DE IERSE PAUS-KONINGEN VOORMALIG DE HEERSERS VAN BRITTANNIË

Disclaimer: De auteur houdt geen rekening met de 7 patriarchaten die de tijden overspanden die hij noemt. De Britse kerk zelf viel volledig onder het Patriarchaat van Jeruzalem tot de 7e eeuw, toen het grotendeels onder Rome viel. Een groot deel van Groot-Brittannië bleef echter onder niet-Romeinse orthodoxie tot de Normandische invasie. We onderschrijven niet alles wat hij zegt, maar geven toe dat hij een aantal goede punten ter overweging naar voren brengt. 

DE IERSE PAUS-KONINGEN VOORMALIG DE HEERSERS VAN BRITTANNIË

(voorbeeldtekst van het volledige hoofdstuk uit het boek "Irish Wisdom Preserved In Bible And Pyramids")

Volledig artikel: "DE IERSE PAUS-KONINGEN VOORMALIG DE HEERSERS":

EEN SCHRIJVER IN DE ENCYCLOPEDIE BRITANNICA geeft in het artikel over Ierland een zeer handige presentatie van wanneer en hoe de Schotten (Ieren) tot het christendom werden bekeerd. Hij lijkt zich bewust te zijn van het bedrog dat de wereld is aangedaan en dat de geschiedenis van deze gebeurtenis ons op een verbeterde en plausibeler manier kan worden gepresenteerd dan ooit tevoren. Deze tekortkoming heeft hij getracht goed te maken door op een listige manier in zijn verhaal te mengen, in een nette jurk, een compositie van een of andere waarheid met fabel en fictie. En dat alles op zo'n manier dat zijn verhaal, voor niet-ingewijden, lijkt op een zeer "eerlijk" en waarheidsgetrouw verslag. Maar nu de waarheid aan het licht is gekomen, komt zijn verhaal op een mislukking uit, hoewel slim opgestaan en kennelijk bedoeld als een zeer bevredigende samenvatting van het verleden van Ierland. Aangezien de Britannica gewicht zou moeten hebben, lijkt het een goed medium te zijn om dergelijke misleidende informatie te verspreiden.

Het is vrij duidelijk dat het niet de bedoeling is om de waarheid te vertellen, maar om des te beter de ontbrekende schakels van het verhaal met elkaar te verbinden, waarvan zijn voorgangers er misschien wat slap over waren om het er 'goed' uit te laten zien. Het zou echt grappig zijn als het niet zo onrechtvaardig was om te zien hoe hij “dingen door elkaar probeert te halen” door de lezer te verwarren over de identiteit van de Schotten, de Picten en de Zuid-Ieren van Munster.

De waarheid is dat ze allemaal van één ras en één volk zijn, en deze namen zijn afzonderlijk aan hen gegeven als onderdeel van het schema om verwarring te zaaien. Hoe dichter bij de zetel van de grote misdaad, des te groter de noodzaak om potentiële onderzoekers in verwarring te brengen. Deze schrijver zegt: “In die tijd (314 n.Chr.) Bezaten de Ieren veel plaatsen in het westen en zuiden van Groot-Brittannië en moeten in contact zijn gekomen met christenen. Deze waren talrijker en de kerk was beter georganiseerd in Zuid-Wales en Zuidwest-Brittannië, waar de Munster of Zuid-Ieren waren, dan in Noord-Wales, dat in handen was van de Schotse eigenaars ”(Encyclopaedia Britannica, 9e Ed., P. 247).
