het is gehuurd en de aanwezige eigenaar is verantwoordelijk voor de zorg. Deze uitspraken stellen rechtsbeginselen vast die in elke tijd van toepassing zijn.

De Heer heeft gezegd: "Gij zult niet stelen, noch vals handelen, noch tegen elkaar liegen."

Het negende gebod

Zo moeten het leven, de vrouw en de bezittingen van zijn medemensen door de mens worden gerespecteerd. God zette nu de relatie tussen mensen ten opzichte van de goede naam en reputatie van hun naasten uiteen. Het negende gebod is: "Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste."

Er zijn veel manieren waarop iemand een vals getuigenis kan afleggen over zijn naaste. Het kan worden bereikt door woord, daad of daad, want vaak kan een vals rapport over een ander worden gestart door de wenkbrauw op te heffen, het hoofd te schudden of de schouder op te halen bij het noemen van een naam. Vaak kan actie een krachtigere methode zijn om een vals rapport te verspreiden dan zelfs het gesproken woord.

Het afleggen van valse eden is verboden, evenals het plegen van fraude. 'Je zult niet met de machtigen meegaan om kwaad te doen; en gij zult niet pleiten voor de machtigen om excuses te maken voor hun kwaaddoen. En je zult je niet afwenden van de arme man als hij pleit. "    (Ex.23: 2.)

Onderzoek van getuigen

Valse getuigenis in gerechtelijke procedures werd tijdens de Israëlische procedure sneller ontdekt dan tegenwoordig mogelijk is. Elke getuige werd afzonderlijk en buiten het gehoor van de anderen verhoord. Dit minimaliseerde de mogelijkheid van samenwerking tussen getuigen en de mogelijkheid om aan detectie te ontsnappen als de getuigenis werd vervalst.

Wanneer de rechters de mogelijkheid van vervalsing ontdekken, stopt de zaak en voeren de rechters een grondig onderzoek uit. Als het getuigenis vals werd bevonden: 'Dan zult gij met hem doen wat hij zijn broer dacht te hebben gedaan.' Wat het oordeel ook zou zijn geweest, als de beklaagde schuldig was bevonden, zou de man die vals getuigde het moeten verdragen.

Als het de dood zou zijn geweest, dan betekende het de dood voor hem. Als het om restitutie ging, moest de getuige het equivalent van die restitutie betalen. Dit zou resulteren zoals de Heer zei: "En degenen die overblijven, zullen het horen en vrezen, en zullen voortaan geen dergelijk kwaad meer onder u begaan."

Een valse getuigenis afleggen heeft een grotere reikwijdte dan alleen getuigen in rechtszaken. De Heer zei: 'U zult geen vals rapport opsturen; leg uw hand niet bij de goddelozen om een onrechtvaardige getuige te zijn. "

Ook: "Wie in het geheim zijn naaste lastert, hem zal ik afsnijden."

Talebearing verboden

De bijbel heeft veel te zeggen over degenen die hun naasten kwaad doen door te roddelen. "Gij zult niet op en neer gaan als een lasteraar onder uw volk." Het is van belang op te merken dat de waarheid of onwaarheid van de zaak niet aan de orde wordt gesteld, want als u uw naaste werkelijk liefhebt als uzelf, zult u niet persoonlijk getuigen van zijn schade, of de roddels waar of niet waar zijn. God kent alleen het onnoemelijke hartzeer dat het gevolg is van het overtreden van dit gebod en dat tot veel lijden heeft geleid. Jakobus had deze feiten in gedachten toen hij zei: “De tong is een klein lid en pronkt met grote dingen. Zie, wat een grote zaak is een klein vuur! "    (Jakobus 3: 5.)

Veel anders respectabele mensen kijken neer op een ongelukkige broeder die misschien enkele van de andere wetten heeft overtreden, terwijl ze zelf dit negende gebod overtreden. Jezus waarschuwt: "Maar ik zeg u dat elk ijdel woord dat mensen spreken, daarover verantwoording zullen afleggen op de oordeelsdag." De overtreding van Zijn wetten heeft de verklaring van God voortgebracht van een snelle getuigenis in het oordeel tegen valse vloekenden, en tegen degenen die de huurling onderdrukken. zijn loon, de weduwe en de vaderloze, en die de vreemdeling van zijn recht afwenden en mij niet vrezen, zegt de Heer der heerscharen.

Het tiende gebod

Het laatste en laatste gebod dat Israël op de berg Sinaï door de stem van God had horen afkondigen, was: 'Gij zult het huis van uw naaste niet begeren, gij zult de vrouw van uw naaste niet begeren, noch zijn slaaf, noch zijn dienstmaagd, noch zijn os, noch zijn ezel, noch iets dat uw buren is. " Jezus zei ook: 'Pas op en pas op voor hebzucht; want iemands leven bestaat niet uit de overvloed van de dingen die hij bezit. "

Het is vermeldenswaard dat dit laatste gebod de oorzaak is van de meeste overtredingen van de overige geboden. Hebzucht leidt ertoe dat mensen moord en overspel plegen; het is de eerste oorzaak die de mens ertoe brengt de eigendommen van zijn naaste te stelen en vaak staat hij achter het afleggen van een vals getuigenis. De Heer heeft verklaard: 'Wee hun die ongerechtigheid bedenken en kwaad op hun bedden bewerken! als de ochtend licht is, oefenen ze het, omdat het in de kracht van hun hand ligt. En zij begeren velden en nemen die met geweld in; en huizen, en neem ze weg; dus onderdrukken ze een man en zijn huis, zelfs een man en zijn erfgoed. "

Reden voor geweld

Geweld en bloed hebben de aarde vervuld als gevolg van het overtreden van dit tiende gebod. De wens om de bezittingen van anderen te verwerven heeft geleid tot vernietigende concurrentie in het bedrijfsleven, die zelf oorlog is wanneer deze wordt gevoerd onder het Babylonische systeem, wat heeft geleid tot gewapende conflicten tussen naties. Het verlangen naar commerciële suprematie terwijl naties ernaar streven de concurrentie te vernietigen, is slechts het begeren van de wereldmarkten, zelfs tot het punt dat er agressieve oorlogvoering wordt ingesteld om datgene aan te pakken dat wordt begeerd. Er zal en kan altijd legitieme handel zijn in het kopen en verkopen van goederen en het ruilen van iemands inkomen, maar helaas zijn de methoden onder het huidige systeem zodanig dat mensen er niet tevreden mee zijn te leven en te laten leven. In plaats daarvan begeren mensen macht en rijkdom en in hun verlangen om hun plannen te verwezenlijken, hebben ze de bladzijden van de geschiedenis met bloed doordrenkt.

God gaf de mensen voor altijd een erfenis in het land, maar de moderne zakenwereld en het Babylonische bestuur hebben de mensen hun door God gegeven voorrecht ontzegd. In een wereldorde waar afscherming van hypotheken, belastingverkopen en rentelasten aan een volk kunnen worden opgelegd en gebruikt om het bezit van de naaste tegen een sterk verminderde waarde te verwerven, heeft dit diegenen gediend die de bezittingen van hun naaste hebben begeerd. Hebzucht is het fundament van slechte verlangens en lusten.

In deze tien geboden heeft God Zijn volk voorgelegd wat van hen wordt verlangd in hun relatie tot Hem en hun medemens. Als deze wetten worden nageleefd (en ze kunnen alleen worden nageleefd door een volk in wiens hart ze zijn geschreven) zal er vrede en tevredenheid zijn in die gemeenschap, zonder strijd.

Individuele vereiste

Wanneer de vraag wordt gesteld wat we kunnen doen met betrekking tot de wet, is het antwoord om die wet te behouden voor zover het mogelijk is voor het individu om aan de vereisten ervan te voldoen. Niemand kan minder doen wat hij wil en werkt aan het herstel van de Wet van de Heer als de Wet van het land.

We hebben slechts een korte samenvatting van de tien geboden gegeven, verwijzend naar bepaalde statuten en oordelen die tot doel hebben mensen te dwingen om aan de vereisten van de geboden te voldoen. Totdat onze natie deze handhaving tot een onderdeel van hun bestuurlijke activiteiten maakt, zullen alleen mannen van goede wil ernaar streven de vereisten van de wet na te leven.

Hoewel geen eerlijk mens het belang van de Tien Geboden kan ontkennen, zijn ze toch niet belangrijker voor de persoon die in het recht wil zijn met God dan de door God gegeven inzettingen aan de natie die Gods zegeningen zou hebben bij al hun ondernemingen in de rechtvaardigen. rechtvaardigheid en rechtvaardigheid voor iedereen.

……….

 

DRIE  BELANGRIJK   WETTEN

Geluk, tevredenheid en vrede binnen een natie hangen af van de werking van een rechtvaardig en rechtvaardig systeem van administratie en economie. Tenzij een natie gezegend is met perfectie in wetten die de rechtvaardige verdeling en uitwisseling van arbeid en goederen onder haar burgers regelen, zullen de mensen worden lastiggevallen door wanbeheer; terwijl de kwelling van armoede, ellende en leed duidelijk zal zijn - zelfs te midden van overvloed. Vanwege het altijd aanwezige bewijs van het bestaan van deze slechte omstandigheden in onze moderne beschaving, zijn en worden verschillende plannen bepleit en verkondigd door mannen als de oplossing voor onze sociale problemen.

Vooruitgang en armoede

Ongeveer vijftig jaar geleden schreef Henry George een boek met de titel Vooruitgang en armoede waarin hij, door middel van de theorie van de enkele belasting, voorstelde voorwaarden te elimineren die industriële depressies veroorzaakten, want met de toename van de rijkdom zag hij een overeenkomstige toename van de behoefte. Er kan veel worden gezegd ten gunste van zijn voorgestelde plan, maar het voldoet niet aan het volmaakte door God gegeven belastingstelsel dat, wanneer het in werking is, alles zal bereiken wat Henry George bepleitte plus vele andere zegeningen die onmogelijk door de instelling zouden kunnen worden vervuld. van de enkele belasting alleen. Dit zou te wijten zijn aan het feit dat de Heer, naast een volmaakt belastingstelsel, wetten heeft vastgesteld die de volledige reikwijdte en werking van de volmaakte economische orde beheersen. Henry George zag duidelijk het kwaad van de huidige economie en zijn uitspraken over dat kwaad is een aanklacht tegen het falen van de moderne beschaving om deze omstandigheden te verhelpen en armoede uit ons midden te verwijderen.

Socialisme stelt voor om deze voorwaarden te veranderen door staatseigendom en controle over de productiemiddelen. Het heeft tot doel de wederopbouw van de samenleving veilig te stellen, de welvaart te vergroten en een meer rechtvaardige verdeling van de arbeidsproducten te bewerkstelligen door publiek collectief beheer van alle bedrijfstakken.

Communisme is een sociaal systeem waarin er een gemeenschap van goederen is. Het roept op tot de afschaffing van alle privé-eigendommen (indien nodig met geweld) en de absolute controle door de gemeenschap in alle zaken die te maken hebben met arbeid, religie en sociale relaties.

Kapitalisme is een concurrentiesysteem dat de voorkeur geeft aan. concentratie van kapitaal (middelen of rijkdom aangewend in of beschikbaar voor productie) in de handen van enkelen. Dus in deze drie systemen van de mens is er in het kapitalisme een destructieve concurrentie met armoede te midden van overvloed; in socialisme, staatscontrole en de vernietiging van particuliere industrie; in het communisme, gemeenschap van goederen en vernietiging van privé-eigendom.

Falen van het kapitalisme

In werking is het kapitalistische systeem gebrekkig gebleken en is het er niet in geslaagd om een rechtvaardige verdeling van rijkdom tot stand te brengen en welvaart en geluk te brengen aan alle mensen overal ter wereld, terwijl tijdens zijn activiteit de armoede te midden van overvloed is toegenomen. Omdat dit zo was, hebben de voorstanders van het socialisme en het communisme gewezen op het falen van de kapitalistische methoden als redenen waarom hun specifieke merk van sociale orde in plaats daarvan zou moeten worden gevestigd. Maar de voortzetting van het kapitalisme, de vervanging van het socialisme of de adoptie van het communisme zullen de economische problemen van de mensheid niet genezen..

Het perfecte systeem

Volmaaktheid in elke echte economische structuur die de mens echt geluk zal brengen in de arbeid van zijn handen, moet een einde maken aan destructieve concurrentie en te midden van overvloed geen armoede toelaten. Het zal particuliere ondernemingen en industrieën niet vernietigen, noch zal het de burger het eigendomsrecht ontnemen. Er zal concurrentie zijn, maar concurrentie in het doen van goed en in het verlenen van diensten. Particuliere ondernemingen en industrie zullen gedijen in de handen van individuen die zichzelf als rentmeester beschouwen als verantwoordelijke jegens God voor het welzijn en het geluk van degenen in hun dienst die een billijk aandeel zullen hebben in alle winsten. De veiligheid van privé-eigendom zal worden gevestigd en het zal worden beschermd met een duidelijke bereidheid en geest van de kant van elk individu om de dingen die hij bezit met anderen te delen wanneer dat nodig is.

Laten we het belang van het gezin in de plannen van God niet uit het oog verliezen, want in de perfecte economische structuur zal de geest van een gelukkig gezinsleven de hele gemeenschap doordringen. Zoals er leden van de familie zijn die meer kunnen bereiken dan anderen, zo zullen er ook leden van de gemeenschap zijn die boven anderen kunnen en kunnen presteren. Maar zoals in de familie ieder zijn of haar eigen bezittingen heeft, zo zullen in de gemeenschap eigendomsrechten worden gerespecteerd. Maar geen enkel lid van het volmaakte gezin zal een broer of zuster enig bezit onthouden in een tijd van nood, noch zal een echte broeder of zuster zelfzuchtig voordeel trekken van deze geest van edelmoedigheid. Zo zal het zijn wanneer de economische wetten van de Heer werkzaam zijn in een samenleving die in overeenstemming is met de plannen van God.

In deze tijd van verandering, waarin de politieke, economische en religieuze systemen van de mens tot oordeel komen, wanneer de boodschap van het koninkrijk en zijn volmaakte wetten van sociale rechtvaardigheid 'verkondigd' zouden moeten worden, zullen de meeste mensen, evenals onze spirituele leiders, zijn onwetend over het feit dat er in de plannen van God een volmaakt economisch systeem bestaat, vastgelegd in het Boek, waarvan de naleving van de wetten de uitroeiing van alle armoede, nood en gebrek zal garanderen en belooft de oprichting van een bestuur dat zal leiden tot man al zijn voordelen. Per slot van rekening zal zelfs het volmaakte systeem niet werken tenzij er volmaaktheid in het bestuur is vastgesteld en dus handelt de wet van de Heer hier ook mee.

De mensen hebben niet ingezien dat God, na het geven van de Tien Geboden, waarvan het onderhouden tot perfectie in morele relaties leidt, de grondbeginselen van economisch welzijn heeft neergelegd. Het naleven van deze wetten is de oplossing van al onze economische problemen. Maar mensen en naties volgen, in plaats van de Bijbel te openen om de antwoorden op hun problemen te ontdekken, een cyclus van experimenten die de geschiedenis hun lang geleden had moeten leren, slechts een tredmolen van tegenspoed was.

Uitwisselingsmedium nodig

Onder maagdelijke omstandigheden en in een primitieve staat oefenden de mensen ruilhandel uit en ruilden ze hun arbeid en goederen voor de arbeid en goederen van anderen. Naarmate een natie zijn rijkdom vergrootte en de commerciële activiteiten zich vermenigvuldigden, werd een ruilmiddel noodzakelijk waardoor koopkracht kon worden opgeslagen voor toekomstig gebruik.  Het volume van dat ruilmiddel zou de prijs van goederen beheersen en omdat dit zo is, is er maar één rechtvaardige basis waartegen dat medium zou moeten worden uitgegeven en het is geen goud! Onder ons systeem is goud, een onbuigzame standaard, geselecteerd, en omdat het is geaccepteerd als de standaard voor commerciële activiteiten om daarom altijd een echt evenwicht te bewaren, verlaagt de toename van arbeid en goederen de prijzen, terwijl het omgekeerde waar is wanneer er is een daling van de arbeid en de stijging van de goederenprijzen. Dit leidt tot armoede en nood voor velen, terwijl rijkdom de neiging heeft om in handen van enkelen te komen.

Bij ruilhandel resulteert een toename van de arbeid in een toename van goederen die kunnen worden ingewisseld voor de toegenomen rijkdom van anderen. Zo konden de ijverigen door middel van arbeid hun rijkdom vergroten. Onder een systeem dat goud als waardestandaard heeft, kan de toename van goederen (het resultaat van meer arbeid) de armoede van de arbeider vergroten door een scherpe daling van de waarden als gevolg van het onvermogen van het ruilmiddel om uit te breiden in dezelfde verhouding als de toename van goederen. De vicieuze cirkel wordt rond gemaakt door het bezit van goud zo waardevoller te maken dan het bezit van bezit.

Vernietiging van goederen  

Om vandaag de prijzen te beheersen en een rechtvaardiger evenwicht tussen goederen en prijzen te behouden, bevelen de mensen de vernietiging van goederen en de beperking van de productie in plaats van de huidige willekeurige waardestandaard af te leggen en de goddelijke methode aan te nemen. Zo wordt echte rijkdom, de dingen die mensen kunnen gebruiken en eten, vernietigd om inflatie te voorkomen, het resultaat van het onvermogen van het huidige ruilmiddel om uit te breiden met de toename van de productie. Inflatie zou nooit plaatsvinden onder het door God gegeven systeem, want daar is het ruilmiddel volledig toereikend om de overvloed aan te kunnen die God heeft verschaft door de mensen de middelen te laten ontdekken om de productie van de boerderij en de fabriek te verhogen.

Tegenwoordig is er met de toename van de rijkdom een overeenkomstige toename van de armoede met periodieke depressies, en ondanks het feit dat we ons in een land bevinden dat in staat is om overvloedig op te geven, ervaren we aan de ene kant onnoemelijke rijkdom en aan de andere kant ernstige armoede en ellende.

In ons nationale verlangen naar voortdurende monetaire welvaart, en om een ruilsysteem te redden dat niet op echte rijkdom is gebaseerd, wordt ware rijkdom vernietigd, zodat de gouden standaard kan blijven functioneren zodat de weinigen welvarend kunnen zijn. Wat een travestie van intelligentie om vast te houden wanneer God onze goederen overvloedig vermeerdert, die welvaart kan alleen worden verkregen door vernietiging of inperking van die toename.

Verhoogde bezittingen zouden WELVAART met hoofdletters moeten spellen en het mag nooit tegenslag betekenen. Alleen al het feit dat het dat niet doet, is een veroordeling van het systeem dat de arbeider zijn of haar aandeel in die toename niet royaal geeft.