Dit is een voorbeeld van hoe hij zijn lezers in verwarring probeert te brengen door de indruk te wekken dat er gemakkelijke omgang was tussen de Ierse en Romeinse volgelingen. Er was geen dergelijke omgang. De aanhangers van elke kerk waren praktisch identiek aan hun legers. De Roomse Kerk was alleen waar de Romeinse speerpunt was en nergens anders in Groot-Brittannië. Evenmin maakten de Romeinen exclusief aanspraak op de titel van “christenen” tot, zoals wordt gezegd, na 325 na Christus, na het concilie van Nice. En er was geen beweging van de bewoners van de Romeinse naar de Ierse linies. Ze werden tijdens de late Wereldoorlog even ver uit elkaar gehouden als de volkeren van de Franse en Duitse gebieden. Er was geen verschil in ras tussen de mensen van Munster, die hij Iers noemt, en dezelfde mensen die hij de 'echte Schotten in Noord-Wales' noemt. En er was geen verschil tussen die twee volkeren en de Picten. Ze waren allemaal dezelfde mensen en Eire of Arran (door de priesters Scotia genoemd) was het moederland van het ras.
De naam Scotia of Schotland is overgedragen aan Alba, als onderdeel van het bedrog. Aangezien er een grote misdaad is gepleegd en een monsterlijk bedrog over de mensen van de wereld is uitgedragen, vonden ze het buitengewoon noodzakelijk om een verslag te schrijven van die mensen dat verwarrend zou zijn, en om zelfs de lokale namen van plaatsen te veranderen. Dus die Britse priesters hebben een heleboel mythische verslagen van stammen en personages opgeschreven om dit te doen. Het is heel gemakkelijk om er doorheen te kijken als het wordt uitgelegd. Maar het vereist eerst studie met de nodige kennis om het te begrijpen.
De verslagen van het vroege begin zoals gegeven in de geschiedenissen van Ierland, Schotland en Engeland, evenals de vroege geschiedenissen van andere landen, werden allemaal geschreven en samengesteld door de geestelijkheid, en met het oog op bedrog en om de redenen die in deze Pagina's. Ze hebben dit werk onder veronderstelde namen gedaan om het feit te verhullen. En wat ze hebben geschreven is meestal een verzinsel van fictie en fabel, dat wil zeggen, voor zover het echte, feitelijke, feitelijke gebeurtenissen betreft.
De priesters die het plan bedachten om ons te misleiden door de naam Picten aan een stam van mensen te geven, namen als basis voor hun idee een klas of orde onder het oude Ierse priesterschap van Iesa, die asceten waren.
Ze hebben hen een stam genoemd en ze de naam Picten gegeven, net alsof we vandaag de Odd Fellows of Bishops een ander ras zouden noemen dan de rest van het Amerikaanse volk. Het woord "Pict" betekent een musicus en is een gecamoufleerd woord voor een druïdepriester of magiër, iemand die heilige magie of de occulte spirituele krachten die in het menselijk lichaam opgesloten zitten, begrijpt.
Het lichaam wordt de "lier van Apollo" genoemd en hij die dat instrument begrijpt, is daarom een pict of "musicus", vanwege bepaalde zenuwcentra of ganglia waardoor de spirituele kracht wordt geactiveerd. Dit is de reden waarom de harp een insigne is van de oude Ieren en in het geheim zinspeelt op de onderscheiding en superioriteit van Ierland als het thuisland van het Magische Priesterschap. Geen enkel ander land of volk heeft zo'n symbool, en om een goede en voldoende reden.
De Ieren, voorafgaand aan de Engelse invasie en de plundering van hun kerk, werden Schotten genoemd, zo wordt ons verteld, niet "Ieren" of "Picten", door de Romeinen. Het eiland had veel namen die getuigen van zijn spirituele karakter, maar Ierland was daar niet een van. Deze naam is een levend getuigenis van Britse trouweloosheid en cupiditeit, want zij hebben er deze naam aan gegeven.
Dat Ierland bij uitstek het heilige eiland van de "spirituele" zonaanbidding was, en niet het heilige eiland van het "romanisme", zoals de Romeinse priesters ons willen doen geloven, kan zelfs aan de namen van zijn provincies worden gezien. Het wordt figuurlijk vergeleken met een levend wezen. Ulster is het hoofd of de top van het eiland, en Munster is het laagste punt of de voet; Leinster is de dag- of dageraadzijde, en Olnegmach of Connaught is de zijde waarop de som vertrekt of de 'nachtzijde van de zon', terwijl Meath het midden of middenrif van het eiland of lichaam voorstelt.
Deze schrijver probeert zeker te begrijpen dat, omdat er in het begin van de vierde eeuw Romeinse christenen in Groot-Brittannië waren, er Romeinse christenen in Ierland waren. Hij noemt het feit dat er in 314 n.Chr. Britse bisschoppen waren op het concilie van Arles. Als dat zo is, dan kwamen ze hoogstwaarschijnlijk van het Britse grondgebied dat was veroverd door de Romeinse wapens en vastgehouden voor de Roomse Kerk, dus het is niet verwonderlijk dat ze waren daar, want ze waren Romanisten.
Niemand anders zou in dat gebied hebben mogen wonen. Ze moeten Romanisten worden of sterven. De Ierse kerk, die de oorspronkelijke christelijke kerk was, was in een strijd voor haar leven met Rome, en ze gaf zich nooit over of compromitteerde nooit. Vandaar de oorlog tot het einde; en valse verklaringen, hoe listig ze ook zijn uitgevonden, kunnen dit feit niet veranderen. Rome heeft de gestolen goederen in haar bezit en ze heeft de wereld vervalst waar en hoe ze ze in bezit heeft gekregen. Ze hebben vele valse autoriteiten opgericht en citeren daaruit, maar zonder doel.
Dezelfde schrijver zegt dat de Ieren omstreeks deze tijd veel plaatsen bezetten in West- en Zuid-Brittannië, en alleen legendes zouden een Ierse bezetting van een veel vroegere tijd aantonen (Enc. Brit., 9e Ed., P.246), en dat ze moet daar veel christenen hebben ontmoet. Ja, ze kwamen in contact met de Romanisten op het punt van het zwaard, maar niet op de manier waarop hij ons wilde laten geloven. Ik kan vragen: "waar deden de Ieren het op dit moment in Engeland in het zuiden en westen?" Ze waren daar in die tijd net zoals ze er al lang geleden waren, en het Keltische ras bezette die eilanden; ze werden geregeerd door de Ierse paus-koningen die de soevereiniteit van al die eilanden bezaten.
Ze bevonden zich op dat moment in het zuiden en westen van Groot-Brittannië, omdat ze al de bezetters van het land waren en daar werden aangevallen door de troepen van de binnenvallende Romeinse legers die de centrale delen van het land hadden veroverd.
Deze schrijver vermoedt en bouwt valse uitgangspunten op om verdere onjuiste voorstellingen van zaken te doen, en hij roept de geschriften van andere geestelijken op om hem te steunen, zoals 'Germanus', 'Lupus', 'Palladius', 'Patrick' en ' Colgan, 'ook het' Book of Armagh 'en' Probus ', enz., Gewoon zoveel waardeloos materiaal voor zover het bonafide gezag of waarheid betreft. De mensen zijn tegenwoordig niet zo goedgelovig. De tijden zijn veranderd sinds de dag dat een bisschop kon opstaan en de mensen kon vertellen dat hij zojuist een brief van Christus had ontvangen waarin stond dat ze bepaalde dingen moesten doen en niet
andere dingen, zoals Eustis, abt van Flay (geciteerd in Richard A. Proctor's The Great Pyramid), die zijn kudde vertelde dat hij die ochtend een brief van Christus op het altaar had gevonden die hen verbood deel te nemen aan activiteiten op zondag. Administratieve schrijvers, of de bisschoppen, denken dat ze er nog steeds een kunnen 'overdragen'.
Er wordt gezegd dat onder de Balkanvolkeren de Wallach-inwoner van Walachije) het scherpst is in een handel of ruilhandel van alle volkeren daar. Hij is zo slim dat de anderen zeggen dat hij drie dagen voor de duivel werd geboren. Maar het kan veilig worden gezegd dat de "bisschop" drie dagen vóór de Wallach werd geboren. Ter illustratie - Walachije is een rotsachtig en bergachtig land waar de natuur spaarzaam is geweest met haar gaven aan de mens.