Met voedsel genoeg voor iedereen, staan duizenden op de rand van de hongerdood; met genoeg om alles te kleden, zijn velen onderkleding; met een overvloed aan brandstof lijden duizenden onder de kou. De reden hiervoor is te wijten aan het falen van het ruilsysteem dat rijkdom is geworden. Dat systeem, op zichzelf waardeloos, heeft toch, vanwege het feit dat het op zichzelf kan verdienen, de plaats ingenomen van ware rijkdom die vernietigd moet worden om het huidige waardensysteem in stand te houden dat volstrekt ontoereikend is om in de behoeften van het leven te voorzien. overvloed zoals God nu bereid is de mensen te geven. De starheid van de rentedragende gouden standaard verhindert duizenden om hun arbeid om te zetten in de eerste levensbehoeften.

Onderconsumptie

De cyclus van armoede en depressie werkt als kapitalisme onder ons concurrentiesysteem - gesmoord door een rentedragend ruilmiddel - de armoede te midden van overvloed doet toenemen, waardoor de mensen schreeuwen om hulp. Agressieve naties wenden zich tot oorlog om de binnenlandse druk te verlichten en felbegeerde markten voor hun productie veilig te stellen. Dergelijke opluchting is slechts tijdelijk en de nieuwe problemen die zich voordoen, brengen dictators aan de macht, gevolgd door de socialisatie van de industrie. Het einde van dit alles is de vernietiging van privé-eigendom en ultieme chaos; allemaal vanwege de weigering van de naties om een rentedragend ruilmiddel af te leggen dat door God is veroordeeld, want onder zijn werking worden de armen onderdrukt.

In plaats van ons voor verlichting te wenden tot ons door God gegeven systeem van economie en ruil, proberen we de situatie te redden door een geplande economie en door mislukking van de distributie noemen we de onconsumeerde balans overproductie. Eigenlijk is er geen overproductie, maar wel onderconsumptie!

De liefde voor geld

Wat is dan de moeilijkheid? Paulus legde zijn vinger op de overheersende zonde van het menselijk ras in zijn aanhankelijkheid aan het Babylnische systeem van economie (dat Jezus 'Mammon' noemde, en verklaarde dat je God en Mammon niet kunt dienen) toen hij zei: 'Want de liefde voor geld is de wortel. van alle kwaad. " (I Tim. 6:10) Deze vleesgeworden liefde leidt tot oorlog, terwijl het verlangen naar goud een machtswellust is en de beweging om een gecontroleerde economie te vestigen is bedoeld om het huidige monetaire systeem met al zijn opkomende kwaden te bestendigen.

Oprichting van Gold Standard

Johannes verklaart in Openbaring dat alle naties hebben deelgenomen aan het kwaad van Babylon de Grote in het verlangen van mensen om rijkdom, macht en autoriteit te bezitten terwijl ze ernaar streven om goud of het equivalent daarvan te verwerven. Toen de koning van Babylon zich vestigde op de vlakte van Dura, in de provincie Babylon, werd het beeld (Ukeness) van goud, deze standaard gevestigd als het medium van commerciële activiteit. De enige afwijkende stemmen in die grote economische bijeenkomst waren Sadrach, Mesach en Abednego, drie jonge Hebreeën die de Israëlische standaard kenden en niet wilden instemmen met dit Babylonische systeem.

De afwijzing door deze drie eisen van de koning resulteerde in een vurige beproeving waaruit ze als overwinnaar kwamen. Hun ervaring was de voorloper van de ervaring van al diegenen die door de eeuwen heen niet bereid waren om in te stemmen met de eisen die dit systeem van Mammon aan hen stelde. Onder het huidige systeem - met zijn vernietigende concurrentie - is zakendoen oorlog. De zwakken bezwijken onder de aanvallen van de sterken. Honderden miljoenen mensen van de wieg tot het graf hebben in angst voor gebrek en armoede geleefd; terwijl miljoenen anderen in bittere armoede hebben geleefd, met onnoemelijk lijden en ontberingen als gevolg van het falen van het systeem om in overvloed te voorzien in de behoeften van het leven aan alle mensen overal. " (Studeren in Openbaring, pagina's 274-5.)

De oproep voor Gods volk is uitgegaan om het systeem te verlaten: "Kom uit haar, mijn volk, opdat gij geen deel hebt aan haar zonden, en dat gij niet van haar plagen ontvangt."   (Openbaring 18: 4.)

De basis van ware welvaart

Het zou onrechtvaardig zijn om Israël op te roepen de Babylonische handelsmethoden te verlaten als er in deze tijd van nood niet al een ander systeem wacht op Israëls adoptie. Nu is er zo'n systeem en het werd aan Zijn volk gegeven op de berg Sinaï. Israël week af van de naleving ervan en verwierf door de acceptatie van de methoden van Babylon het economische kwaad van het heidense systeem.

Het enige fundament waarop ware welvaart kan rusten, met een onbeperkte uitbreiding van industrie en onderneming en een toename van de productie - zonder een overeenkomstige toename van armoede te midden van overvloed - is een adequaat en rechtvaardig ruilmiddel. Dit medium moet een perfect gewicht en maat hebben met betrekking tot de waarde van goederen.

Laten we eens kijken naar de Israëlische wetten en we ontdekken dat God Zijn volk als volgt heeft geïnstrueerd: 'U zult een volmaakt en rechtvaardig gewicht hebben, een volmaakte en rechtvaardige maatstaf zult u hebben: opdat uw dagen verlengd worden in het land dat de Heer uw God geeft u. "    (Deut. 25:15.)

Tegenwoordig worden goederen in handen van de handelaar gewaardeerd tegen een prijs, maar zodra dezelfde goederen in handen van de koper komen, is hun waarde aanzienlijk gedaald. Hetzelfde geldt voor vrijwel alle productie, ongeacht de werkelijke gebruikswaarde van de goederen zelf. Deze veranderende waarden hebben de neiging de verkoper te verrijken ten koste van de koper. Vanwege deze willekeurige variaties in waarden maakt het het bezit van geld wenselijker dan het bezit van goederen en draagt het bij aan de toenemende armoede te midden van overvloed.

De Heer instrueerde Israël: "U zult geen duikersgewichten in uw tas hebben, een groot en een klein." (Deut. 25:13.) Bij het vaststellen van deze wet veroordeelt God het moderne financiële systeem. Denk eens even aan de verschillende maten en gewichten in de zak met hoge financiën. Omdat we er niet in zijn geslaagd een vaste waardestandaard vast te stellen met betrekking tot goud en zilver, in plaats van alleen goud, ontvangt de producent weinig voor zijn arbeid. * Ook moet de consument duur betalen voor wat de arbeider heeft geproduceerd. Het is een handige glijdende schaal die altijd in het voordeel is van de weinigen tegen de velen. Waarom zouden goederen van weinig waarde zijn als ze in het bezit zijn van de een, en zo duur als ze door een ander worden verlangd? Het is duidelijk uit een studie van het Israëlische ruilsysteem dat een waarde-eenheid werd vastgesteld, vastgesteld in relatie tot goederen, met zilver als onderdeel van het monetaire systeem om het volume te vergroten met de toename van goederen.

Om de huidige economische omstandigheden te verbeteren, moeten we een eenheid van waarde en een welvaartstandaard vaststellen die de prijzen zullen stabiliseren. Laat onze nationale rijkdom aan goederen worden gedekt door het benodigde geldvolume, dat toeneemt en afneemt met vraag en aanbod, en de prijzen zullen worden gestabiliseerd. Zo zouden goederen, of ze nu in de hand zijn van de producent of de consument, een inherente vaste waarde hebben. Het ruilmiddel zou toenemen naarmate onze nationale rijkdom toeneemt. Er zou dus een echt evenwicht worden gehandhaafd in overeenstemming met de goddelijke wet. In plaats van schommelingen in de prijzen zou er een schommeling zijn in het volume van het ruilmiddel. Verhoogde productie zou leiden tot meer koopkracht in de toename van de circulaireisering van een groter ruilmiddel.

Inflatie onmogelijk

Met de instelling van dit Israëlische systeem zou de toegenomen overvloed van de boerderij en de fabriek een overeenkomstige toename van het geldvolume in omloop zien: met arbeiders die in staat en bereid waren om de toegenomen overvloed te absorberen door teruggave van het Israëlische systeem van arbeid en lonen. Onder dergelijke omstandigheden zou er geen vrees voor inflatie zijn, noch zou er het kwaad van schaarste zijn, die de onvermijdelijke armoede en armoede met zich meebrengt. Rijkdom zou binnen het bereik zijn van iedereen die, door middel van onderneming en industrie, bereid was zijn arbeid in de productie te steken. Tegenwoordig is er geen adequate methode om goud in evenwicht te brengen met vraag en aanbod, en daarom zijn schommelingen in de prijzen onvermijdelijk. Maar als er geld kan worden verdiend om uit te breiden met de toename van goederen, kunnen de mensen altijd met winst produceren, want de prijzen zullen gestabiliseerd zijn. De productie van goederen zal dan even winstgevend zijn als de winning van goud.

Rente verboden

Samen met de eis dat Israël een rechtvaardig systeem van maten en gewichten heeft, zodat mannen hun arbeid kunnen vergroten en hun goederen kunnen vermenigvuldigen zonder waardevermindering, een ruilmiddel dat de boer en fabrieksarbeider in staat zal stellen hun arbeid op een billijke basis, is Gods vereiste dat het ruilmiddel geen rente zal dragen. 'Gij leent uw broeder niet op woeker; woeker van geld, woeker van voedsel, woeker van alles dat op woeker wordt uitgeleend. " (Deut. 23:19.) Er is één uitzondering op deze wet en deze is van toepassing op de vreemdeling of degenen die weigeren zich aan de vereisten van de wet te houden. Zulke personen mochten geen voordeel hebben ten opzichte van de Israëliet doordat zij werden vrijgesteld van het betalen van rente terwijl zij anderen rente oplegden. De uitzondering is: "Aan de vreemdeling leent gij misschien op woeker", en bedenk dat de vreemdeling hier iemand is die weigert de Israëlische vereisten te aanvaarden of zich eraan te houden.

Het nemen van belangstelling verarmt een volk, houdt armoede in stand en werkt niet alleen voor individuen, maar ook voor gemeenschappen en naties. Het verandert ook het ruilmiddel van het vertegenwoordigen van waarden, waardoor het meer rijkdom en het bezit ervan wordt gewenst dan het bezit van echte rijkdom, de dingen die mensen kunnen gebruiken. Ook hebben de enorme sommen die alleen al met de rentelasten gemoeid zijn, mensen en naties tot slaaf gemaakt, waardoor ze hulde moeten brengen voor het recht om te leven. We hebben Gods ware zegeningen van verhoging opzij gezet voor een paar dollar aan rente en in plaats van een zegen te ontvangen, worden we vervloekt in al het werk van onze handen.

In zijn boekje, De economische wet van de Heer, WJ Cameron heeft het volgende te zeggen: “Het creëren van krediet zonder de vermenigvuldiging van schulden is een meesterwerk van goddelijke wetgeving. Een ander vreemd punt is dat deze wet die rente of de vermeerdering die woeker wordt genoemd, absoluut verbiedt, afkomstig is van dezelfde goddelijke kracht die de praktijk voortdurend toeneemt! We maken dat dood geld kunstmatig een schamele drie of vier of vijf procent oplevert - niet dat geld levert het op, de lener wel. Maar Gods toename, heb je dat ooit geteld? De Heer Christus raakte het eens aan; Sprekend over Gods belang dat Hij aan de mens betaalt, zei Jezus dat het in sommige gevallen dertigvoudig, sommige zestigvoudig en sommige honderdvoudig was. En dit is niet 30, 60 of 100 procent, maar 3.000, 6.000 en 10.000. procent. En omdat we het levende systeem van 10.000 procent toename voor ons dode systeem van 5 procent afwijzen, zijn we hier!

Moeten we ons afvragen of Ezechiël het hele systeem van woekerwinst veroordeelt? Hij zei: "U hebt woeker en inkomen genomen, en u hebt gretig gewonnen van uw naasten door afpersing, en u bent mij vergeten, zegt de Here God." (Ezechiël 22:12.)

Belastingen

Maar samen met een rechtvaardige en billijke waardestandaard met een niet-rentedragend ruilmiddel dat hiertegen wordt uitgegeven waardestandaard moet er ook een welomlijnde en vaste relatie zijnschip tussen wat de mens verdient en de belastingen die hij betaalt. Alleen zo kan recht worden gedaan, zodat er geen inbeslagname van rijkdom plaatsvindt.

Belastingen, tegenwoordig altijd een probleem en een lastige vraag, zijn steeds erger geworden. Maar zelfs voor dit probleem is er een oplossing, want God heeft bepaald hoe de belastingheffing zal worden betaald, de wijze van inning en het bedrag dat elke burger zal betalen.   Om het goddelijke ruilsysteem in te stellen zonder het goddelijke belastingstelsel zou er nog steeds gebrek en gebrek zijn door de confiscatie van eigendommen onder een onrechtvaardig belastingstelsel.

Doel van de regering

Oorspronkelijk was het doel van de regering om gerechtigheid en billijkheid tot stand te brengen en de vuurvaste te dwingen zich te houden aan wetten die vrede zouden verzekeren. Maar regeringen kunnen niet functioneren zonder financiële steun, dus elke burger draagt bij aan die steun voor de hem geboden bescherming. Die bijdrage werd een financiële aanslag en heet tegenwoordig een belastingheffing. Zolang een regering haar legitieme doel nastreeft, haar volkeren beschermen tegen agressie binnen en buiten, is een nominale belasting voldoende voor dergelijke doeleinden; maar wanneer een regering agressief wordt of afwijkt van de fundamentele beginselen van bestuur, zal misbruik van het recht op belasting volgen (tenzij er waarborgen zijn om dit te voorkomen).

De Shiftless belonen

Eigendom, zowel echt als persoonlijk, is tegenwoordig onderworpen aan belasting. Onze huidige methode om onroerend goed te belasten heeft geen enkele relatie met het verdienvermogen van de persoon die aan deze aanslagen moet voldoen. Het is een feit dat we mannen straffen voor het verbeteren van hun eigendom en het vergroten van de rijkdom van de natie, en we belonen degenen die waarden vernietigen en hun eigendom laten verslechteren. Zo beboet de overheid door middel van belastingheffing de spaarzame en ijverige mensen en beloont zij de dienstlozen.

Wat is de remedie? Het is een terugkeer naar de wet van de Heer en zijn belastingmethoden. Drie principes moeten een billijke belastingheffing regelen:

(1)Belastingen moeten een duidelijk verband hebben met het inkomen van de mensen en deze relatie mag nooit worden verstoord.

2e) Om in overeenstemming te zijn met dit eerste principe, moeten belastingen alleen over het inkomen worden geheven; waardoor alle eigendommen, zowel echt als persoonlijk, vrij blijven van belastingheffingen en dus niet vatbaar zijn voor confiscatie. De overheid moet binnen haar inkomen leven als een zaak van gezond bedrijfsbeleid en het recht om het belastingbeginsel te wijzigen voorgoed afschaffen. Onder dergelijke omstandigheden wordt het overheidsinkomen alleen verhoogd door het inkomen van de mensen te verhogen.

Israëlisch belastingstelsel

Het Israëlische belastingstelsel op basis van de tiende voldoet aan deze principes. De tiende is een percentage van het inkomen van de mensen en hoewel het woord tiende een tiende van dat inkomen betekent, zijn de opbrengsten niet beperkt tot slechts een tiende van het inkomen van de mensen. Het is een feit dat de Bijbel drie verschillende tienden noemt en wanneer ze over een periode van jaren worden opgevat, komt dit neer op ongeveer een vijfde van het inkomen of de toename van een man.

Onder het tiendenstelsel in Israël waren er geen belastingheffingen op onroerend goed, noch echt noch persoonlijk, maar belastingen waren een percentage van iemands inkomen of verhoging.

Toen een man ophield met verdienen en geen inkomen ontving, betaalde hij geen belasting! Zijn bezittingen waren vrij van confiscatie en hij kon er leven en van genieten, ook al was zijn inkomen opgehouden.

Vandaag belasten we de bezittingen van een man en wanneer de dag komt dat hij ophoudt te verdienen, of enige winstgevende verhoging van zijn bezittingen ontvangt, en dus niet in staat is om deze belastingheffingen te betalen, wordt zijn eigendom geconfisqueerd en kan hij zijn dagen beëindigen op de arme boerderij. Dit noemen we "beschaving". Maar onder het door God gegeven systeem werd een man in zijn bezit beschermd naarmate de ouderdom naderde en was hij vrij van angst voor armoede en gebrek.

Vanwege het nationale falen om Gods belastingwetten te erkennen en na te leven, lijden we onder buitensporige heffingen op eigendom en bezittingen (elke heffing op eigendom zelf is buitensporig) resulterend in onderdrukking en economische problemen. Als de dag komt dat de natie zich aan de wet houdt, dan zal het lastige probleem van belastingheffing voor altijd worden opgelost en zullen de bestuurders leven binnen hun inkomen dat een percentage zal zijn van het inkomen en de toename van de mensen. De mensen zullen dan in staat zijn om alle tienden zonder moeilijkheden te betalen, want God zal een zegen van echte welvaart over de natie uitstorten als ze zich aan Zijn wetten houden. Ondertussen moet het individu zijn inkomen tienden geven en het in dienst van de Heer gebruiken. Hij is verplicht een tiende van zijn inkomen opzij te zetten voor dit doel en om in aanmerking te komen voor de zegeningen zoals uiteengezet door Maleachi de profeet (Maleachi 3: 10-18). Als de natie dan de wet naleeft, zal het tiende worden verhoogd tot een vijfde, inclusief de belastingheffingen voor de ondersteuning van de regering.

In deze drie belangrijke wetten zal een perfect monetair systeem gebaseerd zijn op de waarde van goederen, diensten en de toename van onze nationale rijkdom met het verbieden van woeker en de instelling van een belastingstelsel dat geen inbeslagname van eigendom is, de basis zal zijn gelegd. voor een economische structuur die in bedrijf uitstekend zal zijn. Niets dat de socialisten kunnen bedenken, noch de wens van de communisten kan worden vergeleken met de instelling van het door God gegeven systeem dat het kapitalisme zal overtreffen in die zin dat alle mensen kapitalist zullen worden en “ieder onder zijn wijnstok en onder zijn vijgenboom zitten; en niemand zal hen bang maken; want de mond van de Heer der heerscharen heeft het gesproken. " In deze verklaring staat de zekerheid van eten en drinken, om de angst en het gebrek te vervangen die altijd aanwezig zijn bij mensen onder onze huidige economie.

……….

 

BEHEER    EN         ARBEID

Wanneer mensen onderworpen zijn aan de wil en het bevel van een ander zonder adequate compensatie voor bewezen diensten, is het slavernij, ongeacht de naam van die dienst, want slavernij is de onvrijwillige dienstbaarheid van de ene mens aan de andere. Omdat dit zo is, is het bedrag van het ontvangen loon voor verleende diensten en het recht om zijn diensten te verkopen aan wie men wil, van vitaal belang voor de onafhankelijkheid en het aanzien van de arbeider. Tenzij een arbeider keuzevrijheid heeft en een volledige en passende vergoeding krijgt voor zijn diensten en de goederen die hij produceert door middel van mentale of fysieke activiteit, neigt de schaal eerder naar slavernij dan naar vrijheid en onafhankelijkheid.