Daarom is het alleen door grote ijver en inspanning dat de mensen in staat zijn om van die steenachtige heuvels te leven. Maar de priester gedijt daar. Daar zorgt hij voor. Er heerst een bijgeloof dat het een slecht voorteken is om 's nachts een kip te horen kakelen. De beste manier om de schadelijke gevolgen hiervan te vermijden, is door het gevogelte als een geschenk naar het dichtstbijzijnde klooster te brengen. Een Iers spreekwoord luidt: “Als er een kip of een gans is, ligt die op de tafel van de priester. "Webster's Dictionary zegt dat" diaken "bedrog is, en observatie heeft de toepassing van de term gerechtvaardigd. "Aan de bisschop" betekent zeker liegen, te oordelen naar alle fictie die onder dat hoofd is verspreid. De bisschop is niet gekozen vanwege zijn vroomheid of spirituele kwaliteiten, maar vanwege zijn bestuurlijke bekwaamheid, sluwheid en zakelijke kwalificaties.
Hoe meer deze schrijver in de Encyclopaedia Britannica de dingen probeert uit te leggen, des te meer bewijst hij onbewust dat onze feiten zijn zoals vermeld, dat Rome eeuwen later naar Ierland kwam dan wordt beweerd en zich vervolgens alleen maar toe-eigende, absorbeerde en vernietigde. Bij het uitleggen van de status in de Irish Church of the Comarba of de mede-erfgenaam van de bisschop, als erfgenaam van zowel de spirituele als de tijdelijke rechten, de privileges van de spirituele stam of familie, die een leek kan zijn en mogelijk de enige macht heeft zelf zegt hij: “Deze bijzondere associatie van leken en spirituele machten was vatbaar voor misbruik van het feit dat de hele opvolging in handen viel, zoals in grote mate gebeurde in latere tijden. Dit leidde tot veel misvattingen over het ware karakter en de discipline van de Ierse Middeleeuwse Kerk ”(p. 248).
Afgezien van de vraag of het ambt van bisschop zou moeten worden vervuld door een geestelijke of een leek, als Rome haar kerkbestuur in Ierland vestigde rond het begin van de vijfde eeuw, zoals ze beweert te hebben gedaan, en het hele eiland bekeerde door de missie. van “St. Patrick 'en' vreedzaam en zonder het vergieten van een druppel bloed ', is het heel vreemd dat het Ierse volk dat zo gemakkelijk tot bekering kwam en dat zo gemakkelijk de Romeinse religie en priesters adopteerde, en die, als dat zo was, onmiddellijk onder de discipline van de Roomse Kerk, zou later zo weerspannig blijken te zijn en deze insubordinatie gedurende de hele middeleeuwen hebben gehandhaafd, wanneer Rome daar de heerschappij zou hebben, nadat ze volgens de veronderstelling haar kerkbestuur daar van vijf tot zeshonderd jaar eerder had gevestigd. Dit verhaal dat we onderhouden is samengesteld uit fictie zonder een kern van waarheid. Is in de geschiedenis van Rome aangetoond dat zij bij het omgaan met tegenstand van een volk of een ongehoorzame tak van het priesterschap een weifelende of tolerante politiek voerde? In tegendeel. Ze toonde niet veel tolerantie in haar behandeling van de hugenoten. Het bloedbad van St. Bartholomeus zal daarvan getuigen. Ze was een demon van wreedheid, waar ze ook maar macht had. Heeft ze de Albigenzen in het zuiden van Frankrijk vertroeteld toen ze weigerden haar geloof te onderschrijven? De pauselijke gezant, de abt Arnold, gaf instructies aan de generaal van het pauselijke leger, toen deze zei dat hij de ketters niet van de gelovigen kon onderscheiden: 'Dood ze allemaal. God zal de zijne kennen. " En in de loop van een paar jaar werden er 180.000 zielen afgeslacht.