Er is geen sprake van een moment als de positie van de arbeider en het bedrag van het loon dat hem verschuldigd is. Het was de basis van klassenstrijd en heeft geleid tot strijd en bloedvergieten. Mannen hadden een hekel aan classificatie en lage lonen en hebben zich georganiseerd om hun omstandigheden te verbeteren. Maar het is onmogelijk om een billijke aanpassing van de lonen aan te brengen die zowel voor de werkgever als voor de werknemer bevredigend zal zijn totdat er bepaalde fundamentele veranderingen in onze economie zijn doorgevoerd.

Druk op werkgever

Werkgevers en werknemers staan vandaag allebei onder druk - de eersten proberen in bedrijf te blijven; de laatste om de steeds stijgende kosten van levensonderhoud te dekken - en daartoe streeft de een ernaar activa te behouden en de ander om loonvoorschotten veilig te stellen. Op deze manier is het een overlevingsstrijd geworden van de kant van elk onder de huidige orde van zaken. De werkgever moet aan het loket van de geldwisselaars hulde betalen in de vorm van rente en andere kosten om krediet te verkrijgen en het bedrijf voort te zetten. Het geld dat hij nodig heeft om aan zijn loonlijst te voldoen en om zijn aandelen te kopen, wordt geleverd door de geldleners aan wie hij hulde moet brengen. Hij vindt zichzelf een slaaf van een systeem dat geld (in plaats van goederen) tot criterium van rijkdom maakt. Dus ongeacht wat en hoeveel hij in kwaliteit of kwantiteit produceert, heeft het voor hem weinig baat om de werknemer te vergoeden, tenzij hij deze rijkdom die het resultaat is van de productie kan omzetten in rijkdom die wordt vertegenwoordigd door goud.

Controle van waarden

Arbeid, onder een billijk systeem van compensatie, zou een rechtvaardig deel moeten ontvangen van wat de arbeid produceert - hetzij in dat wat wordt geproduceerd, of het equivalent daarvan. Maar omdat dat wat hij produceert niet wordt beheerst door de waarde en het gebruik ervan, maar door de waarde van goud, zijn zowel de werkgever als de werknemer niet in staat om een volledige winst te behalen uit een billijke opbrengst van hun gezamenlijke inspanningen. Dit komt doordat echte rijkdom (de goederen die voortkomen uit de productie) moet worden omgezet in een medium dat volstrekt ontoereikend is om de waarde van de productie weer te geven, zoals is aangetoond. De controle over de winsten van het management en het loon van de arbeid staan geheel los van de belangen van beide, omdat ze in handen zijn van de geldwisselaars.

Financiële druk

Gevestigde financiële belangen hebben zich afzijdig kunnen houden van de meeste arbeidsconflicten, waardoor zowel management als arbeid aannemen dat hun moeilijkheden het gevolg zijn van de hebzucht van de arbeider of het egoïsme van de werkgever, terwijl beide in feite de dupe en slaaf zijn van een financieel systeem dat beide doelen en het midden oogst; altijd de neiging hebben om de werkgever failliet te laten gaan en een adequate vergoeding voor de werknemer in te houden. Resultaat: voortdurende oorlog tussen arbeid en management - elk probeert zichzelf te redden van de onvermijdelijke financiële druk van buitenaf door zich tegen elkaar te organiseren, waarbij beide ernaar streven productie, uren en lonen te beheersen en elkaar de schuld geven van hun huidige benarde situatie.

Laten we altijd onthouden dat het doel en het doel voor zowel de werkgever als de werknemer één zijn. Elk heeft de ander nodig en beiden willen uit de productie een winst voor hun arbeid ontvangen, die een redelijk deel zou moeten zijn van de waarde van wat wordt geproduceerd als het resultaat van echte samenwerking tussen management en arbeid. Dit kan geen praktische realiteit worden totdat er een radicale verandering in het hele monetaire systeem plaatsvindt om het in overeenstemming te brengen met de Bijbelse standaard van gewichten en maten, zoals getoond in het vorige hoofdstuk.

Een derde partij

Het management verschaft de organisatie en het brein voor de productie en verkoop van afgewerkte producten, terwijl arbeid de vaardigheid en de nodige uren verschaft om grondstoffen om te zetten in afgewerkte producten. Maar er is een derde partij in deze combinatie die niets bijdraagt, noch met brains noch met spierkracht, maar toch het leeuwendeel en het recht opeist om de resultaten die voortvloeien uit de gezamenlijke onderneming van management en arbeid te gebruiken in de marts of trade en over de gokbalies. van internationale financiën. Dus deze derde handelt in datgene waarvoor hij nooit heeft gewerkt of gewerkt, en brengt alle zaken en zijn transacties onder eerbetoon terwijl de rijkdom van het systeem in zijn schatkist stroomt. Deze derde partij controleert de financiën en vanwege het feit dat de waarde van ons monetaire systeem geen directe relatie heeft met de feitelijke nationale rijkdom vertegenwoordigd in productie en goederen, maar in plaats daarvan berust op een metalen basis en door de controle van geld en in het eisen van eerbetoon voor het gebruik ervan, worden enkele verrijkt ten koste van arbeid en beheer.

Arbeid heeft de werkgever nodig, die op zijn beurt arbeid en zijn diensten nodig heeft, maar geen van beide heeft de financiële bloedzuigers echt nodig; hoewel ze momenteel het ruilmiddel beheersen door middel van goud. Het gebruik en bezit ervan kan alleen worden veiliggesteld door hulde te brengen als men de grondstof voor productie zou verwerven om later het eindproduct op de markt te verkopen.

Hulde brengen

Het management moet tol betalen aan de geldwisselaars om de middelen te verwerven om hun handel voort te zetten. Vanwege de exorbitante kosten (en elk percentage dat in rekening wordt gebracht voor het gebruik van een medium dat goederen en productie zou moeten vertegenwoordigen is exorbitant) geeft de arbeid het management de schuld en geeft het management de arbeid de schuld van het gebrek aan welvaart en de economische tendens naar onderdrukking.

Deze bovenstaande uitleg was nodig om de directe oorzaak van onderdrukking aan te tonen en de reden waarom eerlijke en oprechte inspanningen en ondernemingsgeest niet altijd gedijen. De oplossing van het probleem van arbeid en lonen is onmogelijk totdat de monetaire kwestie op de juiste manier is aangepast aan de rechtvaardige standaard van een echte economie.

Voor onze natie ligt de oplossing erin dat het Congres zijn grondwettelijke recht overneemt "om geld te munten, de waarde daarvan te reguleren" en als norm voor de waarde van dat ruilmiddel de rijkdom van de natie in goederen en bezittingen plus de toename van de arbeid van onze burgers - en tegen al die rijkdom, om de munt van het rijk uit te geven. Naarmate deze rijkdom toeneemt, zou er een overeenkomstige toename zijn van het ruilmiddel, maar de waarde en prijs van goederen en bezittingen zouden constant blijven.

Stichting voor Veiligheid

Onder dergelijke omstandigheden zouden de niet-producenten die zo lang van de arbeid en activiteiten van anderen hebben geleefd, worden geëlimineerd en zelf moeten gaan werken of verhongeren. Werkgevers zouden zich veilig voelen om te produceren, want productie zou kapitaal en rijkdom zijn. Tegen die rijkdom zou een ruilmiddel worden uitgegeven, net zoals het tegenwoordig tegen goud wordt uitgegeven. De productie van bruikbare goederen zou dus de productie van rijkdom zijn en een toename van de geldcirculatie met zich meebrengen. Het management zou worden bevrijd van lastigvallen door rentedragende bankleningen en de altijd aanwezige mogelijkheid van afscherming door schuldeisers die door manipulatie en door weigering om krediet te verstrekken en bankbiljetten te verlengen, apparatuur en aandelen ter waarde van duizenden dollars in beslag zouden kunnen nemen voor een paar cent per dollar . De volledige waarde van bezittingen zou altijd verzekerd zijn, net zoals nu de houders van goud verzekerd zijn van de volledige waarde van het gele metaal in hun bezit.

Nu zijn zowel arbeid als management in dienstbaarheid, slaven van een systeem en van degenen die het geld van een natie beheersen en die allen dwingen hulde te brengen als ze het geld van het rijk zouden gebruiken. Bij het innen van eerbetoon voor de financiering van de productie wordt de producent beroofd van zijn winst en de arbeider van zijn loon.

Wanneer het bedrijfsleven van deze moderne gevaren wordt bevrijd door de instelling van een niet-rentedragend ruilmiddel, uitgegeven tegen bezittingen en vermeerdering tot de standaard van welvaartsgoederen, dan kunnen management en arbeid zich verenigen in de productie van rijkdom en met elkaar delen in die productie en zo een cyclus van welvaart in gang zetten als de wereld nog nooit eerder heeft meegemaakt.

Wet tegen onderdrukking

De afschaffing van ons huidige onrechtvaardige belastingstelsel en de instelling van een niet-rentedragend ruilmiddel op basis van nationale rijkdom in plaats van goud, zou de middelen opleveren om allen onder de toepassing van de goddelijke wet, zowel management als arbeid, adequaat te compenseren. Wanneer het management vrij is om te bewegen zonder de angst voor confiscatie van hun rijkdom, zegt de wet: “U mag een ingehuurde dienaar die arm en behoeftig is niet onderdrukken, of hij nu van uw broeders is of van uw vreemdelingen die in uw land binnen uw poorten zijn. "

Deze wet heeft betrekking op alle klassen, zowel de buitenlander als de burger binnen het land. Wat is dan onderdrukking? Het is het niet geven van een rechtvaardig rendement voor geleverde diensten. Hoe moet dat rendement worden gemaakt? De bijbelse maatstaf was in natura, of het equivalent daarvan in waarde, zijnde een billijk percentage van de toename als gevolg van die arbeid.

Onder de nieuwe orde zou er geen stimulans zijn om het ruilmiddel te verdringen, maar mensen zouden onze natuurlijke hulpbronnen als echte rijkdom behouden in plaats van onze meest waardevolle dingen te vernietigen.in staat zijn om goud of een equivalent daarvan te kopen en te verdelen.

Onze huidige beschaving is gebouwd op ongerechtigheid. Dit is het beroven van de armen door hen te onderwerpen aan slavernijvoorwaarden in een systeem waarin het onmogelijk was om een passende beloning te oogsten voor bewezen diensten, en door de werkgever lastig te vallen uit angst voor confiscatie omdat financiële belangen hun pond van vlees opeisen. . Dit alles blijkt uit de fluctuatie van prijzen en de productie van de industrie in de schappen van goedkope winkels, terwijl de hamer van de veilingmeester vaak werd gebruikt om bezittingen en goederen te verwijderen tegen een fractie van hun oorspronkelijke waarde.

Oordeel over de onderdrukker

Jeremia verklaarde terecht wee aan hen die in onrechtvaardigheid bouwen: "Die de dienst van zijn naaste gebruikt zonder loon en hem niet geeft voor zijn werk." James verklaarde dat de huur van de arbeider door fraude wordt tegengehouden. De Heer zegt via Maleachi dat hij een snel oordeel zal vellen 'tegen degenen die de huurling met zijn loon onderdrukken'.

Onderdrukking van de arbeider is het gevolg van het niet geven van een rechtvaardige verhouding aan de arbeider (management is in dit geval een onderdeel van de arbeid en onderdrukt) in ruil voor de energie die in de productie wordt verbruikt. Een dergelijk onrecht is het gevolg van het feit dat de waarde van iemands arbeid geen verband houdt met de goederen die hij produceert. Ongeacht de bijdrage van een man aan de toename van goederen, worden zijn diensten betaald in een medium dat wordt gereguleerd door goud. Onder deze omstandigheden kunnen zowel management als arbeid niet de vruchten plukken van wat ze doen als de standaard van rijkdom goud is en geen goederen.

Gewoon terugkeren mogelijk

Als de drie belangrijke wetten waarmee we in onze laatste uitgave te maken hebben, van kracht zijn, zullen gebouwen, machines, uitrusting en alle bezittingen vrij zijn van belasting. Belastingen zullen een tiende zijn van de stijging van het management en de arbeid. En aangezien belastingen worden betaald uit iemands toename, zullen arbeid en management een rechtvaardig rendement ontvangen uit de toename die het resultaat is van hun gezamenlijke inspanningen in de productie. Arbeid zal niet langer een handelswaar zijn dat op een open markt kan worden gekocht, want volgens de wet van de Heer zou arbeid een medepartner worden en een billijk aandeel krijgen in de toename met degenen die via management hun steentje bijdragen om die toename mogelijk te maken . De arbeid zou dus in staat zijn om te kopen wat ze produceert en zo het gevaar van overproductie wegnemen, dat in werkelijkheid niet bestaat - het is veeleer onderconsumptie - omdat de arbeid niet voldoende wordt gegeven om te kopen wat ze produceert.

Arbeid en openbare werken

Salomo had arbeiders nodig om de tempel in Jeruzalem te bouwen. Er zou natuurlijk geen andere opbrengst van deze productie zijn dan het ontvangen loon. Mannen werden naar de bossen van Libanon gestuurd om hout voor de tempel te maken. Salomo hief een heffing van mensen op door middel van dienstplicht in Israël; 30.000 mannen werden aldus verzameld en naar de bossen gestuurd. Deze heffing was verdeeld in maandelijkse ploegen van 10.000 per maand: de mannen in elke ploegen brachten dus een maand in het bos en twee maanden thuis door.

Hier wordt een interessant feit uiteengezet in de omgang met arbeidskrachten voor openbare werken. Vier maanden per jaar werkten deze arbeiders voor de staat. Acht maanden per jaar was de arbeider vrij om van zichzelf en van zijn huis te genieten. Het rendement van de vier maanden dienst was voldoende om zijn levensonderhoud gedurende de hele twaalf maanden te verzekeren.

Met moderne vooruitgang in machines en massaproductiemethoden plus de vindingrijkheid van inventieve genialiteit, zouden we in staat moeten zijn om veel beter te doen in de rechtvaardige verdeling van winsten als we bevrijd zijn van de vloek van het huidige economische kwaad. Een paar maanden per jaar zouden de mens in staat moeten stellen alles te produceren wat hij nodig heeft gedurende de rest van dat jaar. Dit zal gebeuren als we ons houden aan de volledige vereisten van de wet van de Heer.   Dit zal niet alleen zo zijn, maar gedurende de zes jaar zal een accumulatie van productie voldoende zijn om door het zevende jaar te gaan, welk zevende jaar een sabbat van rust zal zijn.

Rustperiodes

Vakanties zijn een probleem geweest voor de industrie en slechts enkelen hebben van dit voorrecht gebruik kunnen maken. Maar God is er niet in geïnteresseerd dat zijn volk het vergaren van rijkdom tot een verlangen en een einde aan het leven maakt. Het primaire doel van productie in het plan van God is om mensen te voorzien van de behoeften en gemakken van het leven; maar in plaats van dit vandaag te doen, is de productie het middel geworden om enkelen te verrijken ten koste van velen.

Onze dwaasheid in deze zaken heeft veel gekost, behalve ontkenningons volk de zegen te geven van de periodes van vrije tijd waarin de wet voorziet. We hebben korte vakanties, met tegenzin aan enkelen gegeven, vervangen door de zegeningen van de perioden van vrije tijd die God overvloedig aanbiedt onder het goddelijke economische systeem dat geluk en tevredenheid zou brengen aan al Zijn volk.

Vast en eeuwig is het feit dat één op de zeven dagen heilig is voor God. Dit zouden geen dagen van plezier worden. Maar tijdens het jaar werden er met tussenpozen vakanties ingesteld waarin mannen hun arbeid moesten staken. Elk jaar werden drie verschillende periodes voorzien, een in de lente, een andere in de zomer en de derde in de herfst. Dit waren weken waarin Zijn volk zich zou vermaken: “En gij zult zich verheugen in uw feesten, gij en uw zoon, en uw dochter, en uw dienstmaagd, en uw dienstmaagd, en de leviet, de vreemdeling en de vaderloze, en de weduwe, die binnen uw poorten zijn. " (Deut. 16:14.) Allen hielden zich aan deze vakantieperiodes. De mensen moesten God zelfs midden in hun vakantie gedenken, want in elke periode werd een dag van de heilige samenkomst gereserveerd om als een sabbat te worden gevierd.

Maar dit was niet alles. Aan het einde van elke zes jaar was een heel jaar (het zevende jaar) een rustjaar waarin mannen moesten ophouden met hun werk. Gedurende dit jaar konden ze de tijd besteden aan reizen en plezier. Ze moeten natuurlijk de sabbatten van dat zevende jaar heiligen.

Aan het einde van zeven jaarweken (49 jaar) werd een extra jaar, het 50-jarig jubileum, aan de vakantieperiode toegevoegd. Dit zou een periode van echte vreugde en plezier worden waarin de vrede zou worden verkondigd.

Beloofde zegeningen

We hebben de wetten van de Heer genegeerd die, als ze in werking zijn, de zegen van vrede, voorspoed en echt geluk zouden brengen. De permanente oplossing van het probleem waarmee management en arbeid worden geconfronteerd, met de eliminatie van de financier, zou voor altijd een einde maken aan de behoefte van arbeidsorganisaties. Mensen die aldus waren bevrijd van het betalen van eerbetoon, met de instelling van rechtvaardige wetten onder een economie van rechtvaardigheid en billijkheid, zouden rechtvaardig met elkaar omgaan.

Dan zou de vervulling geschieden van de verklaring van de Heer, gedaan door middel van de profeet Jesaja: 'Want zie, Ik schep nieuwe hemelen en een nieuwe aarde: en aan de eerste zal niet gedacht worden, noch in gedachten komen. . . . En zij zullen huizen bouwen en ze bewonen; en zij zullen wijngaarden planten, en de vrucht daarvan eten. Zij zullen niet bouwen, en een ander bewonen; zij zullen niet planten en een ander eten; want zoals de dagen van een boom de dagen van mijn volk zijn, en mijn uitverkorenen lang zullen genieten van het werk van hun handen. Zij zullen niet tevergeefs werken, noch baren wegens moeilijkheden; want zij zijn het zaad van de gezegenden des Heren, en hun nageslacht met hen.   En het zal geschieden, dat voordat zij roepen, ik zal antwoorden; en terwijl ze nog aan het spreken zijn, zal ik horen. De wolf en het lam zullen samen weiden, en de leeuw zal stro eten als een stier; en stof zal het vlees van de slang zijn. Zij zullen op heel Mijn heilige berg geen schade toebrengen of vernietigen, zegt de Heer. " (Is een. 65:17-25).

……….

 

EIGENDOMSRECHTEN

Geen vraag is zo belangrijk en vitaal voor de mensheid bij het tot stand brengen van een ordelijk en vreedzaam sociaal systeem dan een juiste en billijke definitie van eigendomsrechten. Wie is de eigenaar van wat en waarom? Tenzij het menselijk ras het recht heeft om bezittingen te bezitten en te hebben, kan er niet zoiets bestaan als stelen of hebzucht. Elke wet tegen zoiets zou belachelijk zijn; want een mens kan niet stelen wat niemand toebehoort, noch kan hij begeren wat niet van een ander is. Zonder eigendom kan een man alles wat hij ziet nemen en gebruiken - totdat iemand die sterker is dan hij zich ertoe verbindt het te bezitten. Zonder eigendomsrechten, goed gedefinieerd en gehandhaafd, zou de wereld worden geteisterd door chaos en geweld.

Door hun verbodsbepalingen veronderstellen de tien geboden welomlijnde, inherente eigendomsrechten die aan de mensheid toekomen, zoals geïllustreerd in de clausules "Gij zult niet stelen" en "Gij zult niet begeren". Degenen die voorstander zijn van de afschaffing van eigendomsrechten lijken niet te beseffen dat het bereiken van een dergelijke stand van zaken het stelen en begeren zou afschaffen en de mens zou reduceren tot het niveau van dieren, met de zwakken in angst voor de sterken.

Basis van eigendomsrechten

In de eerste plaats beginnen eigendom en eigendomsrechten bij het gezin. Niemand kan de bijbel bestuderen zonder te beseffen hoe belangrijk het gezinsleven in de volmaakte economie is. Elk plan dat het gezin verplaatst of het niet accepteert als het middelpunt en leven van een ordelijk systeem, is gedoemd te mislukken.

In overeenstemming met het oorspronkelijke plan van God betreffende de mens zei Hij: “Het is niet goed dat de man alleen is. Ik zal hem helpen om voor hem te ontmoeten. " (Gen. 2:18.) Dat wil zeggen, Hij zou een trooster zijn om bij hem te wonen. Het is in deze tijd van de zogenaamde sociale gelijkheid niet populair om te spreken over eigendomsrechten in de gezinsrelatie en toch, wanneer God het hoofd van het huishouden is en rechtvaardigheid de basis is van alle relaties, zal geen vrouw bezwaar maken tegen de uitdrukking van eigendom in de uitspraak "mijn vrouw", noch zal het nageslacht fout vinden als van hen hun ouders zeggen "onze kinderen". Vanwege het eigendomsrecht - het ene op het andere - heeft de Heer verklaard: 'Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen; en zij zullen tot één vlees zijn.' (Gen.2: 24.)

De wet van de Heer is rijk aan voorzorgsmaatregelen die rondom het gezin worden geplaatst, het gezin beschermen, het rein houden van vervuiling en degenen straffen die de heiligheid van het gezin schenden. Geen eigendomsrechten worden strenger bewaakt en beschermd dan de rechten van man en vrouw, waarbij de doodstraf wordt uitgesproken over overspelers.

Belang van erfenis

Om in het levensonderhoud van het gezin te kunnen voorzien, moet er een erfenis of bezit in het land zijn. Omdat we dit niet hebben erkend of niet hebben gehandeld volgens Gods wetten met betrekking tot het land, zijn miljoenen mensen tegenwoordig ontdaan van hun bezittingen en kunnen ze alleen bestaan door het lijden van de natie. Het verlies van een baan betekent honger, want zonder een verworven recht op het land wordt het recht om te leven en de behoeften van het leven te produceren ontzegd.

Maar de Bijbel zegt dat het land van de Heer is en dat alle mensen er een erfenis zouden hebben.

Een Israëliet kon zijn bezittingen niet verkopen, zodat zijn familie geen erfdeel in het land zou hebben. Nu is een erfenis het recht volgens de wet om bezittingen of eigendommen te ontvangen die iemands erfgoed of geboorterecht zijn. De Heer gaf zijn volk zo'n erfenis in het land en verklaarde: "Het land zal niet voor altijd verkocht worden, want het land is van mij." (Lev. 25:23.) Ze konden dat land pachten, maar er werd een bepaalde periode vastgesteld waarna het land in de oorspronkelijke familie moest terugkeren. Het land kon niet worden ingenomen door middel van belastingheffingen, want er mocht geen belasting worden geheven over de erfenis van een man.

Toen Israël het land Palestina binnenkwam om het te bezitten, werd dat land verdeeld onder de stammen van Israël en ontving elke familie zijn erfenis onder het huis en de stam van zijn vader. Omdat het land van de Heer was, was de tiende van zijn toename heilig voor God.

Wet van het land

Mozes had de kinderen van Israël in overeenstemming met de wet van de Heer geïnstrueerd dat ze hun velden moesten zaaien en hun wijngaarden moesten snoeien en hun fruit moesten verzamelen gedurende zes jaar. Het zevende jaar zou een rustsabbat zijn, in welk jaar ze het land niet mochten zaaien, hun wijnstokken niet mochten snoeien of hun vruchten mochten plukken. Dat wat uit zichzelf groeide, mocht niet worden geoogst, noch mochten ze ervan eten, want het zou een jaar van rust voor het land zijn. "En het land zal zijn vrucht voortbrengen, en gij zult uw verzadiging eten, en daarin veilig wonen."

In deze verklaring heeft de Heer beloofd dat als Zijn volk zich aan de wet met betrekking tot het land zou houden, er geen verwoesting door insecten of gewassen zou zijn. In plaats daarvan zou er een overvloedige opbrengst van alle soorten van het land zijn.

Gebruik van het overschot

Maar wat moeten de mensen in het zevende jaar doen voor voedsel? Dit wordt ook beantwoord, want de Heer zei: 'En indien gij zult zeggen: wat zullen wij eten in het zevende jaar? zie, wij zullen niet zaaien, noch onze inkomsten bijeenbrengen: dan zal ik mijn zegen over u bevelen in het zesde jaar, en het zal gedurende drie jaar vrucht voortbrengen. En gij zult het achtste jaar zaaien en nog van de oude vrucht eten tot het negende jaar; totdat haar vruchten binnenkomen, zult gij van de oude voorraad eten. "

Hier is dan Gods methode om voor de overvloed in productie te zorgen door rust te geven aan het land en een jaar vakantie aan Zijn volk, waarbij in hun levensonderhoud voorzien wordt door de overproductie van de zes jaar. Aldus draagt Gods overvloed, bij het houden van de wet, bij tot welvaart en zegen en verarmt het een volk niet. In plaats van het planten in te perken en de vernietiging van gewassen in te stellen, laat God zien hoe die overproductie ten behoeve van iedereen moet worden gebruikt.

Het jaar van  Restauratie

Zeven sabbatten, of negenenveertig jaar, moesten worden geteld en het vijftigste jaar zou een jubeljaar zijn. Dit vijftigste jaar zou worden geheiligd of geheiligd, dat wil zeggen apart gezet. Gedurende dit vijftigste jaar zou een proclamatie moeten uitgaan. In dit jaar moest elke man terugkeren naar zijn eigen bezittingen en naar zijn eigen familie, terwijl de erfenis van elke man hem werd teruggegeven.

Gegoten in de Liberty Bell in Philadelphia maakt deel uit van de jubileumoproep: "Verkondig vrijheid door het hele land aan alle inwoners ervan." Op 8 juli 1776 ging deze bel: het volk werd opgeroepen om te luisteren naar de voorlezing van de Onafhankelijkheidsverklaring. Wat een ander verhaal zou er in de geschiedenis van ons land kunnen zijn verteld: een verhaal van vrede, vrijheid en echte welvaart - als we ons maar aan de wet van het jubeljaar hadden gehouden!

In plaats daarvan hebben we periodieke depressies en financiële problemen gehad - met een diepere duik in die depressies om de vijftig jaar. Onze natie had het voortouw kunnen nemen door zowel de letter als de geest van die wet te houden die op onze Liberty Bell is gegraveerd en zou daarmee de hele wereld de zegen van het onderhouden van de goddelijke geboden hebben laten zien.

Maar in plaats van dit te doen, kozen we ervoor om in de voetsporen te treden van de naties om ons heen en vijftig jaar na de kritieke dagen na de Onafhankelijkheidsoorlog de Liberty Bell, die elk jaar werd gebeld op de verjaardag van de Onafhankelijkheidsverklaring, gebarsten en is sindsdien niet meer gebeld.

Leaseovereenkomsten en aflossing

Onroerend goed dat in de vijftig jaar voorafgaand aan elk jubeljaar was verkocht, keerde in het jubeljaar terug naar de erfgenamen. Omdat dit zo was, kwam de verkoop van onroerend goed, of het bezit ervan door een ander dan de familie van erfenis, neer op een pacht. De langste termijn zou vijftig jaar zijn, waarbij alle huurcontracten aflopen in het jubeljaar. De prijs van de huurovereenkomst zou in overeenstemming zijn met het aantal jaren dat nog moet lopen vóór het Jubeljaar of de afkondiging van vrijheid en herstel.

Bij het naleven van deze wet wilden de mensen elkaar niet onderdrukken, maar er was vrijheid van handel en zelfs de verkoop van eigendom binnen deze vastgestelde grenzen. Als een man arm was en zijn erfenis verkocht, kon deze vóór het jubeljaar worden afgelost, hetzij door een familielid, hetzij door hemzelf, door aan de koper de waarde van het gebruik van het onroerend goed te betalen voor de jaren die nog tot het jubeljaar duren. Als de eigenaar of zijn familieleden niet in staat waren om het land aldus terug te kopen, werd het bij het Jubeljaar volgens de wet aan hem of zijn familie teruggegeven.

God heeft aldus verzekerd dat Zijn volk het land in bezit blijft houden en door de werking van de wet verhindert dat een man zijn erfenis verkwist, zodat de familie het niet zou kunnen terugkopen, of het uiteindelijk in bezit zou kunnen krijgen in het jaar van vreugde.

Land vrij van belastingen

Het was onmogelijk om de mannen van hun erfenis te beroven onder de wet van de Heer, aangezien er geen belastingen op land werden geheven. Ongeacht iemands persoonlijke verplichtingen kon hij zijn gezin niet onterven door voor altijd van zijn land te worden ontdaan. Miljoenen mensen hebben tegenwoordig geen erfdeel in het land en zijn verarmd in een land waar honderdduizenden hectares land inactief en ongebruikt liggen. Omdat belastingen op het land worden geheven, in plaats van te worden geheven tegen de toename van dat land, kunnen mensen het zich niet veroorloven land te bezitten. Door middel van een schuldsysteem dat velen verarmt en enkelen verrijkt, is de neiging geweest om de velen te onteigenen in onze weigering om de wet na te leven waarin staat dat 'jullie elkaar daarom niet zullen onderdrukken' en we straffen, door middel van belastingheffing, degenen die dat zouden moeten doen. erf het land!

Onderscheid in eigendom

God hechtte veel waarde aan landeigendom. Het was van het land dat de steun van de familie echt kwam en ter bescherming van de familie verzekerde Hij hen dat ze het land zouden blijven bezitten of erven. Dit feit zal duidelijk worden naarmate de industrie zich meer en meer richt op de producten van de boerderij voor het leveren van grondstoffen voor fabricagedoeleinden. Het was verboden landmerken te verwijderen, zodat er geen verwarring zou kunnen bestaan over de bezittingen van een man.

Het is interessant op te merken dat de Heer niet dezelfde waarde hechtte aan stadseigendommen als aan eigendommen in het land. Als een huis in de stad werd verkocht, kon het binnen een jaar worden afgelost. Daarna was het onherstelbaar en keerde het niet terug in het Jubeljaar. Het werd voor altijd eigendom van de nieuwe eigenaar. Maar huizen in het land en in de dorpen werden behandeld als het land, dat op elk moment inwisselbaar was en bij het jubileum aan de oorspronkelijke eigenaar moest worden teruggegeven. De enige uitzondering op de regel met betrekking tot stadseigendommen was in het geval van eigendommen van de levieten. Zij waren de bestuurders in de natie en konden hun bezittingen op elk moment in de stad terugkopen en het keerde in het Jubeljaar naar hen terug.

Bescherming van eigendomsrechten

Hieronder volgen enkele van de diverse uitspraken over eigendomsrechten, met compensatie aan de eigenaar voor hun schending of voor de vernietiging van zijn eigendom. “Indien een mens een akker of een wijngaard zal laten eten, en zijn beest erin zal doen, en op het veld van een ander zal weiden; van het beste van zijn eigen akker, en van het beste van zijn eigen wijngaard, zal hij het vergoeden. " (Ex. 22: 5.) De wet van de Heer legt de nadruk op teruggave van overtredingen en onrecht.

Als een man een vuur aansteekt dat tot gevolg heeft dat hij de bezittingen van zijn naaste schade toebrengt, moet hij volledige en passende vergoeding geven. Als een man een kuil graaft en er niet in slaagt deze af te dekken en er schade wordt toegebracht aan het vee van zijn buurman, moet hij het verlies goedmaken en de volledige vergoeding betalen voor het gedode dier. Nadat hij zijn buurman voor zijn verlies had betaald, zou het dode vee van hem zijn.

Hoewel deze uitspraken specifiek van toepassing zijn op een agrarische gemeenschap, zijn ze toch gebaseerd op fundamentele principes van rechtvaardigheid en recht die in elke tijd en op elk type industriële activiteit kunnen worden toegepast. De uitspraken zoals gegeven zijn voorbeelden van de manier waarop de Wet van de Heer op specifieke gevallen moet worden toegepast. Wanneer dit feit volledig wordt erkend en begrepen, zullen we ophouden mensen te horen vechten tegen de Wet van de Heer, omdat een bepaald oordeel onder die wet in Mozes 'tijd tegenwoordig niet meer van toepassing is.

Nergens in de Bijbel is er enige aanwijzing dat eigendomsrechten ooit zullen worden afgeschaft. Integendeel, dergelijke rechten worden benadrukt en er worden waarborgen geplaatst rond dat eigendom om een man in zijn bezittingen te beschermen. Vrijheid voor het individu bestaat niet, afgezien van de vrijheid van bezit en de bescherming van persoonlijke bezittingen en eigendommen, met voldoende compensatie voor verlies of vernietiging ervan.

Land heeft geen verkoopwaarde

Volgens de wet van de Heer had het land op zichzelf geen verkoopwaarde. De verkoopwaarde zat in de productiviteit van het land. Omdat dit zo was, kon er niets worden gewonnen door land aan te houden voor winst, want er was geen winst in land behalve dat er iemand werkte en werkte om een toename teweeg te brengen. Wanneer een man zijn erfenis verkocht, was het niet het land dat hij verkocht, maar het recht op de toename van dat land. De verkoopwaarde was gebaseerd op de jaarlijkse opbrengst van het land tot het volgende jubeljaar. Het was dus het jaarlijkse rendement dat hij verkocht en niet het land. Zo werden de zuinigen niet bestraft, terwijl de ploeglozen werden beloond zoals zo vaak het geval is. De spaarzame mensen betaalden een tiende van hun overvloed of toename en terwijl de dienstlozen geen tienden betaalden, hadden ze ook geen verhoging. Beiden waren verzekerd van hun erfenis: vrij van de angst haar te verliezen of te laten afnemen door overheidsheffingen, maar de toename van die erfenis kon alleen worden verzekerd door de individuele industrie en onderneming. De eigenaar van onroerend goed en in het bezit van zijn erfgoed, onder de wet van de Heer, wordt gezegend met zekerheid, terwijl het eigendom van onroerend goed tegenwoordig een verplichting is die de middelen van mensen kan belasten om de heffingen op zijn bezittingen te betalen.

Huizen voor iedereen

God zorgde ervoor dat er voorzieningen werden getroffen voor huizen voor al Zijn volk, voor altijd, in Zijn weigering om het land te verkopen. Het gaf mensen zekerheid en verzekerde de ijverigen een kans om in hun behoeften te voorzien en hun rijkdom te vergroten. Omdat land in de eerste plaats de basis is van het bestaan van de mens, terwijl de erfenis ervan zijn recht op eigendom in stand houdt, verarmt een natie en verarmt de bevolking als een regering belastingheffingen op dat land heft. Afschaffing van eigendomsrechten is geen schriftuurlijke leerstelling, hoewel door onze schending van Gods belastingstelsel en met overheidsheffingen op eigendommen en land de afschaffing van eigendomsrechten met het daaruit voortvloeiende verlies van veiligheid een feit is geworden in het leven van miljoenen van onze burgers .

Zekerheid van privé-eigendom

De Bijbel leert niet de leer van gemeenschap van bezit. God zei niet dat mensen onder een wijnstok en een vijgenboom moesten zitten als de volmaaktheid van het Koninkrijksbestuur op aarde was gevestigd, maar Hij zei wel: 'Maar ieder zal onder zijn eigen wijnstok en onder zijn vijgenboom zitten. ; en niemand zal hen bang maken "  - zelfs de belastinginner niet. Op die dag wordt ons verteld dat de huizen privébezit zullen zijn, in het bezit van degenen die ze bouwen, want "Ze zullen niet bouwen, en er wordt weer iemand anders bewoond" zoals zo vaak tegenwoordig gebeurt, zo niet vanwege belastingdruk, dan vanwege het onvermogen om woekerlasten te voldoen en te betalen.

De nadruk wordt gelegd op het feit dat in de volmaaktheid van de Nieuwe Orde der Eeuwen elke man zijn arbeid zal genieten: "En mijn uitverkorenen zullen lang genieten van het werk van hun handen", eraan toevoegend: "Zij zullen niet tevergeefs werken, vooruit voor moeite ', zoals zo vaak tegenwoordig het geval is onder een ruilsysteem dat de neiging heeft de arbeider te verarmen en de rijkdom van de rijken te vergroten.

Natuurlijke bronnen

Een natuurlijke vraag die in deze tijd en generatie opkomt, is: wie zal de grote nationale rijkdom en hulpbronnen beheersen of bezitten, zoals de mineralen in de bergen en de olie onder de grond? Al deze rijkdom behoort toe aan de natie en in hen hebben alle mensen een erfenis. Mozes somde deze nationale bronnen als volgt op:

1) Het water, de regen en de zonneschijn uit de hemel.

2) De zee en de dauw.

3) De natuurlijke productie van akker en bos, los van menselijke arbeid.

4) De olie en de mineralen in de bergen en de heuvels.

Hij verklaarde dat Gods volk een erfenis had in al deze rijkdom en dat deze nationale middelen een nationaal bezit zijn dat ten behoeve van iedereen kan worden gebruikt.

Het beheer van onze nationale aangelegenheden in overeenstemming met de wetten van de Heer zou de mensen alle voordelen en zegeningen opleveren die voortvloeien uit de ontwikkeling en het gebruik van deze middelen. Helaas is deze nationale rijkdom tegenwoordig het privé-eigendom geworden van financiële combinaties die door privé-eigendom miljarden dollars aan rijkdom en bezit hebben verworven. Zij hebben recht op een vergoeding voor hun diensten bij de ontwikkeling van dergelijke rijkdom, maar de mensen moeten een gevestigd belang hebben bij dat wat een nationaal goed is. Particuliere ondernemingen en industrie zouden een passende vergoeding moeten ontvangen voor de omzetting van onze natuurlijke hulpbronnen in bruikbare productie, maar in de nationale schatkist moeten voldoende opbrengsten uit deze activa komen, zodat alle mensen een aandeel kunnen hebben in onze nationale rijkdom. Onder dergelijke omstandigheden zullen financiële belangen niet in staat zijn om te oogsten wat ze niet hebben geplant, noch te verzamelen waar ze niet hebben gezaaid.