De geschiedenis weerlegt dus zelf de bewering dat Rome dominant of zelfs aanwezig was in Ierland en onderbouwt de bewering dat de Ierse Kerk haar eigen heerschappij had tijdens de middeleeuwen, voorafgaand aan de Engelse verovering. Ze hebben het voorwendsel "om te disciplineren" uitgevonden als een verklaring voor de invasie van koning Henry, maar het is slechts een "dekmantel" waaronder het doel en de daad van de verovering van de Ierse Kerk verborgen blijven.
De paus van de Ieren in die tijd, 1172 na Christus, was Galasius. Romeinse schrijvers claimen hem als de hunne onder de aanduiding primaat en noemen hem de "heilige Galasius". Zijn naam verraadt zijn functie als vertegenwoordiger van The Sun, van Gal, bright, The Sun. De naam is een waar en perfect idioom en ideaal van de Ierse kerkzonaanbidding van Iesa. Het sluit helemaal niet aan bij Rome. In het licht van de kennis die we vandaag hebben, is het bedrog het meest transparant. Deze verovering en de resultaten ervan waren de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van de Roomse Kerk, en ze zijn beladen met gevolgen voor de mensheid. Ze vertegenwoordigen werkelijk de triomf van Might over Right.
De schrijver in de Encyclopaedia Britannica probeert feit en fictie met elkaar in overeenstemming te brengen, maar zonder succes. De schrijvers van de kerk hebben geen scrupules gehad in de kwestie van het veranderen van feiten om hun doel te bereiken, en aarzelden niet om bedrog te gebruiken. Wolsey visualiseerde de toekomst toen hij bisschop van Londen was, toen hij sprak over een conventie van de geestelijkheid over het onderwerp van de drukpers, die nieuw was in de tijd van 1474 AD), toen hij zei: “Als we deze gevaarlijke uitvinding niet vernietigen, het zal ons eens vernietigen ”(Bible Myths, p. 438, door TW Doane). Het is ondanks de geestelijkheid dat licht en kennis zich hebben verspreid.
Deze schrijver, waarop al gezinspeeld werd, zegt dat de verschillen die bestonden in de Ierse Kerk, vergeleken met de Roomse Kerk, te wijten waren aan het ‘isolement’ van Ierland (Ene. Brit., 9e Ed., P. 250).
Maar Ierland was in die tijd niet geïsoleerd. Pas sinds ze onder Engelse heerschappij kwam te staan, raakte ze 'geïsoleerd'. Vóór die tijd, tot en met lang na de Punische oorlogen, was ze de grootste commerciële natie ter wereld, want ze was het thuisland van de "Feniciërs" (Ieren). Hun handelsschepen voeren op elke zee, en het is logisch om aan te nemen, als een natuurlijk gevolg, dat de handelaren en kooplieden van andere landen ook "Fenicië" bezochten. Ierland raakte geïsoleerd om dezelfde reden dat een struikrover zijn slachtoffer doodt nadat hij hem heeft beroofd, zodat er misschien niemand in leven is om tegen hem te getuigen. Het is het vaste en meest zorgvuldig bestudeerde Britse beleid geweest om Ierland te isoleren en verkeerd voor te stellen. We hopen dat, als de waarheid aan het licht komt, Engelse mannen ertoe aangezet zullen worden om goed te maken wat mogelijk is voor de vreselijke mishandeling en onderdrukking die dat land is aangedaan. Het Ierse volk heeft onnoemelijk veel ellende geleden buiten hun schuld; maar omdat ze hadden wat Rome begeerde vanwege haar eigen kracht, een Redder, de Bijbel en geestelijke soevereiniteit in het pausdom. Engeland was slechts een instrument dat door Rome werd gebruikt in haar streven om haar doel te bereiken, namelijk erkenning als de enige bron van de "goddelijke autoriteit" op aarde.