Dit is geen socialisme of communisme, maar het is in overeenstemming met de wet van de Heer en ter bescherming van het erfgoed van Zijn volk. We hebben mensen toegestaan om nationale rijkdom uit te buiten en vaak te vernietigen voor zelfzuchtige doeleinden. Door zulke methoden hebben ze grote fortuinen vergaard uit de rijkdom die God aan de natie gaf. Met deze fortuinen zijn onder ons huidige systeem macht en controle in handen van enkelen gekomen ten koste van velen. Al deze rijkdom aan natuurlijke hulpbronnen moet aan de natie worden teruggegeven, maar de arbeiders zullen een toereikende beloning verdienen, of het nu gaat om management of arbeid, bij het omzetten van nationale hulpbronnen in bruikbare rijkdom. Maar niemand zal in staat zijn om dat wat aan de mensen toebehoort te beheersen ten koste van de nationale belangen, noch zullen privébelangen in staat zijn om de werkelijke rijkdommen die aan alle mensen toebehoren als privé-bezit te houden.

Dit alles zal mogelijk worden door het passeren van het onrechtvaardige en onrechtvaardige systeem waaronder mensen tegenwoordig werken, want deze Babylonische concurrentiemethode, met zijn monetaire standaard van rijkdom, moet plaatsmaken voor een rechtvaardig systeem van belastingheffing en permanent eigendom van eigendom - met een geperfectioneerd ruilmiddel gebaseerd op onze rijkdom aan nationale activa en op onze productie.

Over de huidige omstandigheden zegt de profeet Jesaja: 'Hij zag ernaar uit dat gerechtigheid werd gedaan, maar vond misdaad; en voor vriendelijkheid onderdrukking. Helaas! ze voegen huis aan huis toe, - brede boerderij tot boerderij, - dat alleen zij mogen wonen in het hart van het land! ”(Jes. 5: 7-8.)

Aldus veroordeelt God het grote landbezit van de weinigen die van Zijn volk hun erfgoed hebben afgenomen!

……….

 

ORGANISATIE  EN

ADMINISTRATIE  #1

Waarom regeringen? De anarchist verklaart dat ze niet nodig zijn, want hij beschouwt alle regeringen als in wezen tiranniek. Het is een parallelle houding ten opzichte van die van de atheïst ten opzichte van het christendom en de bijbel. Zowel anarchisten als atheïsten worden in hun overtuigingen gedreven door de tekortkomingen van mensen in hun wanbestuur en in hun falen om de waarheid te erkennen en te begrijpen. Zulke ontevredenen zijn daarom het product van het falen van mensen in plaats van het falen van fundamentele en solide principes.

Het woordenboek definieert overheid als "gezaghebbend bestuur van staatszaken". Het is daarom de controle, leiding en terughoudendheid die over de mens worden uitgeoefend in zijn gemeenschapsleven. Als die terughoudendheid in overeenstemming is met rechtvaardige en billijke wetten, dan zullen alleen de crimineel geneigd zijn fouten te vinden en zich tegen zulk bestuur te verzetten.

Aangezien de overheid een gezaghebbend bestuur is, van waar komt dit gezag dat de mens het recht geeft de wet toe te passen en macht over zijn medemens uit te oefenen? Een van de opvallende bewijzen dat een Macht groter dan de mens verantwoordelijk is voor het verlenen aan mensen het recht om een ordelijk bestuur te vestigen, is dat de geschiedenis de onvermijdelijke vergelding laat zien die volgt op het misbruik of misbruik van de macht om te regeren. Want er rust evenveel verantwoordelijkheid op de schouders van degenen die met staatszaken zijn belast - om de wet met billijkheid en gerechtigheid toe te passen - als op de staatsburgers om de wet te houden en na te leven. Zelden of nooit begint het uiteenvallen van de regering bij de mensen. Het niet respecteren van de wet en verzet tegen degenen die de wet toepassen, is meestal het gevolg van het feit dat mensen zich bewust worden van corruptie en inefficiëntie op hoge plaatsen.

Omdat dit zo is, is er misschien niets zo belangrijk voor de vrede, welvaart en geluk van een volk dan het type en de vorm van regering waaronder mensen leven.

Mensen onder tirannieke regeringen worden onderdrukt en zijn onderworpen aan onrechtvaardige wetten en slecht bestuur, ongeacht de nationale middelen en rijkdom van de natie. Aan de andere kant, een volk dat onder een welwillende regering leeft - waarvan de bestuurders maar één gedachte in gedachten hebben: de wet toepassen voor het welzijn van allen, dat gerechtigheid en gerechtigheid kunnen worden gevestigd, en weigeren een bepaalde groep burgers te begunstigen of blijk geven van partijdigheid jegens een klasse onder haar volk - vrede bewaren binnen haar eigen grenzen en te allen tijde een loyale burgerij hebben die klaarstaat om de rechten van een dergelijke regering te verdedigen.

Nergens heeft de mens de bevoegdheid gekregen om wetten te maken! Perfectie in de regering vereist dat mensen alleen in een bestuurlijke hoedanigheid functioneren, want wanneer mensen deze functie verlaten en het recht aannemen om wetten te maken, is het resultaat verwarring en het onvermogen van mensen om zich aan alle wetten te houden - waarvan er vele achterhaald zijn. bijna zodra ze in wet zijn omgezet.

Wet essentieel

We hebben al aangetoond dat het voor mannen net zo essentieel is om de door God gegeven wetten van moreel gedrag, economisch welzijn en gemeenschapsverhoudingen na te leven als voor mannen om de natuurwetten na te leven die nodig zijn voor een ordelijk universum. Net zoals mensen lijden in het werk van hun handen wanneer ze wetten overtreden die de scheikunde, natuurkunde of mechanica regelen, zo lijden mensen zeker wanneer regeringen afwijken van wetten die fundamenteel zijn voor rechtschapenheid in het bestuur.

Doel van de regering

Onze voorouders brachten het werkelijke doel van de regering tot uitdrukking toen ze de preambule van onze grondwet schreven. "Wij, het volk van de Verenigde Staten, om een meer volmaakte unie te vormen, gerechtigheid te vestigen, huiselijke rust te verzekeren, te zorgen voor de gemeenschappelijke verdediging, het algemeen welzijn te bevorderen en de zegeningen van vrijheid voor onszelf en ons nageslacht veilig te stellen, doen verordenen en vaststellen van deze grondwet van de Verenigde Staten van Amerika. " Hoewel het verlangen was om deze zegeningen aan onze natie te schenken, zou het schrijven van een grondwet, hoe zorgvuldig ook opgesteld, op zich deze zegeningen voor een volk niet veilig stellen, want ze zijn de attributen van gerechtigheid in het bestuur.    

Het is onmogelijk om gerechtigheid te vestigen tenzij degenen die belast zijn met de handhaving van de wet rechtvaardig zijn. Het is onmogelijk om huiselijke rust te hebben tenzij er een billijke belastingheffing is (wat geen confiscatie van eigendom is) en tenzij er een juiste verdeling is van het recht op arbeid en bezit onder een economisch systeem dat armoede en armoede zou elimineren, anders zal er wees altijd angst en vrees voor de toekomst. Het algemene welzijn kan zeker niet worden bevorderd als de ene groep burgers wordt bestraft ten gunste van een andere en meer begunstigde groep. Het functioneren van een rechtvaardige regering is dus fundamenteel administratief; dat wil zeggen, er moeten wetten worden toegepast die voor iedereen rechtvaardig zijn, van de nederigste tot de grootste van al onze burgers.

We kunnen niet de zegeningen van vrijheid hebben voor onszelf of voor ons nageslacht onder een regering die zaken doet in concurrentie met haar eigen burgers. Regeringen in het bedrijfsleven en "regeringen die het bedrijfsleven controleren" vernietigen het doel van de regering zelf!

Op zoek naar het koninkrijk

Hoe kunnen dan de zegeningen van echte vrede, voorspoed en geluk worden verzekerd die vrijheid en vrijheid voor iedereen garanderen? Jezus beantwoordde deze vraag toen Hij zei: 'Zoek eerst het koninkrijk van God (waarvan het evangelie werd gepredikt door zowel Johannes de Doper als Jezus), en Zijn gerechtigheid (wat de volmaaktheid is van het beheer van de wetten van dat koninkrijk) ; en al deze dingen (de behoeften van het leven waarover Hij had gesproken) zullen worden toegevoegd (dat wil zeggen, gegeven) tot jou."   (Matth. 6:33.)

Dit is een oproep om het bestuur te herstellen dat over het Koninkrijk was gevestigd op het moment dat het op de berg Sinaï werd georganiseerd. Daar had God de wetten van gerechtigheid gegeven die Zijn volk was opgedragen ze toe te passen. Dit Goddelijke Handvest van Nationaal Bestuur erkent de onmogelijkheid om rechtvaardigheid, rechtvaardigheid en vrijheid te vestigen totdat al Zijn wetten worden nageleefd. En hoewel God de mens (of een groep mensen) nooit het recht heeft gegeven om wetten te maken, heeft Hij de mensen toch opgedragen Zijn wetten te onderhouden, na te leven en toe te passen.

Regeringen bestaan niet

Vóór de zondvloed hadden mannen niet de bevoegdheid om de wet toe te passen. Ieder individu was verplicht de goddelijke geboden te onderhouden en in acht te nemen, maar er was geen menselijke organisatie om degenen die weigerden de wet na te leven en te houden, voor het gerecht te brengen. De omstandigheden die de anarchisten zouden navolgen bestonden in de antediluviaanse periode, want in die tijd waren die er geen regeringen om mensen in bedwang te houden. Elke man regelde voor zichzelf zijn individuele gedrag zonder angst voor een aards tribunaal waarvoor hij voor zijn wandaden verantwoording zou kunnen afleggen. Het bijbelse verslag geeft het resultaat van deze vrijheid om iemands wil uit te oefenen zonder menselijke beperking: “De slechtheid van de mens was groot op aarde en elke verbeelding van de gedachten van zijn hart was alleen maar voortdurend slecht. . . . De aarde was ook verdorven voor God, en de aarde was gevuld met geweld. " Mannen die regeringen verachten, zouden, als ze hun zin hadden, het antediluviaanse kwaad van corruptie en geweld herstellen in hun verlangen om de uitvoering van de wet te vernietigen.

Organisatie van regeringen

In navolging van het verslag van de zondvloed, hebben we het verslag van het oorspronkelijke charter dat de mens machtigt om de wet toe te passen en de misdadiger voor het gerecht te brengen die de bepalingen ervan overtreedt. De voorwaarden van dit oude document zijn voor onze instructie in de Schrift bewaard gebleven. Het is verplicht voor mannen om degenen die verantwoordelijk zijn voor geweld en moord voor het gerecht te brengen. Omdat slechte mensen de morele overtuiging van Gods geboden zouden veronachtzamen, werden de mensen nu belast met de volgende verantwoordelijkheid: "Wie het bloed van de mens vergiet, door de mens zal zijn bloed vergoten worden." (Gen. 9: 6.) Ditzelfde gebod vereiste de organisatie van een besturend lichaam om de wet toe te passen en was verantwoordelijk voor het begin van de regering.

De bepaling van dit originele handvest van bestuur zet het enige doel van de regering uiteen, namelijk het voorkomen van geweld en misdaad en het handhaven van de wet en orde. Nergens vinden we enige vermelding van een uitbreiding van dit handvest met andere dan de bevoegdheid om de wet toe te passen. Regeringen zijn afgeweken van deze vereisten en hebben rechten aangenomen die nooit bedoeld waren om door een bestuursorgaan te worden uitgeoefend - met als resultaat dat er tirannie en onderdrukking heeft plaatsgevonden, zoals blijkt uit de verslagen van de geschiedenis en in de huidige regeringsactiviteiten, en zoals aangetoond door het kwaad van bureaucratieën.

Twee beschavingen

Regeringen waren oorspronkelijk georganiseerd in overeenstemming met de bepalingen van het Goddelijk Handvest, maar de geschiedenis leert dat, in de loop van de tijd, werd aangenomen dat het gezag dat hun was verleend om de wet toe te passen een vergunning was die werd gebruikt om mensen te onderdrukken en te domineren. Het recht om te regeren werd door agressieve mannen aangegrepen als controlemiddel - met als resultaat dat de geest ontstond dat misschien maakt het goed en aan de sterke behoort de buit! Met dit als uitgangspunt ontstond er een beschaving gecentreerd in de Eufraatvallei, waarvan de heersers hun regeringsfilosofie lieten zien door agressieve oorlogvoering tegen allen die tegen hun methoden waren of hun ambities in de weg stonden.

Individuele daden van geweld en criminaliteit in de tijd vóór de zondvloed hadden nu plaatsgemaakt voor het geweld van agressieve regeringen. En vanwege het feit dat regeringen nu slecht waren geworden, was het in de plannen van God noodzakelijk om een administratie van gerechtigheid op te richten om deze agressie tegen te gaan en waarvan het doel de uiteindelijke vernietiging van de regering door geweld zou zijn. Om dit mogelijk te maken, koos God een man en zijn gezin uit door wie zijn plannen zouden worden uitgewerkt. Abraham werd geroepen en aan hem en zijn zaad werd de taak toebedeeld om kwaadaardige agressie te weerstaan. Aan dit ras van mensen werd in de voorzienigheid van God een uitbreiding van het oorspronkelijke handvest verleend in die zin dat zij uiteindelijk tot wereldheerschappij zouden komen en alle regeringen die verantwoordelijk waren voor wanbeheer zouden vernietigen.

Ultieme wereldregel

Om ervoor te zorgen dat dit wereldwijde programma definitief vervuld zou worden, werd het zaad van Abraham georganiseerd in een koninkrijk op de berg Sinaï en kreeg het gezag om Gods wetten toe te passen, die de basis werden van hun nationale leven en het fundament van hun regeringsgezag en grondwet. Hier werd dus een koninkrijk georganiseerd door Jehovah, de God van Israël, en op grond van dat feit is het het koninkrijk van God op aarde: de wetten waarvan het koninkrijk alsnog over de hele aarde zal worden gehandhaafd, in de uiteindelijke wereldomvattende administratie van die wetten door dit Koninkrijk.

We hebben de organisatie van dit Koninkrijk al aangeroerd, maar laten we nogmaals het doel van die organisatie benadrukken - om de wet in gerechtigheid toe te passen, om gelijkheid en gerechtigheid over de hele aarde te vestigen en om alle kwaadaardige agressie te weerstaan - om slechte mensen en en vernietigt uiteindelijk de macht van die regeringen die uit zijn op kwade agressie. Dit is de taak waaraan het koninkrijk van God, georganiseerd op de berg Sinaï, is opgedragen; en de burgers van dat Koninkrijk, onder goddelijke dwang, zullen eindelijk alle bepalingen van het handvest uitvoeren die hun een nationaal bestaan als Zijn Koninkrijksmensen verlenen.

Type mannen met kantoor

Aangezien het doel en het doel van het Koninkrijk zuiver administratief is, is het essentieel dat het juiste type mannen wordt gekozen voor een ambt, anders zal er onrechtvaardigheid zijn in het bestuur. Zulke mannen mogen niet worden onderworpen aan de aanvaarding van steekpenningen, noch in competitie treden met criminelen. Ze moeten sympathie hebben voor het doel van het Koninkrijk, zijn wetten houden en alle vereisten voor een rechtvaardige administratie naleven. De regel die moet worden gevolgd bij het kiezen van degenen die verantwoordelijk zijn voor het bestuur, is als volgt: "Bovendien zult u uit alle mensen voorzien in bekwame mannen, zoals vrees voor God, mannen van waarheid, die hebzucht haten." (Exodus 18:21.)

Een tijdlang was Israël in staat om zulke mannen te kiezen, maar in de loop van de tijd week het volk af van de naleving van de wet met als gevolg dat gewelddadige mannen aan de macht kwamen en wanbeheer volgde. Jezus verwees naar dergelijk kwaad in zijn tijd toen Hij zei dat het Koninkrijk te lijden had onder geweld en de gewelddadigen het met geweld overmeeften.

Omdat deze omstandigheden bestonden in een wereld die grotendeels werd geregeerd door niet-wedergeboren mensen, zelfs te midden van de Koninkrijksmensen, vond Jezus het onmogelijk om een eerlijk gehoor of oprechte medewerking van de heersers van Zijn tijd te krijgen. In plaats daarvan zochten ze Zijn leven en waren ze verantwoordelijk voor Zijn dood. Maar als resultaat van Zijn leven, bediening, dood en opstanding worden mannen en vrouwen nu voorbereid op de dag waarop zij de zaken van het Koninkrijk zullen overnemen en besturen. Zulke personen zullen volledig in aanmerking komen voor een ambt en in overeenstemming komen met de vereisten van Exodus 18:21 en zullen boven omkoping, hebzucht en alle andere verleidingen staan die mensen nu teisteren. Dit is de groep aan wie God de administratie van Koninkrijkszaken en het vestigen van orde en vrede over de hele aarde zal toevertrouwen wanneer Zijn Zoon de troon van Zijn Vader David overneemt en voor eeuwig over het Huis van Israël regeert.

Regering van administratie

Wat zal dan de regeringsvorm zijn die over Zijn volk zal worden gevestigd in de volmaaktheid van het Koninkrijksbestuur? Het zal een regering zijn die zal functioneren in overeenstemming met de Israëlische grondwet en de leden van die regering zullen geen wetgevende voorrechten uitoefenen bij het maken van wetten. Hun taak zal zijn om de goddelijke wet toe te passen, want alleen God is de allerhoogste in het maken en geven van wetten. Aangezien Mozes soms een beroep deed op goddelijke leiding in gevallen die niet voldoende werden behandeld in overeenstemming met het menselijke concept van de geopenbaarde wet en oordelen ontving waarin hij instructies kreeg over bestuurskwesties, zal ook goddelijke openbaring worden gegeven wanneer dat nodig is om de reikwijdte en toepassing te vergroten. van de goddelijke wetten.

Volgens de goddelijke wet berust in geen enkele provincie, staat of natie de wetgevende macht die mensen in staat stelt nieuwe wetten uit te vaardigen of te creëren.

Twee belangrijke functies

Volgens de goddelijke grondwet heeft de regering twee hoofdfuncties: uitvoerende en gerechtelijke. Uitvoerend voert de regering de wet uit, int de belastingen, zet het financiële en monetaire systeem op, zorgt voor de nationale verdediging om de staat te beschermen tegen agressie van binnen en van buiten, onderhoudt diplomatieke betrekkingen met andere landen en is verantwoordelijk voor het sluiten van verdragen en convenanten : al deze handelingen moeten in overeenstemming zijn met het goddelijk handvest.

Juridisch behandelt de regering klachten, behandelt zaken en geeft een rechtvaardig, billijk en onpartijdig oordeel over alle zaken die eraan komen. Het gaat in tegen de crimineel geneigd en brengt iedereen die de goddelijke wet overtreedt voor de rechter. Het beschermt het gezin en een man in zijn bezittingen en straft degenen die de rechten en goederen van zijn medemens niet respecteren. Het instrueert de mensen in de wet en de gerechtigheid ervan dat ze gezagsgetrouwe burgers mogen zijn.

Perfectie in de regering, zowel in haar uitvoerende als gerechtelijke functies, maakt van de regering de grote scheidsrechter en regisseur van de zaken van mensen, zodat ze zich bij hun persoonlijke en zakelijke activiteiten aan de wet kunnen conformeren en in vrede met elkaar kunnen leven, Dat en dat alleen , is het doel van de overheid. Als een regering zich niet aan deze principes houdt, faalt ze in het doel waarvoor de regeringen zijn opgericht.

Koning of president

Het hoofd of de uitvoerende macht die het hoogste staatsambt bekleedt, of hij nu op een troon zit of president van de natie is, krijgt de opdracht om alle wet in een boek te schrijven of te kopiëren en hij zal het bij zich houden en daar in de hele geschiedenis lezen. dagen van zijn leven. Het doel is: 'Dat hij zal leren de Heer, zijn God, te vrezen, al de woorden van deze wet en deze inzettingen te houden, om ze te doen: opdat zijn hart niet boven zijn broeders verheven wordt, en dat hij zich niet het gebod, naar rechts of naar links: ten einde, opdat hij zijn dagen in zijn koninkrijk, hij en zijn kinderen, in het midden van Israël kan verlengen. "

Niet alleen moesten de leiders van het volk de wet voortdurend bestuderen, maar Mozes gebood de priesters - de zonen van Levi (niet de Aäronische orde van het priesterschap) - die de leiding hadden over staatszaken, als volgt: 'Aan het einde van elke zeven jaar, tijdens de plechtigheid van het jaar van vrijlating, op het loofhuttenfeest, wanneer heel Israël zal verschijnen voor de Heer, uw God op de plaats die hij zal kiezen, moet u deze wet voor heel Israël lezen in hun horen. Verzamel de mensen, mannen en vrouwen, en kinderen, en uw vreemdeling die binnen uw poorten is, opdat zij mogen horen en leren, en de Heer, uw God, vrezen, en alle woorden van deze wet naleven. : En dat hun kinderen, die niets hebben geweten, de Heer, uw God, mogen horen en leren vrezen. "   (Deut.31: 10-13.)

……….

 

OVERHEID #2

Omzet

Regeringen moeten inkomsten hebben en in overeenstemming met de goddelijke wet is het vereist dat de tienden voor dit doel bij alle mensen worden verzameld. De wet van tiende werd behandeld in hoofdstuk VII. Naast de tiende was de hoofdelijke belasting, jaarlijks geïnd en betaald door al degenen die in Israël genummerd zijn vanaf twintig jaar en ouder.

Bij het betalen van de tienden, door tot Hem terug te keren een tiende van hun toename, erkenden de mensen dat alles wat ze hadden van God was! De levieten, die de functies van onze moderne burgerlijke zendeling vervulden, werden belast met de verantwoordelijkheid om de tienden te innen.

Nu behoort niet alle tienden toe aan de kerk, zoals ten onrechte wordt onderwezen door sommige christelijke leiders van vandaag, maar slechts een tiende van de tiende was voor kerkelijke doeleinden.

De instructie aan de belastinginners was als volgt:

'Wanneer u van de kinderen Israëls de tienden neemt die ik u van hen als erfenis heb gegeven, dan moet u daarvan een hefoffer voor de Heer offeren, een tiende van de tiende. . . gij zult daarvan het hefoffer van de Heer aan de priester Aäron geven. " (Numeri 18: 26-28.)

Met de herziening van ons huidige gecompliceerde regeringssysteem om in overeenstemming te zijn met de Israëlische bestuursnorm, zouden de operatiekosten aanzienlijk worden verlaagd, terwijl er geen uitgaven voor noodhulp nodig zouden zijn - aangezien er voor de armen en behoeftigen zou worden gezorgd onder de Israëlieten. economie. Dit geeft antwoord op degenen die twijfelen aan de toereikendheid van de inkomsten voor overheidsdoeleinden onder het systeem van tienden. Als aan het bovenstaande ook wordt toegevoegd dat er geen rente zal zijn om te betalen, of een gebonden schuld die zo veel van de overheidsinkomsten opslokt, zal een ondraaglijke last zijn weggenomen.

Monetair systeem

In hoofdstuk VII de behoefte aan een monetair systeem waarin werd aangetoond dat het ruilmiddel, vertegenwoordigd door een waarde-eenheid, het door God gegeven Israëlische ruilsysteem is. De goddelijke economie voorziet in de erkenning van deze eenheid van waarde als de maatstaf van rijkdom waartegen het ruilmiddel moet worden uitgegeven. Omdat geld werd beschouwd als rijkdom, in plaats van als onze goederen, heeft ons huidige systeem de regering en de mensen een last opgelegd waaraan niet kan worden ontkomen totdat onze natie terugkeert naar de standaard van goddelijke economie onder leiding van een regering die in overeenstemming is met alle vereisten van de wet van de Heer.

Representatieve regeringsvorm

Toen Israël op de berg Sinaï tot een koninkrijk was georganiseerd, twijfelde niemand aan de voortzetting van de positie en het leiderschap van Mozes, die het volk had gekozen om uit Egypte te volgen. Maar Mozes had hulp nodig bij het bestuur van de regering, waarvan het blijvende fundament werd gelegd toen hij de geboden, inzettingen en oordelen van de Heer ontving die als de wet van het Koninkrijk moesten worden bediend. Er werd een representatieve regeringsvorm ingesteld en de regel waarmee deze mannen werden geselecteerd, wordt uiteengezet in Exodus 18 en is als volgt: bekwame mannen en mannen die God vreesden, mannen van waarheid, die hebzucht haten, moesten worden geselecteerd en geplaatst als heersers over duizenden, heersers over honderden, heersers over vijftig en heersers over tientallen. Ze moesten het volk oordelen en regeren en alleen tegen de zaken die te moeilijk voor hen waren, moest voor de definitieve beslissing een beroep worden gedaan bij de nationale leiders. De regering zou beslist alleen in een administratieve en gerechtelijke hoedanigheid optreden.

Drie soorten overheid

Laten we dus even kijken naar de drie soorten overheid die daarin vertegenwoordigd zijn 1) autocratie, 2) democratie en 3) een republiek en de combinaties hiervan. Autocratie is nu de absolute heerschappij van één man die de volledige autoriteit en macht over zijn onderdanen heeft. Democratie in de ruimste zin van het woord is de heerschappij van de menigte waarin het politieke systeem rechtstreeks wordt uitgeoefend of gecontroleerd door het volk collectief; het is een regering door de mensen. Een republiek is een regering waarin de mensen vertegenwoordigers kiezen die belast zijn met de verantwoordelijkheid van het bestuur en door wie ze handelen; deze vertegenwoordigers functioneren onafhankelijk van de mensen in staatszaken, en voeren de regeringszaken uit in overeenstemming met de vereisten van de wet.

Een democratie is daarom een regeringsvorm die in opstand komt tegen God, een regering van het volk waarbij het laatste hof van beroep de publieke opinie is. De wet van de Heer wijst er duidelijk op dat de publieke opinie, of de stem van de meerderheid, op geen enkele manier invloed mag hebben op de wet of haar rechtschapen bestuur. Zijn geboden, "Gij zult niet", hadden voorrang op elke mening, hetzij privé, hetzij openbaar. Zijn statuten, die zowel het bestuur in de natie regeren als het economische leven en het welzijn van Zijn volk, waren nooit bedoeld om te worden onderworpen aan een volksreferendum of wijziging. Zijn vonnissen moesten nauwgezetter worden gehouden dan enig vonnis dat in een rechtbank zou worden uitgesproken.

Dit alles wordt bevestigd door Mozes, die zei: 'U zult niets toevoegen aan het woord dat ik u gebied, en u zult er niets van afdoen, opdat u de geboden van de Heer, uw God, die ik u gebied, onderhoudt.'   (Deut.4: 2.)

Mozes codificeerde de wet van de Heer, het werd de grondwet van Israël, het volk werd aangespoord zich strikt aan te houden al zijn vereisten! De eerste demonstratie van de democratische tendens in Israël en de manifestatie van het verlangen om van deze wetten af te wijken werd gedaan door het volk toen Mozes afwezig was in het kamp. De mensen verzamelden zich voor Aäron en eisten dat hun stem zou worden gehoord. Aaron stemde in met hun beroep. Het Gouden Kalf was gebouwd en de democratie, de heerschappij van het volk, was volledig in werking toen Mozes terugkeerde. Het gesprek dat plaatsvond tussen Mozes en Aäron is van wezenlijk belang. Mozes stond voor het houden van de wet, terwijl Aäron het antwoord van de politicus gaf omdat hij gehoor gaf aan de eisen van de mensen in hun verlangen naar democratisch bestuur, want hij gaf de mensen wat ze wilden.

Van Israël  Het formulier  van  Regering

Bij het volgen van de geschiedenis van Israël wordt opgemerkt dat elke keer dat het volk afweek van de strikte naleving van de wetten van de Heer, zij de principes van een regering door het volk en voor het volk gedeeltelijk of geheel overnamen, in tegenstelling tot de naleving van Gods wetten.

Het type regering dat God op de berg Sinaï aan Israël gaf, was noch een autocratie, noch een democratie. Het was een constitutionele representatieve regeringsvorm met mannen die in functie waren gesteld om de wet uit te voeren en de verantwoordelijkheid voor de staatsaangelegenheden op zich te nemen. Onder hun bestuur werden rechters aangesteld om zaken te behandelen en over kwesties te beslissen. Later, in plaats van Mozes en de rechters die hem volgden als leiders, trad een koning aan - maar het type regering was nog steeds constitutioneel en representatief.

Grondwet van de Verenigde Staten

Toen de tijd aanbrak voor de Verenigde Staten van Amerika om een grondwet aan te nemen, hebben onze voorouders deze gemodelleerd naar het perfecte Israëlische bestuurssysteem. Of dit nu opzettelijk werd gedaan of niet, God leidde in Zijn voorzienigheid de opstellers van onze grondwet om een document te tekenen dat Gladstone ertoe bracht te zeggen na het te hebben gelezen: 'Het is het grootste stuk werk dat ooit in een bepaalde tijd door de hersenen en doel van de mens. "

Bij het aannemen van onze grondwet hebben we er echter niet in geslaagd om de uitvoering van de wet die aan Israël was gegeven verplicht te stellen toen op de berg Sinaï de eerste grote republiek ter wereld werd georganiseerd. Zo bleef de macht in handen van het volk om wetgeving uit te vaardigen die het voor toekomstige generaties mogelijk maakte om de Republiek te vernietigen. Omdat dit zo was, hebben we de reden voor het mislukken van de werking van wat anders de grootste van alle regeringen had kunnen zijn sinds de tijd van Mozes.

Citeren uit Terug naar de Republiek door Harry F. Atwood:

“Na de goedkeuring van de grondwet en de oprichting van de Republiek van de Verenigde Staten van Amerika begon het eerste grote tijdperk van bestuurlijke vooruitgang dat de wereld ooit heeft gekend. We begonnen problemen op te lossen en privileges veilig te stellen die filosofen en staatslieden eeuwenlang hadden verbijsterd. . . . We straalden over de hele wereld de stralen van licht, hoop, vooruitgang en gerechtigheid uit. "

De auteur zag niet in dat dit alles mogelijk werd in onze navolging van de regeringsprincipes die aan Israël werden gegeven op de berg Sinaï.

De auteur van het bovenstaande boek vervolgt: “Geleidelijk aan begonnen we echter onze nationale regering te wijzigen door de benoeming van besturen en commissies, en de oprichting van verschillende overheidsinstanties die het voor de regering onmogelijk maakten om te functioneren in overeenstemming met de plan van de grondwet. "

Overheidstekortkomingen

Bij het samenvatten van de tekortkomingen van de verschillende regeringsvormen, afgezien van een republiek, heeft dezelfde auteur het volgende te zeggen: “Socialisme is die fase van de democratie die eigendomsrechten ontkent. Anarchie is die fase van democratie die de wet ontkent. Het initiatief is die fase van de democratie die het mogelijk maakt dat de woedende menigte, onder leiding van de demagoog, wetgeving vaststelt. Het referendum is die fase van de democratie die ervan uitgaat dat de minderheid bij een speciale verkiezing impulsief de opzettelijke actie van de meerderheid bij reguliere verkiezingen moet intrekken. De gerechtelijke terugroepactie is die fase van de democratie die het mogelijk maakt om een zaak te behandelen van de rechtszaal, waar beslist kan worden in overeenstemming met de wet en het bewijs, naar de straathoeken, waar de agitators een beroep kunnen doen op hartstocht en vooroordelen. "

De Israëlische grondwet waakte tegen al dit kwaad door het volk verplicht te stellen zich aan alle wetten te houden en hen te verbieden wetten te maken of uit te vaardigen. Dat Israël zich niet aan de vereisten van hun grondwet hield, blijkt uit de bestudering van haar geschiedenis. Vanwege dit vertrek in het afkeren van het beheer van de wet van de Heer wordt de volgende aanklacht tegen de natie voor deze nationale zonde tegen hen opgetekend: 'En zij verwierpen zijn inzettingen, en zijn verbond dat hij sloot met hun vaderen, en zijn getuigenissen die hij tegen hen getuigde: en zij volgden ijdelheid en werden ijdel. . . . En ze lieten al de geboden van de Heer, hun God, achter. "    (II Koningen 17: 15-16.)

IJdelheid van Israël

Wat deed Israël precies toen ze ijdel werden? Ze beschouwden zichzelf als even bekwaam om wetten te maken voor hun leiding als God Zelf. Ze hebben daarom wetten uitgevaardigd om de plaats in te nemen van de wetten die God hun gaf om toe te passen. Omri was de grootste overtreder in deze afwijking van het naleven van de wet. In 1 Koningen 16:25 wordt ons verteld dat "Omri kwaad deed in de ogen van de Heer en erger deed dan al wat vóór hem was." Micha verwijst naar deze zonde van Omri, en vertelt ons dat de mensen volgden wat hij had gedaan: "Want de statuten van Omri worden nageleefd."    (Micha 6:16.)

Vanaf de dagen van Omri en verder begon het Huis van Israël hun wetgevende besluiten te vermenigvuldigen, aangezien zij de principes van en zich aan de democratische regeringsvorm hielden. De dag komt dat degenen die met staatszaken zijn belast, wegens bekwaamheid en verdienste in functie zullen worden aangesteld en die hun ambt zullen voortzetten, zoals de oudsten hun ambt in Israël voortzetten, zolang ze de wet van de Heer handhaven en toepassen. Deze verklaring is gedaan op basis van de profetie van Ezechiël: “Ik zal hen redden uit al hun woonplaatsen, waarin zij gezondigd hebben, en zal hen reinigen: zo zullen zij mijn volk zijn, en Ik zal hun God zijn. . . zij zullen ook wandelen in mijn oordelen, en mijn inzettingen naleven om ze te volbrengen. "   (Ezechiël 37: 23-24.)

Representatieve constitutionele regering

Wanneer wordt begrepen dat de basis van de Israëlische organisatie constitutioneel is, met de wet van de Heer als de wet van het land, en ongeacht de officiële titel die de leider van de natie draagt, dat zijn taak zal zijn om de geboden, statuten en oordelen van de Heer in billijkheid en rechtvaardigheid, en, hem bijstaan in dat bestuur, vertegenwoordigers gekozen uit het volk vanwege hun deugd en integriteit, dan - en dan alleen - zal onze natie op weg zijn om de gerechtigheid te herstellen in administratie. Dan zal het fundament zijn gelegd waarop een blijvende en blijvende regering kan worden gebouwd, gebaseerd op de rotssteen van de geboden, inzettingen en oordelen van de Heer die werkt als de wet van het land.

Na het schrijven van wat Gladstone het grootste door de mens geproduceerde document noemde, moet het ontwaken van de mens komen tot het besef van de noodzaak om het beheer van de wet van de Heer te herstellen. Het moet ook worden aanvaard en erkend dat er geen recht wordt verleend aan de mens dat hem in staat stelt wetten te maken, want regeringen werden door God georganiseerd om strikt in een administratieve en gerechtelijke hoedanigheid te functioneren en zich te onthouden van het aangaan van zakelijke activiteiten die volgens de wet toegewezen aan de burgers van het Koninkrijk.

……….

 

JURISPRUDENTIE

EN DE RECHTER

Terwijl God aan mensen het recht heeft gedelegeerd om Zijn wetten toe te passen en Zijn volk heeft voorzien van een volmaakte constitutie; toch, krachtens het feit dat de burgers van Zijn Kangdom de onmiddellijke soevereiniteit van God erkennen, is het Koninkrijk zelf een theocratische staat. In die staat worden de mensen vertegenwoordigd door degenen die uit hun midden zijn gekozen en bevoegd zijn om toezicht te houden op de staatszaken.

Jurisprudentie in die staat kan nu worden gedefinieerd als de filosofie van de positieve of goddelijke wet en het beheer ervan. Het is daarom de wetenschap waardoor de wetten worden gereduceerd tot een systeem en hun principes worden geanalyseerd en gerechtelijk toegepast onder goddelijke leiding en leiding. De rechterlijke macht is het overheidsdepartement dat de wetten met betrekking tot burgerlijke en strafzaken beheert en het heeft betrekking op rechtbanken en hun procedures en is van toepassing op de rechters van de rechtbank die gezamenlijk worden beschouwd. Het is deze fase van het Koninkrijksbestuur waarmee we nu te maken hebben bij het analyseren van de toepassing van de wet bij de behandeling van zaken: civiel en strafrechtelijk.

Bij een ordelijke procedure is het nodig dat rechters worden benoemd om klachten te behandelen en zaken te behandelen in overeenstemming met de wet. Nadat Mozes de wet had ontvangen, was het nodig om het bestuur ervan terug te brengen tot een systeem en die wet te analyseren en toe te passen. Dit bestuurswerk werd voor Mozes een zware last om alleen af te handelen en hij vertelt over de voorwaarden die leidden tot de oprichting van een regeringsstelsel en rechterlijke macht die hem van die last verlosten. Mozes zei: "Hoe kan ik zelf alleen uw cumbrance, en uw last en uw strijd dragen?"  Israël kreeg toen de instructies van Mozes: "Neemt u, wijze mannen en verstand, en bekend onder uw stammen, en ik zal hen tot heersers over u stellen." De mensen antwoordden en zeiden: "Wat u hebt gesproken, is goed voor ons om te doen." Omdat het volk gunstig was voor het plan, zei Mozes: „Dus nam ik de hoofden van uw stammen, wijze mannen en bekende, en zette hen aan het hoofd boven u, aanvoerders over duizenden en aanvoerders over honderden, en aanvoerders over vijftig, en aanvoerders over tientallen, en officieren onder uw stammen. En ik droeg uw rechters destijds op, zeggende: Hoor de oorzaken tussen uw broeders en oordeelt rechtvaardig tussen een ieder en zijn broer, en de vreemdeling die bij hem is. "

“Gij zult geen respect hebben voor personen in het oordeel; maar gij zult zowel de kleine als de grote horen; gij zult niet bang zijn voor het aangezicht van de mens; want het oordeel is van God; en de oorzaak die te moeilijk voor u is, breng het bij mij, en ik zal het horen. "  (Deut. 1: 12-17).