De bovengenoemde schrijver verwijst ook naar de kwestie van "Pasen", die Rome heeft gegeven als haar reden voor de zogenaamde disciplinering van de Ierse Kerk. Hij vertelt ons dat het veel problemen veroorzaakte in de kerk, maar probeert de indruk te wekken dat het nooit over de grenzen is gekomen
van een polemische aangelegenheid, een kwestie van verhitte discussie.
Hij vertelt ook een beetje van de waarheid die, zoals hierin wordt beweerd, zal aantonen dat de Ierse kerk van Iesa Chriost de grote kerk van Europa was.
Hij heeft van tevoren zijn grond voor deze korte maar gedeeltelijke bekentenis voorbereid door te zeggen dat deze vestigingen in de genoemde landen werden opgericht door Ierse priesters die christelijke missionarissen waren binnen de Kerk van Rome. Hij verwijst naar "eigenaardigheden" die de Ierse kerk had, maar zegt dat ze slechts overblijfselen waren van wat ooit algemeen was in de hele christelijke kerk, en natuurlijk was het "puriteinse" Rome geschokt door die dingen. Hij vertelt niet wat die eigenaardigheden waren, maar het is een natuurlijke gevolgtrekking dat ze vreselijk en immoreel moeten zijn geweest als Rome ze niet kon tolereren. Ze lijkt, zelfs in deze verlichte tijd, niet geschokt te zijn door wat haar priesters hebben gedaan op de Filippijnse eilanden, in Mexico of in Zuid-Amerika. We hoeven overigens niet buiten ons eigen land te zoeken naar bewijzen daarvan. Maar het is niet
ons doel te behandelen op Romeinse corruptie of immoraliteit.
Dit is wat de schrijver van de Encyclopedie zegt over het fictieve alibi van Pasen: „Vooral over de paaskwestie ontstond een wedstrijd die het meest populair werd in Engeland, en aangezien de Ierse monniken koppig vasthielden aan hun tradities, werden ze heftig aangevallen door hun tegenstanders. Deze controverse neemt veel ruimte in beslag in de geschiedenis van de Westerse Kerk en leidde tot een ongelijke strijd tussen de Romeinse en Schotse geestelijkheid in Schotland, Engeland, Oost-Frankrijk, Zwitserland en een aanzienlijk deel van Duitsland, die uiteraard eindigde in het Ierse systeem. wijken voor de Romein. De kloosters die de Ierse overheersing volgden, werden verdrongen door of omgezet in Benedictijnse kloosters ”(9e Ed., P. 250).
Deze schrijver heeft veel gezegd toen hij toegeeft dat het "Ierse systeem" en de Ierse monniken, onder Ierse heerschappij, wat natuurlijk de heerschappij was van de Ierse paus, zo ver weg waren van Ierland als in Groot-Brittannië, Schotland, de Ten oosten van Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Zelfs zo ver zouden de Ierse monniken een behoorlijke afstand landinwaarts naar het Europese vasteland brengen en dit bewijst onze verklaring dat de Ierse kerk van Iesa daar was. Probeert hij aan te tonen dat de Ierse monniken de enige en enige missionarissen waren in die landen die de mensen bekeerden ten behoeve van Rome? Dit lijkt zijn doel te zijn.
Volgens zijn verklaring zouden de Ierse monniken het overheersende of grootste element in de Roomse Kerk zijn, en zij deden veel ijverig werk voor Rome. Dit kon niet zo zijn, want we weten dat Rome eeuwenlang in het veld was met vijandige legers. Deze schrijver vertelt ons niet wat de Romeinen zelf al die tijd aan het doen waren. Ze probeerden de Ierse kerk te verpletteren.
Hebben de Romeinen helemaal geen bekeerlingen gemaakt voor hun kerk? Waren ze gewoon de tijd nemen en de Ieren het bekeringswerk voor hen laten doen? Zijn argument is zwak en de absurditeit ervan hoeft alleen maar benadrukt te worden.