Later, onder de wet, werden instructies gegeven over het instellen van een lokaal bestuur en de benoeming van rechters. "Schacht voor rechters en officieren in al uw poorten (steden en dorpen), die de Here, uw God, u geeft, in uw stammen; en zij zullen het volk richten met een rechtvaardig oordeel." Ferrar Fenton vertaalt dit laatste: "Om u te controleren en om de mensen te besturen met een eerlijke regering."

Mozes 'beschuldiging van degenen die verantwoordelijk zijn voor gerechtelijke en administratieve handelingen kan niet worden verbeterd: zelfs niet na deze vele jaren. Elke regeringsfunctionaris en rechter die aan deze eisen voldoet, zal de mensen met eerlijkheid en oprechtheid dienen. De beschuldiging luidt als volgt: “Gij zult geen oordeel verdringen; gij zult geen respect hebben voor personen, noch een geschenk aannemen; want een gave verblindt de ogen van de wijzen, en verdraait de woorden van de rechtvaardigen. Wat helemaal juist is, zult u volgen, opdat u leeft en het land beërft dat de Heer, uw God, u geeft. "   (Deut. 16: 19-20,)

Hof van beroep

Er werd een hof van beroep ingesteld waar zaken konden worden behandeld en de uitspraken van dit hof waren definitief (Deut. 17: 8-13). "Naar het oordeel dat zij u zullen zeggen, zult gij doen; gij zult niet afwijzen van het vonnis dat zij u zullen tonen, aan de rechterkant, noch aan de linkerkant."

De dood is verordend voor de man die weigert zich te houden aan het vonnis van dit hof van beroep.

Ambtenarenzaken

Onder wat gelijk zou staan aan onze ambtenarij waren de leden van de Levitische Orde (degenen die de staatszaken afhandelden) niet onderworpen aan militaire dienst (Numeri 1:47). Hun ambtsperiode was vijfentwintig jaar en de pensioenleeftijd was vijftig (Numeri 8:25). De diensten van de Levieten werden betaald uit de tienden (Deut. 14: 27-29).

Gerechtelijke procedure

Het geven en verkrijgen van bewijs is erg belangrijk, want de getuigenverklaring in strafzaken zal een man ofwel vrijlaten ofwel veroordelen; terwijl hij in burgerlijke zaken ofwel zijn goederen zal afnemen of hem zijn eigendom zal teruggeven.

Onder de moderne strafrechtelijke procedure kan een man, hoewel onschuldig, worden veroordeeld en, hoewel hij schuldig is, in vrijheid worden gesteld.  De aanklager is vastbesloten om ongeacht schuld te veroordelen en de verdediging te bevrijden, ongeacht of de verdachte onschuldig is of niet. Het is een vaardigheidstest tussen de twee; met de beklaagde het slachtoffer, en justitie een secundaire kwestie.

Het is bekend dat getuigen zichzelf vaak meineed en in sommige gevallen zijn ze zelfs geoefend in het afleggen van hun getuigenis met het oog op dit doel. Elke getuige wordt bijgestaan door te luisteren naar het getuigenis van degenen die hem voorgingen.

Bij lichte vergrijpen krijgen mannen het alternatief om een boete te betalen of de gevangenis in te gaan. De rijken betalen hun boetes terwijl een man zonder middelen de gevangenis in gaat. Nu ontsnapt de man met geld uit de gevangenis, niet omdat hij onschuldig is, maar omdat hij geld bezit. De arme man gaat de gevangenis in, niet omdat hij schuldig is, maar omdat hij arm is en geen geld heeft. De ontberingen van opsluiting worden ervaren door de armen en vrijheid wordt verkregen voor de rijken - wat allemaal een aanfluiting is van echte en billijke rechtvaardigheid.

Zelfs in civiele zaken zijn de tijd en kosten die ermee gemoeid zijn vaak niet de moeite waard om gerechtigheid te verzekeren. Gewonnen vonnissen kunnen veel duurder zijn dan enig geleden verlies of onrechtvaardigheid. Gerechtelijke stappen zijn vaak slechts een vergunning om te vechten: met gerechtigheid op het spel en vaak gecompenseerd door proceduremethoden.

Doel van het proces

Ware gerechtigheid onder de wet van de Heer was het onmiddellijke doel van elke beproeving. Met het oog hierop hebben de rechters de getuigen ondervraagd zonder de hindernissen die worden opgelegd in de moderne procedure, wanneer advocaten vaak vechten om te voorkomen dat de hele waarheid wordt verteld. Volgens de wet was de procedure dus zodanig dat deze bijdroeg aan de maximale efficiëntie bij de rechtspraak.

Onderzoek van Getuigen

Bij het afnemen van de getuigenis werden de getuigen afzonderlijk verhoord, en degenen die moesten getuigen, mochten de getuigenis van de getuigen die hen voorafgingen niet horen.

We hebben het verslag van het interessante proces tegen Susanna waar deze procedure het complot onthulde van degenen die, omdat ze hen weigerde, haar wilden laten executeren. Het verslag wordt gegeven in de apocriefen toen twee oudsten in Israël vals getuigenis aflegden tegen Susanna. Ze beschuldigden haar voor de rechtbank ervan overspel te hebben gepleegd met een jonge man en, omdat ze ouderlingen in Israël waren, werd hun getuigenis tegen haar aanvaard zonder een verhoor: totdat een jonge man genaamd Daniël tussenbeide kwam en vroeg om de getuigen naar behoren te verhoren.

De twee ouderlingen die een vals getuigenis hadden afgelegd, werden vervolgens gescheiden en elk afzonderlijk verhoord. Omdat ze niet konden horen wat elk te zeggen had, veroordeelden hun verklaringen hen van slechte verlangens en hun eigen getuigenis resulteerde in de bevrijding van Susanna en het bewerkstelligen van hun executie.

Valse getuigen

Nu vereist de goddelijke wet dat wanneer vals getuigenis wordt ontdekt, de zaak blijft liggen en de rechters ijverig onderzoek doen en, als blijkt dat de getuige een vals getuigenis heeft afgelegd, dan zal het hem worden aangedaan zoals het zou zijn gedaan met de ene. tegen wie hij getuigde. De wet stelt dat het effect van zo'n snel oordeel tegen vals getuigenis zou resulteren in de vrees dat de mensen zo'n kwaad begaan (Deut. 19: 16-21).

Onder dergelijke omstandigheden zouden er bij onze rechtbanken zeer weinig gevallen van meineed zijn. In de eerste plaats zou, als getuigen worden verhoord buiten het horen van alle andere getuigen, de kans op het ontdekken van leugens veel groter zijn dan nu het geval is.  En als het proces voor meineed onmiddellijk plaatsvindt, zou valsheid worden ontdekt en zouden mannen bang zijn om meineed te plegen, vooral als de straf die aan de beklaagde zou worden opgelegd, indien hij schuldig is, moet worden gedragen door degene die zichzelf meineed.

Aantal getuigen

Met betrekking tot het aantal getuigen dat vereist is voor een veroordeling, is de wet duidelijk: “Een getuige zal niet opstaan tegen een mens wegens enige ongerechtigheid, of voor enige zonde, in enige zonde die hij zondigt: op de mond van twee getuigen, of op de mond van drie getuigen, zal de zaak worden vastgesteld. "    (Deut. 19:15.)

Zowel arm als rijk behandelen

Hoe zit het met de bestraffing van degenen die schuldig zijn bevonden aan kleine vergrijpen waarvoor we vandaag een boete opleggen; of gevangenisstraf als ze de boete niet kunnen betalen? Dit is niet billijk en rechtvaardig, want de rijken ontsnappen aan de gevangenis door middel van rijkdom - terwijl de arme man opsluiting lijdt vanwege het onvermogen om vrijheid te kopen.

Onder de goddelijke wet: “Indien er een meningsverschil is tussen mensen, en zij komen tot oordeel, dat de rechters hen mogen oordelen; dan zullen zij de rechtvaardigen rechtvaardigen en de goddelozen veroordelen. En het zal zijn, indien de goddeloze waardig is om geslagen te worden, dat de rechter hem zal laten liggen en voor zijn aangezicht zal worden geslagen, overeenkomstig zijn schuld, met een zeker aantal. Hij mag hem veertig strepen geven. " (Deut. 25: 1-3.) Dit was het maximale aantal strepen dat onder de wet was toegestaan.

Waar straf nodig was, zouden de rijken evenveel vernedering ondergaan als de armen en het bezit of gebrek aan geld zou geen verband houden met het soort straf dat werd opgelegd. De rechter zou een oordeel vellen van één tot veertig slagen, afhankelijk van wat hij in de zaak nodig achtte. Dus de wet zou iedereen recht doen, ongeacht rijkdom, positie of macht.

Ontvoering

Het stelen van mensen om ze vast te houden voor losgeld komt al eeuwenlang voor. God bepaalde: “Als iemand wordt betrapt op het stelen van een van zijn broeders. . . en maakt van hem koopwaar, of verkoopt hem; dan zal die dief sterven. "   (Deut.24: 7.)

Onze federale regering heeft de doodstraf van kracht gemaakt in het geval van ontvoering en is in dit opzicht in overeenstemming met het goddelijke gebod.

Gevangenisstraf

Onder de goddelijke wet wordt geen voorziening getroffen voor gevangenisstraf wegens halsmisdrijven. De enige gevallen waarin gevangenisstraf vereist is, zijn gevallen van accidentele moord. Degenen die per ongeluk een ander hadden gedood, moesten worden opgesloten in een vluchtstad en daar blijven tot de dood van de hogepriester. In sommige gevallen kan dit neerkomen op levenslange gevangenisstraf. Het bracht zeker respect voor het leven voort dat een man zorgde voor het leven van zijn medemens.

Zo'n wet die van kracht is, zou het aantal ongelukken snel tot een minimum beperken, want niemand wil zijn vrijheid verspelen, en dit zou iedereen voorzichtig maken met het leven van anderen.

We spenderen enorme bedragen aan het onderhouden van gevangenissen, maar volgens de Israëlische wetten werden de volgende methoden gebruikt om te straffen:

1) De doodstraf voor halsmisdrijven.

2) Zweepslag, van één tot veertig slagen voor kleine vergrijpen.

3) In geval van diefstal en vernietiging van andermans eigendommen, restitutie: waaraan moet worden toegevoegd van honderd tot vierhonderd procent als straf.

4) Degenen die financieel niet in staat waren terug te betalen of de boete te betalen, werden gedwongen hun werk en arbeid bij te dragen totdat de schuld volledig was betaald.

5) Opsluiting in een toevluchtsoord wegens accidentele moord.

De doodstraf was verplicht voor moord, ontvoering, overspel, bepaalde andere immorele daden, godslastering, ontwijding van de sabbat, afgoderij en voor de leider die zich ertoe verbonden had het volk de Heer niet te volgen en ook voor de koppige en opstandige zoon die had word een eeuwige soth en dronkaard. Fysieke zweepslagen waren de straf voor alle andere misdrijven die niet onderhevig waren aan de doodstraf.

In eerste instantie lijken dat misschien harde oordelen en toch zouden er in de praktijk maar heel weinig zaken aan de orde komen voor een dergelijk oordeel dat mannen en vrouwen bang zouden zijn om dergelijk kwaad te doen wanneer een zekere, zekere en snelle bestraffing volgde op het plegen van deze misdaden. In plaats van een land vol geweld en misdaad te hebben, zouden we, onder de werking van de goddelijke wetten, een land hebben waar mensen, hun eigendommen en hun rechten gerespecteerd zouden worden; terwijl de crimineel geneigd is binnenkort voorgoed uit de samenleving te verwijderen.

Oordelen van de Heer

We kunnen niet genoeg benadrukken dat we in de oordelen die zijn uitgesproken zoals opgetekend door Mozes, rechtsbeginselen hebben uiteengezet voor onze instructie. Hoewel de exacte omstandigheden waaronder deze oordelen zijn uitgesproken nu niet bestaan, of zo zijn gewijzigd door vorderingen in de beschaving, is het principe dat in het oordeel wordt geïllustreerd nog steeds van kracht. Dat principe is fundamenteel.   Laten we, om dit punt te illustreren, enkele van de arresten volgen, die onder de wet zijn uitgesproken als leidraad, in hun toepassing op zaken van vandaag.

Als een man een ander aanvalt, zodat hij sterft, zal hij ter dood worden gebracht, maar als hij niet op de loer lag, en de dood kwam als een ongeluk, terwijl ze samen streden, dan moest de man vluchten naar een toevluchtsoord. Dus als een man op de loer lag en van plan was hem te doden, is het moord, maar als ze met elkaar vochten en de een stierf, hoewel niet uitgelegd als moord, dwong dit ongeluk een man om naar een toevluchtsoord te vluchten. waar hij werd opgesloten tot de dood van de hogepriester.

Wie zijn vader of moeder aanvalt of vervloekt, zal sterven.

Wanneer een man zijn buurman aanvalt met een steen of ander instrument en hij niet sterft, maar wordt opgesloten in bed en uiteindelijk herstelt van alle verwondingen, behalve het verlies van tijd, zal hij volledig worden gecompenseerd voor de verloren tijd, en de arts en al zijn onkosten betaald.

Straf voor Fit Crime

De wet, "Leven voor leven, oog om oog, tand om tand, hand om hand, voet voor voet, branden om te branden, wond voor wond, streep voor streep" is een regel die de rechtsbedeling regelt en eist dat de straf past de misdaad en dat er in ieder geval geen buitensporige bestraffing is. Als een hongerige man een brood steelt, moet hij niet worden gestraft zoals de dief die zijn naaste berooft van zijn goederen.

Jezus verwees naar deze wet en verklaarde dat het de wet was, maar Hij gaf individuen de raad hun persoonlijke relaties niet met elkaar te onderhouden in overeenstemming met deze wet die de rechters regeert die de straf moeten aanpassen aan de misdaad. Individuen kunnen allerlei overtredingen die tegen hen zijn begaan, vergeven en vergeten, maar de rechter kan niet vergeven en moet de wet in gerechtigheid toepassen.

Dit wordt goed geïllustreerd door Jezus toen hij zei: "Maar ik zeg u (een raad aan het individu en geen instructie aan de regering), dat u het kwaad niet weerstaat." Onder deze beslissing van onze Heer zal geen enkele stad, staat of nationale regering een individu toestaan de wet in eigen hand te nemen. Hij moet verkeerd lijden of anders zijn zaak voor de rechter brengen. Zelfs terwijl twee individuen onderweg zijn naar de rechtbank, is er nog tijd voor hen om te vergeven en te vergeten, maar op het moment dat de zaak onder de aandacht van de magistraat is gebracht, heeft de rechter geen andere keuze dan een rechtvaardig oordeel te vellen. Dus we zien dat onze Heer een overeenkomst met een tegenstander raadpleegt terwijl de gelegenheid voorhanden is, want wanneer de zaak aan de rechter wordt overhandigd, verklaart hij dat de schuldige tot de laatste cent moet betalen (Matt. 5:25).

De wet ongewijzigd

Jezus veranderde nooit de wet, "Oog om oog en tand om tand, enz.", Maar Hij zei wel dat individuen deze regel van gerechtigheid niet mochten gebruiken in hun omgang met elkaar. De naleving van de bepaling van deze wet zal voorkomen dat een straf wordt opgelegd die niet in verhouding staat tot de begane misdaad.

Persoonlijke verantwoordelijkheden

Als een os een man of een vrouw doodt, zal de os ter dood worden gebracht, maar als de eigenaar wist dat het dier gemeen was, dan zou de eigenaar schuldig zijn en de doodstraf krijgen. Maar een man zou in zo'n geval zijn leven kunnen verlossen door de boete te betalen die de rechter hem zou kunnen opleggen, waarna hij vrij zou zijn.

Volgens het rechtsbeginsel dat bij deze beslissing betrokken is, zou de moderne industrie worden gedwongen om alle mogelijke beveiligingen rond machines te plaatsen en slechte arbeidsomstandigheden te elimineren: levensgevaarlijk. Als dit niet zou leiden tot de dood, zouden de personen die hiervoor verantwoordelijk zijn, hun leven verbeuren of uitzonderlijk hoge boetes betalen. Als dit wetgevingsprincipe van kracht was, zouden een paar oordelen mannen doen beseffen dat ze de verantwoordelijkheid hadden om hun medemens te beschermen.

In overeenstemming met de bovenstaande verantwoordelijkheid is het oordeel gegeven met betrekking tot het volgende: Als een man een put opent of een put graaft en deze niet afdekt, en een os erin valt en wordt gedood, moet hij de eigenaar de volledige waarde van de OS.

De mensen worden aldus verantwoordelijk gesteld voor de dingen die ze doen die anderen schade en schade berokkenen, zelfs de dingen die ze nalaten te doen wanneer het doen ervan gevaarlijke omstandigheden zal elimineren. Onder de toepassing van deze wetten zou er veel minder onzorgvuldigheid zijn en zouden mannen en vrouwen meer attent zijn op elkaar, vooral wanneer ze persoonlijk verantwoordelijk worden voor eventuele schade als gevolg van hun onzorgvuldige handelingen.

De financieel onverantwoordelijke

Maar hoe zit het met de man die financieel onverantwoordelijk is en niet in staat is aan de hem opgelegde voorwaarden te voldoen? Kan hij dingen doen die anderen schade kunnen berokkenen en aan de gevolgen kunnen ontsnappen omdat hij niets heeft? Zo'n toestand bestaat tegenwoordig. Is het juist dat mensen zich aan hun verantwoordelijkheid onttrekken vanwege het gebrek aan geld om de verliezen te vergoeden die zij door hun nalatigheid of onzorgvuldigheid hebben geleden? Nee, volgens de goddelijke wet moet zo iemand de boete uitwerken en wordt hij in dienstbaarheid verkocht totdat de schuld is betaald.

Niemand mocht zich verschuilen achter het feit dat hij, omdat hij niets bezat, vrij zou zijn van straf. Vanwege deze wet betreffende dienstbaarheid voor de financieel onverantwoordelijken dekken de goddelijke wetten wat mensen hebben opgevat als een systeem van slavernij. Maar de slavernij onder de wet was de vereiste dienstbaarheid van degenen die, vanwege het oordeel, hun schulden moesten afbetalen, en in bepaalde gevallen kregen zij hun vrijheid in het zevende jaar van vrijlating (Deut. 15:12).

Stelen

Een van de oorzaken van de huidige onvrede over de manier waarop zaken worden afgehandeld, is dat wanneer een dief wordt gepakt en gestraft, het slachtoffer vaak geen vergoeding krijgt voor het geleden verlies. Hij kan de voldoening hebben om degene die verantwoordelijk is voor zijn problemen gestraft te zien, maar tenzij zijn verliezen worden goedgemaakt, is er echt geen gerechtigheid voor hem. De wet van de Heer vereist dat de dief volledig herstel maakt: en met honderd tot vierhonderd procent rente. Stelen was erg onrendabel!

“Indien iemand een os of een schaap steelt, en het slaapt, of het verkoopt; hij zal vijf runderen voor een os teruggeven en vier schapen voor een schaap. " Maar als het levend in zijn handen wordt gevonden, zal hij het dubbele herstellen. Mannen zouden aarzelen om andermans eigendommen te stelen of af te nemen met de mogelijkheid van zulke zware aansprakelijkheden als ze betrapt worden, want ook al zijn ze financieel niet in staat om dat herstel uit te voeren, ze zouden maanden en zelfs jaren van dienstbaarheid moeten ondergaan om het oordeel te betalen.

Het doel van de wet was om mensen af te schrikken van het kwaad in die zin dat de strengheid van de straf hen zou doen aarzelen om een misdaad te plegen. Er zouden maar een paar gevallen hoeven te zijn waarin mannen voor het gerecht werden gebracht voordat alle mensen het zouden zien en bang waren de wet te overtreden.

Maatschappelijke verantwoordelijkheid

Hoewel de wet vereist dat individuen worden gestraft voor hun slechte daden, worden steden ook verantwoordelijk gehouden voor misdaden die binnen hun grenzen worden gepleegd wanneer degenen die verantwoordelijk zijn voor de misdaad niet werden opgepakt en gestraft. De gemeenschap moest verzoening doen voor misdaden waarin de misdadiger niet was aangehouden. Dit veroorzaakte een burgerbewustzijn van de verantwoordelijkheid van de gemeenschap en zorgde voor de strikte handhaving van de wet en de snelle aanhouding van de misdadiger (Deut. 21: 1-9).

Eigendomsrechten beschermen

De wet is definitief met betrekking tot eigendomsrechten, maar die rechten moeten worden beschermd, dus onder de oordelen van de Heer worden bepaalde principes vastgesteld die de vergoeding voor schade aan en vernietiging van eigendommen regelen. De billijke methode waarop het oordeel was gebaseerd, was het teruggeven van zijn eigendom aan de eigenaar met schadevergoeding wegens het beroven van zijn bezittingen. In sommige gevallen zou de restauratie 500 procent bedragen.

Als een man ervoor zorgt dat het veld van zijn naaste wordt vernietigd, zal hij het beste van zijn eigen akker en het beste van zijn eigen wijngaard herstellen. Dit principe is van toepassing op alle eigendommen die kunnen worden vernietigd door onzorgvuldigheid of opzettelijke actie van een ander.

Bewaarder van eigendom

Een man zou aan zijn naaste geld of goederen kunnen leveren om voor hem te bewaren, en terwijl ze in het bezit van de naaste zijn, kan een dief inbreken en stelen. Als de dief wordt gevonden, betaalt hij het dubbele, maar als hij niet wordt gevonden, wordt de buurman voor de rechters gebracht en onderzocht om te zien of hij vrij is van schuld in de zaak. Wie de rechters veroordelen, moet hij dubbel betalen aan degene wiens goederen verloren zijn gegaan.

Deze wet belette iemand onzorgvuldig te zijn met betrekking tot de goederen die aan zijn bewaring waren toevertrouwd en maakte hem ijverig in het aanhouden van de dief als ze tijdens zijn hechtenis werden gestolen.

Wanneer een man vee aan zijn naaste heeft gegeven om te houden en het sterft, of is gewond of verscheurd, maar niet in zijn ogen, wordt er tussen de twee een eed afgelegd dat hij zijn hand niet op het bezit van zijn naaste heeft gelegd. De eigenaar moet dan afnemen wat er overblijft en er wordt hem geen vergoeding betaald. Er moet bewijs worden geleverd, zoals het geslachte dier, of de stukken van het dier als het gedeeltelijk is opgegeten. Maar als het van hem is gestolen, moet hij de eigenaar compenseren.

Geleende goederen

Als een man iets van zijn naaste leent en het wordt gekwetst, of sterft, terwijl de eigenaar ervan er niet bij is, dan zal hij het vergoeden, maar als de eigenaar erbij aanwezig is, dan is het de verantwoordelijkheid van de eigenaar.

Dit oordeel zou van toepassing zijn op alles wat men zou kunnen lenen, waardoor de lener verantwoordelijk zou zijn voor de veilige teruggave, tenzij de eigenaar erbij was, dan zou het de verantwoordelijkheid van de eigenaar zijn.

Anderen beschermen

"Wie in het geheim zijn naaste lastert, zal ik afsnijden" zijn de woorden van de psalmist (Ps. 101: 5), en in deze verklaring drukte de psalmist het verbod van de wet uit: "Gij zult niet op en neer gaan als een lasteraar onder uw volk. "    (Lev. 19:16.)

Salomo verklaarde: "Waar geen hout is, daar gaat het vuur uit; dus waar geen lasteraar is, houdt de strijd op." (Spr.26: 20.)

Opgemerkt moet worden dat dit verbod in strijd is met alle beledigingen, ongeacht of het onderwerp dat schadelijk is voor een ander waar of onwaar is.

Met betrekking tot valse rapporten zegt de wet: „U mag geen valse eed afleggen. U mag uw hand niet zetten om fraude te plegen. U mag geen valse getuige zijn. . . . Je pleit niet voor de machtigen om excuses te maken voor hun wangedrag. En je zult je niet afwenden van de arme man als hij pleit. . . . U zult de gerechtigheid van de behoeftigen niet verdraaien wanneer hij pleit. . . . Blijf ver weg van valse voorwendselen. Dood de onschuldige en de rechtvaardige niet, want ik zal de goddelozen niet vrijspreken. En u zult geen steekpenningen aannemen, want steekpenningen verblinden de ogen en verdraaien de woorden van de rechtvaardigen. . . je zult een buitenlander niet onderdrukken. "    (Ex. 23: 1-9, FF Trans.)

Anderen helpen

Volgens de wet zijn mannen verplicht om hulp te bieden aan degenen die in nood verkeren en om zelfs hun vijanden te helpen redden wanneer dat eigendom in gevaar wordt gebracht. Het niet helpen zal ertoe leiden dat degene die aldus weigert verantwoordelijk te worden voor enige schade die uit die weigering voortvloeit. Een dergelijke situatie zou samenwerking dwingen en mannen doen beseffen dat ze verantwoordelijk zijn voor het helpen van anderen.

In het volgende oordeel kunnen we het woord os en ezel in de plaats stellen van een van de vele vervoermiddelen, want het betrokken principe is te allen tijde van toepassing op de dingen die van een ander zijn. 'Als je een verdwaalde os of ezel van je vijand tegenkomt, zul je hem zeker weer terugbrengen. Als u de ezel van hem die u haat, onder zijn last ziet liggen en hem niet helpt, zult u zeker met hem helpen. "   (Ex.23: 4-5.)

Een mannenwoord

Eerlijkheid in het omgaan met elkaar is noodzakelijk als er vrede en tevredenheid wil zijn in welke gemeenschap dan ook, want zonder geloof in onze medemens, het resultaat van rechtvaardige omgang en relaties, kan er geen vrede zijn. De wet zegt: "Gij zult niet stelen, noch vals handelen, noch hij onder elkaar." (Lev. 19:11.)

Het woord van een man moet zo goed zijn als zijn band. God vereist dat wanneer een man zijn woord heeft gegeven, hij dat woord onschendbaar moet houden. Jezus benadrukte het feit dat alles wat nodig was tussen mensen bij het beloven van hun woord, ja of nee was, want alles wat dit te boven gaat, komt voort uit het kwaad. Beloven, of met zekerheid verklaren - een ander ertoe brengen te geloven wat men uitspreekt, zal worden uitgevoerd - bindt een man in Gods ogen aan de uitvoering van zijn woord. Zo kon Jezus tegen individuen in hun persoonlijke relaties zeggen: laat uw taal ja, ja zijn; Nee nee.

Maar volgens de wet in rechtszaken, bij het afleggen van een eed van bevestiging, bij het opdragen van bezittingen of diensten aan de Heer, moeten waar nodig plechtige verklaringen worden afgelegd en uitgevoerd.

De wet van geloften was als volgt: “Wanneer je een gelofte aflegt aan je eeuwig levende God, zul je niet wachten om die te betalen, want de eeuwig levende je God zal het van je eisen; - en dat zou een zonde voor je zijn. Maar als je geen gelofte doet, zal het geen zonde zijn. U moet het uiten van uw lippen zorgvuldig uitvoeren; wat je ook belooft aan je eeuwig levende God, je moet met je mond geven wat je beloofd hebt. " (Deut. 23: 22-24, FF Trans.)

Salomo beklemtoonde de noodzaak om onze plechtige beloften aan God na te komen toen hij zei: 'Als u een gelofte aan God aflegt, stel deze dan niet uit; want hij heeft geen behagen in dwazen: betaal wat u beloofd hebt. Het is beter dat u geen gelofte doet, dan dat u een gelofte doet en niet betaalt. Laat uw mond uw vlees niet zondigen; zeg ook niet voor de engel dat het een dwaling was: waarom zou God toornig zijn op uw stem en het werk van uw handen vernietigen? "    (Pred. 5:4-6.)

Bij het opsommen van degenen die geen aandeel zullen hebben in de komende nieuwe orde der eeuwen waarin het Koninkrijk in volmaaktheid op aarde is gevestigd, verklaart Johannes in Openbaring dat alle leugenaars en degenen die verdorvenheid en leugen beoefenen daar geen plaats zullen hebben.

Gematigd in alle dingen

Paulus zei over degenen die rennen in races: "Ieder die naar meesterschap streeft, is in alle dingen gematigd." Hij zei toen over de atleten dat ze alleen een vergankelijke kroon zochten, maar wij zoeken dat wat onvergankelijk is. Dus zegt hij: "Ik blijf onder mijn lichaam en breng het in onderwerping: opdat ik, wanneer ik tot anderen heb gepredikt, op geen enkele manier zelf een schipbreukeling zou zijn."   (I Cor. 9:27.)

Wanneer Paulus de vrucht van de Geest opsomt, zoals liefde, vreugde, vrede, lankmoedigheid, zachtmoedigheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing, verklaart Paulus dat er tegen hen geen wet is (Gal. 5: 22-23). Maar hoe zit het met degenen die weigeren gematigd te zijn? Het volgende is een oordeel van de Heer over de dronkaard:

“Als een man een ongehoorzame en opstandige zoon heeft, die niet naar de stem van zijn vader of de stem van zijn moeder wil luisteren, maar ongehoorzaam is en niet naar hen zal luisteren, zullen zijn vader en moeder hem meenemen en naar de Magistraten van de stad, en tegen de openbare rechtbank, en zeggen tegen de magistraten van de stad: 'Deze zoon van ons is ongehoorzaam en opstandig. Hij luistert niet naar onze stem. Hij is verdorven en dronken. '”(Deut. 21: 18-21, FF Trans.)

Zowel de vader als de moeder moesten het eens zijn, wat aangeeft dat hun zoon absoluut verdorven was en een eeuwige dronkaard. De zaak moest worden behandeld in een openbare rechtbank waar alle mensen van de gemeenschap aanwezig konden zijn en wie zou weten of de beschuldigingen waar of onwaar waren. Het vonnis was de dood voor de onhandelbare en dronken zoon.

Het werd mannen in het priesterambt, die God dienden, verboden om bedwelmende dranken te drinken, zelfs met mate (Lev. 10: 9). Terwijl Salomo zei: "Het is niet aan koningen om wijn te drinken, noch aan vorsten sterke drank; opdat zij niet drinken, en de wet vergeten en het oordeel van een van de ellendigen verdraaien."   (Prov.31; 4-5-)

Verbod is de regel voor degenen die met staatszaken zijn belast en voor de rechters voor wie het volk verschijnt voor een rechtvaardig oordeel, evenals voor degenen die een kerkelijk ambt bekleden.

Tegen dronkenschap

"Wie heeft wee? Wie heeft er verdriet? Wie heeft twisten? Wie heeft er gebabbel? Wie heeft wonden zonder oorzaak? Wie heeft roodheid van ogen? Zij die lang bij de wijn blijven; zij die gemengde wijn gaan zoeken. Kijk niet naar de wijn wanneer hij rood is, wanneer hij zijn kleur geeft in de beker, wanneer hij recht beweegt. Eindelijk bijt het als een slang en bijt het als een adder. "    (Spr.23: 29-32.)

Aldus veroordeelt Salomo het kwaad van drinken, terwijl de wet beslist de noodzaak van matiging voor iedereen, een verbod voor sommigen en de dood voor de verdorvenen en dronkaards voorschrijft.

Respect voor rechters

Mannen mogen de rechters niet beschimpen, noch de heersers van het volk vervloeken (Ex. 22:28). Hun moet gepast respect betoond worden. Wanneer een zaak is aangespannen bij het hoogste tribunaal en het oordeel is uitgesproken 'En de man die aanmatigend zal handelen en niet zal luisteren naar de priester die daar staat om daar voor de Heer, uw God, of de rechter te dienen, zelfs die man zal sterven. en gij zult het kwaad van Israël wegdoen.

"En het hele volk zal het horen en vrezen, en niet meer aanmatigend doen."

Tresumptuous Sins

“U zult één wet hebben voor hem die door onwetendheid zondigt, zowel voor hem die onder de kinderen van Israël is geboren, als voor de vreemdeling die onder hen verblijft. Maar de ziel die handelt, behoort aanmatigend te zijn (opzettelijk met kennis en voorbedachtheid), of hij nu in het land is geboren of een vreemdeling, dezelfde verwijt de Heer; en die ziel zal uit het midden van zijn volk worden afgesneden. Omdat hij het woord des Heren heeft veracht en zijn gebod heeft overtreden, zal die ziel volkomen worden afgesneden; zijn ongerechtigheid zal op hem zijn. " (Numeri 15: 29-31.)

David erkende de enorme omvang van aanmatigend zondigen in de ogen van God en hij bad: 'Houd ook uw dienaar op de hoogte van aanmatigende zonden; laat hen geen heerschappij over mij hebben: dan zal ik oprecht zijn en zal ik onschuldig zijn aan de grote overtreding. "   (Ps.19: 13.)

Dus de wet definieert twee klassen van zonde, degenen die door onwetendheid zijn begaan en degenen die opzettelijk worden gedaan - wetende dat dit tegen Zijn woord, wet en oordeel is. Voor de eerste klasse is er vergeving, maar voor de tweede klasse kan er geen verzoening zijn omdat de zondaar Zijn woord veracht heeft.

Jezus bevestigde dit toen Hij van de wet zei: 'Een ieder die daarom een van deze minste geboden zal overtreden, en de mensen zo zal leren (dit is aanmatigend), zal de minste worden genoemd in het koninkrijk der hemelen (ook al zal hij door de aanvaarding van van Christus mag hij het koninkrijk binnengaan); maar wie hun zal doen en hen onderwijzen ", indien zij in onwetendheid falen, is Jezus hun gerechtigheid), die zal groot genoemd worden in het koninkrijk."    (Matt. 5: 18-19.)

Petrus deelt ons mee dat de Heer de rechtvaardigen van verleiding zal verlossen en de onrechtvaardigen tot de oordeelsdag zal bewaren om te worden gestraft. De leider van de zondaars, zegt hij, zijn degenen die aanmatigend zijn, de regering verachten, de autoriteit van de wet hebben en slechte waardigheid spreken (2 Petrus 2: 9-10).

Nu is de wet van de Heer de hoogste autoriteit en God zal een man niet onschuldig houden die Zijn regering veracht en weigert de gerechtigheid van Zijn wet te houden en te erkennen.

Snelheid van gerechtigheid

Wanneer in Angelsaksische landen de gerechtigheid overigens is gevallen en de misdaad is toegenomen - met wetteloze mannen aan het roer - keren onze mensen onbewust terug naar hun oude wetten van gerechtigheid met standrechtelijke berechting en snelle executies. Een dergelijke actie herstelt spoedig de orde en orde. De snelheid van gerechtigheid treft angst in het hart van de goddelozen.

Onder de wet van de Heer werden de mensen onmiddellijk na hun arrestatie berecht. Toen het proces eindigde, werd de volgende dag het vonnis uitgesproken en werd het vonnis onmiddellijk uitgevoerd. Als dat vonnis de dood was: dan had vóór zonsondergang van die dag de terechtstelling plaatsgevonden.

De snelheid van gerechtigheid, de zekerheid van een snel oordeel in geval van schuld en de onmiddellijke uitvoering van de opgelegde straf, hielden de misdaad tot een minimum beperkt en de slechte mensen die bang waren de wet te overtreden.

Goddelijke jurisprudentie

Hier is een systeem van goddelijke jurisprudentie dat niet kan worden overtroffen.   Het vestigen van de uitvoering van de wet van de Heer, met een rechterlijke macht die gezworen heeft de vereisten van die wet uit te voeren, gesteund door een overziende voorzienigheid, kan maar één effect hebben: vestiging van gerechtigheid met gerechtigheid en oordeel voor allen!

Hoewel we slechts een paar van de wetten en hun toepassing hebben behandeld, is er toch voldoende over gegeven om degenen die verder zouden studeren te begeleiden, zodat ze Zijn systeem van jurisprudentie zouden kennen en begrijpen.

De uitspraken van aardse tribunalen onder de wet van de Heer strekken zich uit tot in het hemelse en de macht van een machtige God zal de vloeken van hun slechte daden over slechte mensen en naties brengen. Als mannen toevallig aan de straf voor hun misdaden in aardse tribunalen ontsnappen, kunnen ze niet, en zullen ze ook niet lang kunnen ontsnappen aan de rechtbank van Goddelijk oordeel. Het verbergen van hun slechte wegen voor de mensen zal alleen de onvermijdelijke gerechtigheid en het oordeel hebben uitgesteld dat uiteindelijk voorbestemd is om hen in te halen.

Mozes spreekt uit dat Gods vervloekingen over de personen zijn die de wet overtreden en instrueert de levieten (degenen die de nationale aangelegenheden beheren) om deze voor het volk bekend te maken. Dan volgt de lijst van kwaad dat, begaan, de vloek van God over het individu zal brengen (Deut. 27: 15-26).

Hierna somt Mozes de zegeningen op die over de natie zouden komen in haar nationale leven en activiteiten als de wet rechtvaardig en billijk wordt toegepast en al haar bepalingen worden nageleefd. Dan spreekt hij de nationale vloeken uit als de mensen als natie weigeren die wet te houden en toe te passen (Deut. 28). God is de Rechter en Hij heeft het oordeel voltrokken in overeenstemming met deze uitspraken en vandaag lijdt onze natie onder de strafbepalingen van de wet omdat ze weigert te handelen in overeenstemming met de instructie van Mozes aan onze voorvaders.

……….

 

Wetten op godslastering bewijzen dat Amerika juridisch gezien een christelijke theocratie was en is

De godslasteringwetten vormen de laatste bevestiging om ons zonder enige twijfel te laten zien dat Amerika wettelijk een exclusief christelijke theocratie was en nog steeds is.