Toen deze "loutere wedstrijd", waarvan hij ons wil laten geloven dat die allemaal binnen de Roomse Kerk lag en "in de was gezet" in Engeland en de andere genoemde landen, werd beslecht, waarom heeft Rome dan niet dezelfde veranderingen in Ierland doorgevoerd? tijd, waar ze beweert zo lang gevestigd te zijn geweest, dat ze in Engeland en op die andere plaatsen heeft gemaakt? Ierland moet de oorzaak van de problemen zijn geweest. Waarom heeft ze daar niets veranderd? De reden is duidelijk. Ze was daar niet gevestigd, en deze schrijver laat alleen haar koers en haar schuld des te opvallender lijken, zozeer zelfs dat de hele mensheid het kan zien.
Rome voerde, zoals al eerder is gezegd, oorlog tegen de Ierse kerk die in heel Europa is gevestigd, en terwijl ze oprukkende met haar strijdkrachten, nam ze bezit van het kerkbezit en dwong ze de mensen om onder haar kerkelijke heerschappij te komen of te worden aangesproken. dood. Door vervalsingen en leugens heeft ze
probeerde de wereld te laten geloven dat deze landen door haar missionarissen werden "bekeerd".
We zullen deze apologeet voor Rome nog een keer laten spreken, wanneer hij probeert de Ierse monniken een beetje te erkennen voor wat de Ierse monniken van de religie van Iesa duizenden jaren vóór de tijd waarover hij spreekt, hebben gedaan. Hij overspant een grote tijdspanne en beweert dat die Ierse monniken tot de gemeenschap van Rome behoorden, wat natuurlijk niet waar is; want Rome kwam pas later met legers om die landen te veroveren en verdreef door vervolging en dood de Ierse monniken en hun opvolgers.
Rome eigende zich hun arbeid en werken toe en claimde hun deugden als de hare. Hij past precies dezelfde regel toe die hij bij anderen afkeurt, omdat hij denkt dat hij op deze manier zijn verhaal de schijn van waarheidsgetrouwheid kan geven. Terecht is hij bekend met de Romeinse vervangingsmethoden en haar uitvinding van 'heiligen' waar geen heiligen waren. Hij heeft in het voorgaande deel van zijn artikel zo'n verdienstelijke poging gedaan om een verkeerde voorstelling van zaken te geven, dat hij het zich kan veroorloven "genereus" en eerlijk te zijn in het geven van eer aan de Ierse monniken; zelfs hijzelf geeft een verkeerde voorstelling van de duidelijkste waarheid.
Hij zegt: “Als gevolg van deze strijd is het echte werk van de vroege Ierse missionarissen om de heidenen van Groot-Brittannië en Midden-Europa te bekeren en daar de zaden van de cultuur te zaaien, over het hoofd gezien als het niet opzettelijk verkeerd werd voorgesteld. . . Dus terwijl het echte werk van de bekering van de heidense Duitsers het werk was van Ieren, oogstte Winifred of, zoals hij beter bekend is, St. Bonifatius, een man met grote politieke bekwaamheid, het veld dat ze hadden gezaaid, en wordt hij de Apostel van Duitsland, hoewel het twijfelachtig is of hij ooit tot de heidenen heeft gepredikt ”(Enc. Brit., 9e Ed., P. 250).
Dit laat ons zien hoe Rome veranderingen heeft aangebracht en vervangingsmiddelen heeft uitgevonden voor bedrog, maar de samenzwering wordt nu, naar ik hoop, op zo'n duidelijke manier blootgelegd dat niemand de groei van de Roomse Kerk kan verklaren. en de oorzaak van de Romeinse oorlogen tegen Carthago en de landen van West-Europa, zoals Frankrijk (Gallië), Spanje (Iberia), Duitsland en Engeland. Het was om de Ierse kerk van Iesa te vernietigen en, om het pausdom en de bijbehorende bezittingen te verkrijgen, het hoogste pausdom, de Heiland en de Ierse Bijbel.

Als je dit leuk vond, dan is het sterk aanbevolen om het boek te lezen "Celt, Druid en Culdee", hier is een hoofdstukvoorbeeld op de culdees.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in:

of Kindle e-bookversie voor 1 euro: